Kidnapped || Fanfic BTS X READER NL

10.

{Y/n}

"Juffrouw Y/L/N, denkt u dat u bij de jongens veilig zal zijn?" vroeg de rechter met een serieuze blik. Ik dacht na.
De jongens hadden net hun hele informatie aan de bank uitgelegd en nu gingen ze besluiten of ik bij hun ging blijven of niet. Waarschijnlijk hadden ze dat al beslist. Maar ik dacht toch even na.

Zou ik veilig zijn bij hun? Ze hebben wel de laatste dagen me beschermd tegen de inbrekers en andere assassins. En ze zijn respectvol, lief, wijs en vooral liefdevol. Ik voel me veilig bij hun.

Ik keek de rechter recht in de ogen.
"Ja. Dat denk ik." ik keek de jongens 1 voor 1 aan. "Ze zijn zeer beschermend tegenover mij," zei ik glimlachend, en keek de rechter weer aan. "en daar ben ik ze zeer dankbaar voor." zei ik tenslotte. De oude man glimlachte en knikte dan.
"Dat is dan besloten." zei hij en klopte met zijn hamer(?) op het houten vlakje op zijn bank.
"Y/n Y/L/n, je mag bij de jongens blijven, ze zullen je met hun leven beschermen en goed verzorgen. We zullen de volgende weken iemand naar jullie sturen om je eens te controleren, of alles goed met je gaat enzovoort." zei hij. Ik glimlachte en hield mijn tranen in zodat ze niet te zien zouden zijn.
"Bedankt, meneer. Ik ben zeer dankbaar." zei ik en boog bijna 90 graden voorover. Hij lachte en ik lachte mee. We verlieten het gebouw en toen we buiten waren begon ik te huilen van geluk en gaf iedereen een stevige knuffel.
"Ik ben zo blij, jongens!" riep ik uit en ze lachte allemaal. We stapten in de auto en pratend en lachend reden we naar het huis.
Als we daar waren, liep ik naar mijn kamer en plofte op bed. We waren meer dan 5 uur weg geweest. 2 uur heen en weer rijden en dan zijn we ter plaatse 3 uur geweest. Ik ging recht zitten toen Hoseok binnen kwam. Ik glimlachte toen hij naast me kwam zitten.
"Ik ben echt blij dat je nog bij ons bent, Y/n. Weet je dat?" zei hij zacht. Ik legde mijn hoofd op zijn schouder.
"Ik had het wel verwacht haha." zei ik grinnikend. Hij giechelde en legde zijn hoofd op de mijne.
"Ik kan niet geloven hoe je veranderd bent Hobi. Je was zo... Onschuldig toen en nu... Ben je gewoon in een gang." zei ik zacht. Hij zuchtte.
"Ik weet het. Maar... Het was mijn keuze." antwoordde hij. Dan grinnikte hij.
"Het klinkt zo oud maar zo vertrouwd als je me 'Hobi' noemt." zei hij. Ik lachte.
"Het is inderdaad al lang geleden dat ik je nog zo genoemd heb ja..." zei ik instemmend. Ik sloeg mijn armen rond zijn middel. Ik voelde hoe hij schrok, maar dan sloeg hij zijn armen om mijn schouders. Ik glimlachte als ik zijn geur rook. Het was niet nieuw, maar ook helemaal niet oud en vertrouwd. Ik wist alleszins dat het Hoseok was.
"ETEN!" hoorden we Seokjin roepen. We lachten en liepen snel naar beneden.
We smulden ons eten op.
"Zullen we vanavond iets doen? Filmavond ofzo?" zei Taehyung. We knikten allemaal, en gingen in de zetel zitten. Ik zat tussen Taehyung en Jungkook. Namjoon zette als eerste een film op. Ik zette me beter en legde mijn hoofd op Taehyung's schouder. Als er een moord scene op beeld kwam, nam ik snel Jungkook's hand vast. Ik kneep er zacht in toen het mes de persoon zijn huid raakte en er diep in schoof. Ik kneep mijn ogen toe, en begon te beven. Ik voelde armen om me vouwen en ik opende traag mijn ogen. Ik zag dat het Taehyung was. Ik glimlachte en kalmeerde al snel. Ik had ook nogsteeds Jungkook's hand vast. Ik glimlachte.

Ik voel me veilig.

A/n:

Hey! Het gaat nog even duren tot ik het volgende hoofdstuk plaats, omdat ik nog niet ben begonnen met die te schrijven hehe...
Ik hoop dat jullie dit boek fijn vinden.
Bedankt voor de 200+ reads trouwens! Ik was zo blij toen ik dat zag. Echt, ik ben blij dat jullie mijn verhaal lezen. Eerlijk gezegd, ben ik er zeer trots op.
Ik hoop vooral dat jullie het een leuk verhaal vinden, dat is het enige dat voor mij telt.