Ο Φύλακας Άγγελός Σου

Κεφάλαιο 9ο

Δήμος:

Ήταν 10:00 η ώρα αλλά δεν ήθελα να σηκωθώ από το κρεβάτι όμως ούτε ο ύπνος με έπιανε, σηκώθηκα με το ζόρι και κατέβηκα στην κουζίνα " Καλημέρα " μου είπε χαμογελαστή η μητέρα μου ενώ μαγείρευε και εγώ απλώς της χαμογέλασα, πήρα ένα φρούτο και κάθισα στο πάγκο " Έγινε κάτι; " με ρώτησε καθώς σκούπισε τα χέρια της στη ποδιά της και κάθισε απέναντι μου " Τίποτα μωρέ σκέφτομαι τα μαθήματα " της είπα και αυτή χαμογέλασε " Δήμο έχει περάσει καιρός από τότε που σκεφτόσουν τα μαθήματα " μου είπε " Πως την λένε; " συνέχισε " Ποια; " την ρώτησα αθώα και δάγκωσα το μήλο μου αλλά από το ύφος της φαινόταν πως με ήξερε πολύ καλά, για να μην πω με ήξερε καλύτερα ακόμη και από έμενα τον ίδιο " Καλά δεν επιμένω απλώς να ξέρεις πως ο έρωτας και ο βήχας δεν κρύβονται " μου είπε και σηκώθηκε για να συνεχίσει " Μα τι είναι αυτά που λες; " την ρώτησα και έκανα μια γκριμάτσα σαν να μην ήξερα για τι μιλούσε " Ό,τι βλέπω λέω " μου είπε χαμογελώντας πονηρά και εγώ σηκώθηκα και πήγα στο δωμάτιο μου, άνοιξα τον υπολογιστή και έβαλα να ακούσω μουσική όταν το κινητό μου χτύπησε και είδα πως ήταν ο Αλέξης " Έλα ρε που είσαι; Πρέπει να μιλήσουμε! " είπε με το που το σήκωσα και χωρίς να περιμένει απάντηση συνέχισε " Στην γνωστή καφετέρια σε μία ώρα " και το έκλεισε. Άρχισα να ανησυχώ λίγο γιατί ακούγονταν πολύ σοβαρός οπότε αποφάσισα να ετοιμαστώ και να πάω, έτσι και αλλιώς δεν είχα να κάνω και τίποτα άλλο.

Όταν έφτασα στη καφετέρια τον είδα να κάθεται σκεφτικός και τον πλησίασα " Τι έγινε ρε; και μου μίλησες λες και απειλείται η ζωή σου; " του είπα πειραχτικά " Σκάσε ρε! και άκου " μου είπε και συνέχισε " Θυμάσαι που βάλαμε στοίχημα για την Μαρία και την Δανάη; " " Όπα εσύ το πρότεινες εγώ ποτέ δεν συμφώνησα " τον διέκοψα και όντως έτσι ήταν μου είχε πει ότι θέλει να βάλει στοίχημα για το αν εγώ κέρδιζα την Δανάη πρώτος ή αυτός την Μαρία αλλά δεν συμφώνησα " Έστω! άλλο είναι το θέμα μου.. Ρε δεν θέλω να το μάθει η Μαρία γιατί τώρα που την γνωρίζω καλύτερα βλέπω πόσο καταπληκτική είναι και δεν θέλω να την πληγώσω άλλωστε άρχισε να μου αρέσει και πολύ μάλιστα " είπε και φαινόταν τρελά ερωτευμένος " Αλέξη μη λες μαλακίες! Εννοείται πως δεν θα το πω πουθενά άλλωστε το στοίχημα δεν ισχύει αφού δεν συμφώνησα.. Την πλησίασες γιατί σου αρέσει και αυτό είναι όλο " είπα και τότε συνειδητοποίησα αυτό που μου είπε η μητέρα μου ότι ο έρωτας δεν κρύβεται " Άλλωστε φαίνεται πως την δάγκωσες την λαμαρίνα για τα καλά " συνέχισα και αυτός γέλασε. Καθίσαμε αρκετή ώρα όταν εμφανίστηκε η Δανάη και κάθισε σε ένα τραπέζι μαζί με τον φλώρο τον Στέλιο " Δήμο! με ακούς ρε;; " είπε ο Αλέξης και εγώ απλώς τον αγνόησα συνεχίζοντας να αγριοκοιτάζω προς τον μέρος της " Νόμιζα δεν σε ενδιαφέρει η Δανάη " είπε ο Αλέξης και στράφηκα ξαφνιασμένος προς το μέρος του " Μα δεν με ενδιαφέρει ρε! Τι είναι αυτά που λες; " του απάντησα ήρεμα " Ναι το βλέπω! Με το που μπήκε και κάθισε με αυτόν δεν έχεις σταματήσει να τους κοιτάς και αν έβλεπες το ύφος σου θα καταλάβαινες πω είσαι τσιμπημένος μαζί της.. Γιατί απλώς δεν το παραδέχεσαι; " μου απάντησε και ήπιε μια γουλιά από τον καφέ του " Σκάσε ρε! Δεν είμαι τσιμπημένος μαζί της! Άλλωστε ακόμη και να ήμουν σιγά μην γινόταν τίποτα αφού με μισεί, κάθε φορά με βλέπει με αυτό το θυμωμένο ύφος λες και σκότωσα άνθρωπο " του είπα και σήκωσε τα χέρια του ψηλά σαν να παραδινόταν λέγοντας " Ό,τι πεις! εγώ πάντως δεν πείστηκα και ξέρω τι βλέπω αλλά για να το λες εσύ κάτι θα ξέρεις παραπάνω " τον αγριοκοίταξα και του έκανα νόημα να φύγουμε, πραγματικά δεν μπορούσα να την βλέπω και μάλιστα με αυτόν, πληρώσαμε και πήγαμε ο καθένας σπίτι του. Είχα νευριάσει τόσο πολύ χωρίς καν να ξέρω τον λόγο ζήλια λέγεται! ακούστηκε για άλλη μια φορά η φωνή μέσα στο κεφάλι μου.. Ζήλια; Μα γιατί να την ζηλεύω; Δεν μπορώ να την έχω ό,τι και να κάνω.. Πρέπει απλώς να την ξεχάσω ή τουλάχιστον να προσπαθήσω.. Γαμώτο! φοβάμαι και εγώ ο ίδιος αυτά που νιώθω για αυτήν την κοπέλα, δεν μπορώ καν να τα εξηγήσω ή να τα περιγράψω...