Bear In Mind (A Series #1)

Chapter 4

Chapter 4: Hatid

I shouldn't let the whole team down.

Pumuwesto na kami sa gitna ng buong korte. Nakatriangulo ang kalalakihan, nakahukod ang pagkaupo. Nakahiga naman kaming mga babae sa sahig na magkadikit. Tatlumpung segundo, nagsimula ang mahinang tugtog at sigawan ng Nursing Department. I smiled inwardly, waiting for our cue.

We raised our legs, stretching it, caressing the other leg. Iyon ang una naming isinasagawa sa isang lullaby na tunog bago binagsak ang musika. Jogging sideways to form another shape, still doing the hands moves while we're at it. At doon sa pinaka ayaw ko na part, nasa gitna ako, patalbog-talbog ang aming dibdib habang nagsasagawa ng flips ang kalalakihan.

Isang hagis sa akin ere na agad namang sinalo ng aking kaklase. Kinakabahan pa rin ako kahit na maigi naming pinapraktisan iyon. Ngumisi si Dads sa akin dahil sa malakas na sigawan ng buong korte. Hindi iyon ang pinakamataas na pagkahagis sa akin kagaya ng mga susunod na hagis pero nagkaroon ito ng marka sa lahat ng nanood.

Umiling nalang ako at nagpokus sa pagsasayaw. Nakangiti, pinagpawisan, patuloy ang pagpepresinta namin. Sa bawat hagis sa akin, lumalakas ang gulat na sigaw nila. Proud na proud namin ulit si Dads. Sa panghuli, gumawa kami ng dalawang maliliit na pyramid, hinahagis si Agie papunta sa kabila, back and forth, while some members ofthe group where doing their respective job which is to continue dancing while the people at the back were doing their part too. Inangat ako nila Noel at John sa isang mas mataas na pyramid. Some hand prints were in my shoulders and legs, keeping my balance before I reached the peak.

Hindi ko naiwasang manlamig habang tiningnan ang ibaba. If this will go wrong, I'll surely know what to expect. Nakaposisyon na ang sasalo sa akin sa ibaba. This dance requires faith and will. The will to do your part and the faith to your co-members. Ito yata ang pinaka kinakakatakutan ko.

Patapos na ang remix. Taas baba ang aking dibdib at nananatiling naka pameywang habang nasa tuktok ng pyramid.

3....

2...

1...

Mas nakakaintimate ito sa dami ng nakatingin.

I crossed my fisted hands on my chest before they tossed me in the air and I did the three flips going down.

I don't understand. Everyone was busy running after a big sound of explosion. I turned around, leaving my hands on the stainless barricade. I heard voices calling for my name in the midst of the panicking crowd.

Nagpapanic sila at hindi ko nalaman kung paano ako biglang tumilapon. I woke up, I saw the white and blue skies, there were birds flying around. Parang basang basa ako, masakit ang aking buong katawan, pagod ang aking mga mata. Nahihirapan rin akong huminga. I moved and there I realized I was floating... in the sea.

My body submerged into the depths, I reach for the surface, unattainable from my grasp. I kept reaching for it but my body failed to function. Hinayaan ko ang tubig na lamunin ako bago pumikit at hinayaan kung ano man ang mangyari sa akin.

Sinalo ako nila kagaya ng napagpraktisan namin. I smiled again, raising my both hands into a victory position. It was thin-lipped smile.

My head is creating images again. Napawi ang aking ngiti pagkatapos naming mag-exit. Nagyayakapan ang lahat at sinali ako. Tila wala akong narinig sa kanilang sinasabi at kagalakan. I was spacing out, niyugyog ako ni Dads at ibang kasamahan. They were loud and joyful but I just can't be happy right now.

Walking out from the group, out from the court, out from the noise, I carried myself far from them.

Is my memories finally surpressing?