After Past (Completed)

Chapter 25: Moon Organization

Chapter XXV: Moon Organization

Gino's POV

Tinakpan ng mga armadong lalaki ang aming mga ulo ng itim na tela. Hindi ko magawang magpumiglas sapagkat tinali din nila ang mga kamay ko. Nararamdaman ko na lang na umaandar na ang sasakyan at wala akong kaideya-ideya kung nasaan kami.

"Rino, ano ba itong ginagawa mo? Are you out of your mind?!" Nararamdaman ko ang pagpupumiglas ni Tito sa aking tabi.

"Can you just be quiet? Ang sakit mo sa tainga! "

"Rino, why are you doing this? " tanong ko sa kanya.

"Why? " Tumawa sya. "Talagang ako pa talaga ang tinatanong mo kuya? Hahhahah. Well it's simple...I'm tired of being your shadow."

"Anong ibig mong sabihin?"

"You really don't get it do you? Ever since I was a child I was never been recognized. It's you and you. It's always about you. Ni hindi nyo nga yata napansin na nageexist pala ako. Ang tingin nya sa akin ay sunod-sunoran. "

"Rino you're wrong! Pinapahalagahan ka namin. I did not know na ganun na pala ang naramdaman mo dahil sa akin. I'm sorry... "

"It's too late for that. Good thing there is one person who really knows my worth. She appreciates me more than anyone of you did. She believed in me, that I could be greater than you Kuya, na mapapamsin nyo rin ako, and it looks like she's right. "

"Rino, we're your family. Wag mo 'tong gawin sa amin!"sigaw ni Tito ngunit parang hindi na talaga namin mababago pa ang isip ni Rino.

"Yes, I know but your also a threat to my master's plan. You, exposing my identity could ruin everything she built. Kaya bago pa mahuli ang lahat gagawin ko na ito. "

"Pag-usapan natin ito Rino!"

"Boys tranquilize them. I can't drive properly. They're too noisy. " Hindi na ako nakapalag pa dahil nararamdaman ko na lang na may tumurok sa akin hanggang sa unti-unting bumibigat ang mga talukap ko.

---**---
Bella's POV

My vision was still blurry from my deep slumber. Wala akong masyadong maaninag dahil sa liwanag na nanggagaling sa itaas ko.

When my eyes finally adjusted to the blinding light, doon ko lang napagtanto kung nasaan ako.

I can feel the coldness from the stainless bed where I am lying. May isa ding malaking ilaw sa harap ng noo ko kung saan nanggagaling ang nakakasilaw na liwanag kanina.

I am no longer in my clothes and instead I am wearing a marine blue hospital dress. Sinibukan kong gumalaw ngunit pinigilan ako ng mga strap na nakaikot sa aking katawan.

What is this place?

Nilibot ko ang paningin ko ngunit wala akong nakikitang ibang tao maliban sa akin. Malawak ang silid ngunit tanging ako at ang kamang kinahihigaan ko lamang ang nandito.

"Hello? "My voice echoed around the room.

Biglang nabaling ang paningin ko malapit sa pintuan nang may marinig akong mga yapak ng paa. Huminto ito sa malapit sa harap ng nakasaradong pinto ngunit hindi sila pumasok. Malinaw kong naririnig ang kanilang mga bulungan kahit masa kabilang side sila ng pinto.

"Lia, Sigurado ka dito yun? "

"Oo nga. Tingnan mo...Lab No. 21. Ito nga yun. "

"Hindi ba nagalit si Lady Cassiopeia nang malaman nyang nandito sya? "

"Hindi ko alam. Pero sigurado ako magagalit iyon pag nalaman nya ang tungkol dito. "

"Bakit ba kasi sinama pa yan ni David? "