Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
EVİ TUZ KOKULU BALIK
Bir balık vardı orada,
Durmadan bakardı semaya.
Karaya ulaşmak isterdi.
Yüzer yüzer geri dönerdi yuvaya.
Bir balık vardı tam da orada,
Kanadı olsun uçsun semada,
Kıpkırmızı okyanuslar isterdi.
Uçup dalmak için kızıllıklara.
Sonra tanıştı bir martıyla,
Sordu; nasıl uçarsın boşlukta,
Martı; bilemezsin, süzülürüm dedi
Baktı balık martıya, kaçtı suya.
Turladı büyük okyanusta.
Uyudu bir mercanın altında.
Burası onun evi miydi?
Yoksa öylesine mi gelmişti?
Yuva neresiydi, dedi sonra.
Baktı nefes aldığı okyanusa.
Sarsıldı küçük yüzgeçleri,
Tuz kokusu aldı ruhunda.
Ev buradaydı, yuva burada.
Özgürlük sadece değil semada,
Tuz kokulu bir okyanus mavisi,
Yenerdi tüm kızıl geceleri.
En sonunda baktı balık aynaya.
Ne kanatla ne de toprakla,
Öğrenmişti, olmazdı işi.
Unuttu martıyı, döndü yuvasına.
Bir gün martı geldi suya,
Aradı balığı, sordu mercana,
Geldi balık, ne oldu dedi.
İçtenlikle güldü martı balığa,
Aitlik hissi güzel şeydi.
Biri semada biri okyanusta
İkiside olması gerektiği yuvada
Aitlik hissi güzel şeydi.
Ve herkes evini sevmeliydi.
Tıpkı balık ve martı gibi...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Şiir Antolojisi
PoesíaŞiir Yarışmaları isimli çalışmamızda oluşturduğunuz şiirler içerisinden haftanın kazananlarını artık 'Şiir Antolojisi' isimli çalışmamızda sizlere sunacağız. Sevdiğiniz mısralara yorumlarınızı bekliyoruz. Şiirle kalın!
