Love note

Chapter 6

Naglalakad ako sa hallway papuntang classroom nang nakita ko si Kairus na nakasandal sa dinding habang nagbabasa nang libro. Napansin ko ang saglit na pagtingin niya sa akin at ibinalik ang mga mata sa binabasang libro. Akala ko di niya ako papansin nang bigla siyang nagsalita.

"How are you?"

Napahinto ako sa paglalakad nang marinig ang mga katagang iyon. Iba pa la ang feeling pag-narinig mong tinatanong ka nang taong di mo masyadong kilala kung ayos ka lang ba.....ang sakit sa dibdib kasi kahit di niya alam ang nangyayari sayo, at least through that simple question napapanatag at nagiging matapang ka. Buti pa ang ibang tao marunong pang mag-alala.

"No"

I saw a white handkerchief in front of me na inaabot ni Kairus. Umiiyak na pala ako pero di ko man lang napansin.

"Wipe those tears hindi kaaya ayang tingnan"

Napangiti ako sa sinabi niya habang pinupunasan ang mga luha ko. Sweet ang gesture niya pero di pa rin mawala ang pagkasuplado.

"You know what, it's better to tell your problems to a stranger. Nakakagaan nang loob, try it para di ko sinasarili ang problema mo"

I see Kairus' broad shoulder dahil na rin sa naglalakad siya papalayo sa akin. May klase pa ako pero di ko alam kung makikinig ba ako nang maayos sa dinamidami nang problema ko.

"Kairus!"
He stop and move his head a bit showing his face in a side view telling me that his waiting for whatever I say.

"Can you spare me some time?"

I don't know what comes in my mind kung bakit sa lahat nang tao siya pa ang napili ko. Nahihiya kasi ako kay Margareth kasi nasabi niya sa akin nung isang araw na exam week nila ngayon ayoko pa namang dumagdag sa mga problema niya. Wala naman akong pwedeng pagsabihan nang mga problema ko kundi siya lang but thie time nakakapanibago na si Kairus ang kaharap ko. Di ko alam kung saan magsisimula.

I am currently sitting in front of him dito sa paborito kung coffee shop. Ayoko sana dito kasi naalala ko si Dmitri kaya lang si Kairus ang nag suggest na dito na lang. Buti andito kami sa labas at hindi dun sa dati kung pwesto.

"So? Tutunganga nalang ba tayo dito?"
He's looking at me while leaning to his chair. Nakahalukipkip pa siya na parang handa na siya sa mga maririnig.

"Sorry to disturb you"

"Tsk, we only have half day kasi may exam pa ko so don't waste my time and tell me your problem"

He divert his gaze nang makita na naman akong umiiyak. Bakit napakaiyakin ko sa harap ni Kairus? Nakakahiya naman kasi ginagamit ko pang pamunas ang panyo niya. May nagbabara pa sa lalamunan ko

"I..want to..die"

I feel weird when I saw a glimpse of anger and then sadness in Kairus eyes dahil sa narinig. Bakit naman siya magagalit eh sa iyon ang gusto kong mangyari.

"I'm ...tired and I don't know what to do anymore....lahat na lang nang gawin ko ay kulang...lahat na lang ...iniiwan ako"

It's a bit comforting na nasasabi ko ang totoo kong nararamdaman kay Kairus na walang takot. Siguro nga tama siya na effective pag di mo kilala ang sinasabihan mo nang problema.

"My mom died in an accident...and God knows how much I miss her...hindi naman sana siya aalis kung wala lang silang problema ni dad at hindi rin sana siya aalis at maaksidente...she's the only family that I can depend on because my dad loves his work more than his family pero nawala din siya sa akin....Alam ko naman na napapagod na siya pero pinilit niyang kinaya para sakin...kung sinubukan ko lang sanang pakinggan siya.. sana...sana...."