Forgotten Feelings || REDNAVEI

9.

'Samen fietsen?' Klinkt er achter me, als ik mijn fiets uit het fietsrek weet te wurmen.

Ik draai me om en zie Al op haar fiets zitten, waarna ik naar haar knik en zelf ook op mijn fiets stap.

We trappen achterelkaar aan het schoolplein af, het fietspad op, waarna we zij aan zij over de weg rollen.

'Als ik jou was zou ik je tas ontsmetten thuis.' Begint Alaina het gesprek.

Ik knik instemmend en steek mijn hand uit als teken dat we rechtsaf gaan. 'Dat was mijn plan. Echt gadver. De jongenswc. Ieuw.'

'Stonk het er?' Vraagt ze benieuwd, al weet ik niet wat ze met die informatie wil doen.

'Ik heb er niet geademd.' Antwoord ik en ik zucht. 'Maar waarom heb je niet hoeven yoga-en met mam vanmorgen?'

Ze begint te lachen. 'Tja, ik ben nou eenmaal een schatje.'

'Jaja, vergeet nou maar niet het shirt straks om te wisselen, anders hebben we dat gezeik weer.' Zucht ik, bedenkend dat mijn shirt drie euro bij de H en M was en dus geen dure en lelijke ecologische geitentrui. Normaal doe ik nog wel iets te accepteren aan, maar vanmorgen had ik haast.

'Oh ja, fuck. Kunnen we hier even stoppen?' Zonder dat ik antwoord heb kunnen geven knijpt ze haar remmen in en staat ze stil op het fietspad.

'Hier? Midden op het fietspad?' Ik draai mijn stuur en ga naast haar staan.

Als antwoord trekt ze haar jas uit en pakt ze uit haar tas in het fietsmandje een lelijke en kriebelende trui. 'Ja, straks ziet ze het dat ik me omkleed in de tuin.'

'Heb je toevallig nog zo'n ding bij je?' Vraag ik, kijkend naar mijn eigen t-shirt die in de v-hals van mijn jas zichtbaar wordt.

'Altijd.' Antwoord ze, en vraag me niet hoe het past, maar uit haar tas haalt ze een tweede kriebelende en lelijke trui, waarna ze deze naar mij toe gooit.

Ik trek mijn jas uit en doe de trui over het shirt aan om vervolgens alsof er niets is gebeurd mijn jas weer over de trui aan te trekken. Onze bekende truientruc.

'Kunnen we?' Al springt weer op haar fiets, en als antwoord doe ik hetzelfde, waarna we verder fietsen.

'Ik ben zo blij dat ik na volgend jaar het huis uit kan. Geen gezeik meer over zulke kleine dingen.' Zeg ik, blij wordend van mijn vooruitzicht.

'Ja en mij achterlaten daar zeker!' Antwoord ze daar gepikeerd op.

'Oh?' Ik kijk haar lachend aan. 'Dus je geeft toe dat je me eigenlijk wel mag.'

'Je bent niet zo erg.' Geeft ze toe. 'Wel irritant trouwens.'

'Jij ook.' Antwoord ik daarop en we fietsen het bospad op.

'Nietes.' Antwoord Al. Ik kijk haar met opgetrokken wenkbrauwen aan. 'Oké, misschien een beetje irritant.'

Zwijgend fietsen we verder met af en toe een kort gesprekje, maar eigenlijk vind ik de stilte ook wel goed.

Al snel komen we bij ons huis en parkeren we onze fietsen tegen de muur, naast die van Chris die blijkbaar al thuis is, en stappen we via de achterdeur naar binnen waar een geur van lavendel al op ons aan het wachten is.

'Hoi mam.' Zeggen Al en ik tegelijkertijd, we trekken onze jassen uit, hangen deze op de kapstok en gaan braaf tegenover haar en Chris aan tafel zitten, met geurstokjes en een grote pot Kamillethee tussen ons in.

'Thee?' Vraagt ze ontspannen, terwijl ze eigenlijk al aan het inschenken is.

'Lekker.' Antwoord Al. Ik staar naar Chris zijn telefoon in de weerspiegeling van het raam. Een instagram account van een meisje in een open bikini is zichtbaar.

'Wie is dat?' Vraag ik met een beetje afgunst in mijn stem, maar snel klikt hij de pagina weg en gaat zijn telefoon uit.

'Gewoon, op mijn homepage.' Antwoord hij en hij tikt met zijn vingers ongeduldig op het hout.

'Hebben jullie je al aangemeld voor de bak actie op school van volgende week?' Vraag ik, en ik laat mijn hoofd op mijn hand rusten terwijl de trui in mijn nek kriebelt.

'Bak actie?' Al kijkt me vragend aan.

'Ja, de baksels worden die avond verkocht op de ouderavond. De opbrengst gaat naar het goede doel.' Antwoord ik.

'Je hebt je toch niet ingeschreven?' Mijn moeder kijkt me geschrokken aan.

'Jawel.' Antwoord ik vragend.

'Waarschijnlijk steken ze dat geld gewoon in eigen zak. Niets goede doel. En jullie tieners gaan echt geen gezonden dingen bakken, waarschijnlijk allemaal koek en cake. Gadver.' Haar gezicht staat op walging.

'Tuurlijk niet. En speciaal voor jou zal ik gezonde veganistische mueslirepen maken.' Zeg ik spottend.

'Ik help school wel met het geld inzamelen. Bakken doe ik niet aan mee.' Christopher rekt zich uit en wipt de voorste poten van zijn stoel omhoog waardoor hij tegen de muur aan kan liggen.

'Ik heb geen zin in al dat gedoe.' Zucht Al, slurpende aan haar hete thee.

'Nou ik doe in ieder geval mee. Wel in mijn uppie trouwens.' Ik neem ook een klein slokje van mijn thee en kijk naar buiten waar het begint te regenen. Wedden dat mijn moeder straks een regendans gaat doen?

'Alleen? Die dingen zijn toch altijd in duo's?' Een vies glimlachje zit op Chris zijn gezicht.

'Mabel en Yumi gaan samen. Vanwaar het lachje?' Vraag ik, en ik zie hem en Al naar elkaar wenken. Wat is dit voor samenzwering. 'Nou?'

'Niets hoor.' Zeggen ze in koor, hun blijken onderdrukkend.

'Ach gets, het regent. Dat kunnen mijn komkommers niet gebruiken.' En ze staat op, loopt op haar blote voeten, in haar drollenvanger met daarop hemdje naar buiten, waar ze de regen in haar vlechten opvangt.

'Mijn hemel.' Mompel ik hoofdschuddend, als ze rondjes begint te draaien, met haar armen gaat zwaaien en vervolgens haar benen heen en weer schopt.