Η Αφροδίτη είναι ένα κορίτσι το οποίο έχει περάσει πολλά στην ζωή της αλλά πάντα βρίσκει την δύναμη να συνεχίσει. Όταν όμως μπει στην ζωή της ο Ορέστης, ο καθηγητής της, θα νομίζει ότι επιτέλους θα βρει την ευτυχία ...Αλλά μπορεί και όχι... Ποιος θα...
Ο Ορέστης με έχει πάει να δω όλα τα μέρη που θα χρειαστώ τώρα που θα μείνω εδώ.Ευτυχώς το σπίτι είναι κοντά σε σουπερ μαρκετ και έτσι θα είναι εύκολο για τις πρώτες μέρες που δεν ξέρω πολλά μέρη.Η σχολή ας πούμε οτι είναι κοντά στην εταιρία που δουλεύει ο Ορέστης οπότε θα με πηγαίνει αυτός.Αγοράσαμε κάποια πράγματα για το σπίτι και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής αφού πέρασε η ώρα και ήθελα να μαγειρέψω για βράδυ.
Ο-''Γιατί δεν μιλάς''με ρώτησε καθώς συμπλήρωσε λίγο κρασί στο ποτήρι του
Α-''Απλά είμαι λίγο κουρασμένη απο το ταξίδι.Χθές το βράδυ δεν κοιμήθηκα και πολύ καλά.Είναι απο την αλλαγή.Αύριο θα είμαι καλύτερα.Αλήθεια.''του είπα και του χάιδεψα το χέρι.
Ο-''Μήπως το μετάνιωσες?Απλά πες το μου και θα το καταλάβω...''είπε καθώς πήγαινα τα πιάτα στην κουζίνα.
Α-''ΔΕΝ ΕΧΩ ΜΕΤΑΝΙΩΣΕΙ ΓΙΑ ΤΙΠΟΤΑ''είπα λίγο πιο δυνατά απο ότι ήθελα.Έσκυψα το καιφάλι μου και του ζήτησα συγνώμη.
Ο-''Δεν πειράζει.Άστα θα τα πλύνω εγώ,πήγαινε ξεκουράσω και θα έρθω και εγώ σε λιγάκι.''χωρρίς να πω τίποτα έφυγα για το δωμάτιο.
Έχω ξαπλώσει εδώ και ώρα αλλά δεν μπορώ να κοιμηθώ.Ο Ορέστης δεν έχει έρθει.Δεν ακούω τίποτα απο το σαλόνι.Πηγαίνω σιγά σιγά προς τα μέσα για να δω που είναι.Στην κουζίνα βλέπω όλα τα πιάτα πλυμένα ξαφνικά ένα αεράκι με χτυπάει απο πίσω.Γυρνάω και βλέπω το παράθυρο απο το σαλόνι ανοιχτό.Βγαίνω έξω και βλέπω τον Ορέστη χωρίς μπλούζα και έναι τσιγάρο στο χέρι να κοιτάει όλη την πόλη.Πηγαίνω απο πίσω του και τον παίρνω μια αγκαλιά.Δεν κουνιέται.Δεν κάνει καμία κίνηση.Η ανάσα του είναι βαριά.Αυτή του η μορφή με τρομάζει.
Ο-''Τα παράτησες όλα για εμένα.''είπε και ακούμπησε ξανά το τσιγάρο στα χείλη του.''Και αυτό αντί να με κάνει ευτυχισμένο μου προκαλεί άγχος , οτι η ζωή σου όλη είναι στα χέρια μου και δεν πρέπει να σε πληγώσω γιατί θα σπάσεις.Αυτό είναι δύσκολο όμως.Εσύ αξίζεις τα πάντα αλλά εγώ δεν νομίζω οτι μπορώ να σου τα προσφέρω.''
Α-''Ει...κοίταμε.Ήρθα εδώ απο δική μου επιλογή.Ήθελα και πήρα την απόφαση να ξεκινήσω μια καινούργια ζωή μαζί σου.Απο εσένα δεν ζητάω τίποτα.Συγνώμη για πριν απλά είναι η αρχή.Μίλησα πριν με την μαμά μου και μου είπε οτι εγώ πρέπει να είμαι ευτυχισμένη.Και τώρα που είμαι μαζί σου μόνο ευτυχισμένη μπορώ να είμαι.''είπα και τον αγκάλιασα.
Ο-''Αφροδίτη να σου πώ κάτι?''
Α-''Ναι''
Ο-''Είσαι το θαύμα της ζωής μου και να ξέρεις οτι δεν το έχω ξανα πεί αυτό σε κανέναν αλλά Σ' αγαπώ πολύ.''δάκρια έφυγαν απο τα μάτια μου.Δεν είπα τίποτα.Του έδωσα ένα απαλό φιλί στα χείλη και τον έπιασα απο το χέρι.
Α-''Έλα μαζί μου.''
Πήγαμε στην κραβατοκάμαρα και τον κοίταξα στα μάτια.Έβγαλα την μπλούζα μου και έμεινα με το σουτιέν και το σορτσάκι.Πήγα κοντά του και ακούμπησα τα χέρια μου στο στέρνο του.Του έδωσα ένα φιλί και αυτός πέρασε τα χέρια του στην μέση μου.Με πήρε αγκαλιά για να νιώσω ασφάλεια.Πήδηξα πάνω του και αυτός με έριξε στο κραβάτι ενώ τα χείλη μας δεν έχασαν την επαφή τους.Τα δάχτυλα του χάιδευαν τον λαιμό μου και έκαναν κυκλικές κινήσεις γύρω απο το στήθος μου.Η ανάσα μου είχε γίνει γρήγορη.Με κοίταξε στα μάτια και του του έδωσα την άδεια οτι είμαι έτοιμη.Με ια κίνηση αφαίρεσαι το σουτιέν μου και υγρά φιλιά έκαναν την εμφάνιση τους σε όλο μου το σώμα.Αργά και βασανιστηκά έβγαλε το παντλόνι μου και το εσώρουχο μου μαζί.Δεν ήταν καθόλου άγριος αντιθέτως ήταν σαν να έπιανε στα χέρια του κάτι εύθραστο και δεν ήθελε με τίποτα να σπάσει.Την επόμενη στιγμή έβγαλε το παντελόνι του και ένιωσα λίγο περίεργα.Άγχος είχε κυριεύσει μέσα μου και ο Ορέστης αμέσως το κατάλαβε.Μου έδωσε ένα απαλό φιλί ενώ το ένα του χέρι έκανε τα μαγικά του εκεί κάτω.Απο εκεί που φοβόμουν τώρα είχα μία επιθυμία για κάτι παρα πάνω.Με κοίταξε στα μάτια και μου υποσχέθηκε οτι δεν θα πονέσει.Ένιωσα την ανάγκη να κλείσω τα πόδια μου αλλα τον είχα εμπιστοσύνη.Ένιωσα πίεση και ο Ορέστης μου έπιασε τα χέρια καθώς με πίεσε περισσότερο.Ξαφνικά ένας μικρός πόνος έκανε την εμφάνιση του.Δεν κατάλαβα πότε αυτός ο πόνος έγινε ευχάριστος.Ο Ορέστης πήγαινε πιο γρήγορα ενώ όλη αυτή την ώρα δεν έχασε την επαφή με τα μάτια μου.Λίγο πριν τελειώσει ένιωσα μία απελευθέρωσει και μία έκρηξη να γίναιτε εκεί κάτω...Αυτή η αίσθηση ήταν απίστευτη.Ο Ορέστης με σκέπασε και με πήρε στην αγκαλιά του.
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
