kararSIZIM

part 1

   Kerem  5  yaşında bir çocuktu tek merak ettiği ablasının her gün geldiği sabah 7 den ikindi vaktine kadar durup ikindin saat 2 gibi geldiği adının okul olduğu bi yerdi aklına hep geliyodu acaba orda ne yapıyolardı neden tüm çocuklar oraya gidiyordu . Babasıda habire söylüyodu oğlum seneye sende gideceksin  aldığım kitaplarda çalışma yap okumayı yazmayı öğrenmeye çalış gibi laflar onu heycanlandırıyordu ama kitaplara baktığında hiç bişe anlamıyor ve saçma sapan karalamalar yapıp duruyordu biraz karaladıktan sonra sıkılıp evde oda oda geziyodu yada bisikletini sürüp kendine eylence çıkarmaya çalışıyordu . Bisikletini sürerken aklına şöyle bi fikir getirdi çocuk aklıyla acaba gözüm kapalı nereye kadar gidebilirim gözlerini kapattı ve 5 _ 6 metre ötedeki evlerinin duvalarına çarpıp kaşını patlatmıştı korkmaya başladı çünki babasının kızacağını düşünerek eve girip bisikletini bıraktı annesini odasına çağırdı ve olanları anlatmaya başladı annesi hemen oğluna şefkatli bir bakış atıp kaşına pansuman yaptı ve Kerem i uykuya daldırttı . Babasının sesiyle uyandı Kerem , annesine soruyodu Nermin Kerem nerde annesi odasında uyuyor bey dedi ve Keremi büyük bir korku sardı babası odasına geldi ve oğlunu öyle kaşı sargılı görünce ; Nermin ne oldu bu çocuğa dedi annesinin ne dediğini duymadı Kerem ama babasından azar işiteceğinden çok korkuyordu fakat zannettiği gibi olmadı babası da gayet şefkatli bir şekilde gelip oğlunu kucağına alıp yarasına baktı ve o anda babasına bakıp o kadar cok mutlu olmuştu ki kaşının acısını çoktan unutmuştu . Kerem in babası normalde sinirli biriydi en ufak bişeyde sinilenip bağırıp çağırırdı bu yüzden babasından çok korkardı fakat biraz önceki o davranışdan sonra daha önceki olanları unutmuş ve babasını çok sevmeye başlamıştı. Artık Kerem  babası işe giderken ayakkabısını siler düzgün şekilde kapının önüne koyardı o da bu davranışından sonra 3 _5 kuruş para verip oğlunu dua eder ve işe giderdi Kerem bu işi sevmiş  adet haline getirmişti . Bunu yapmaktan mutluluk duyuyodu çünkü babasıyla arasındaki bağlar kuvvetleniyordu . Sadece sinir olup kıskandığı bi durum vardı babası herkezden çok ablasını sever ve ablası bi şey dese direk yerine getirilirdi zaten ablasıyla pek anlaşamaz ve sürekli babalarının yanına giderler her zamanki gibi ablası haklı çıkardı . Kerem in ablası çalışkan biriydi , okuma yazma biliyor diye 1 . sınıf ı okumamış direk 2. sınıfa başlatılmıştı sınıfta da en iyi öğrenciler arasındaydı . Kerem in ailesi kalabalık bir aileydi kendisiyle birlikte 6 kadeşlerdi en küçükleri de Kerem di ailesi onunla pek ilgilenemezdi çünkü abileri üniversiteye başlıyolardı genelikle aile onlara ve küçük ablasına odaklıydılar Kerem e pekte ilgi gösterilmezdi ilgisizlikten dolayıda içine kapanık bi çocuktu oysaki biraz ilgi gösterilse Kerem için hiçte fena olmazdı ...