မနက္ခင္းေနေရာင္ျခည္ထြက္စမျပဳခင္အခ်ိန္ေလးမွာ
နာရီႏိုွးစက္သံရဲ႕ေဆာ္ၾသမႈနဲ႔အတူ baekအိပ္ယာကထလိုက္သည္...။ဒါဟာသူမအတြက္ေန႔စဥ္အိပ္ယာထခ်ိန္ေလးတစ္ခုေပါ့...။အိပ္ယာႏိုးတယ္ဆို ေရခ်ိဳးခန္းဝင္ မနက္စာစားၿပီးတာနဲ႔ ေနေရာင္ျခည္ရဲ႕ အလင္းတန္းေလးက်ေရာက္လာၿပီဆိုတာနဲ႔ Baekတို႔တစ္ေယာက္
ေက်ာပိုးအိတ္ေလးကိုလြယ္ကာ Yeolရဲ႕အိမ္ကိုထြက္လာခဲ့တယ္....။
ဒါဟာ သူေက်ာင္းမသြားခင္ေန႔စဥ္ လုပ္ေနက်အလုပ္တစ္ခုေပါ့ baekတို႔မိသားစုနဲ႔yeolတို႔မိသားစုကရင္းႏွီးတာ
ေၾကာင့္ ႏွစ္အိမ္တစ္အိမ္လိုျဖစ္ေနၾကတယ္ေလ...။
yeolနဲ႔baekက ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြေပါ့...တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ရင္းႏွီးတယ္...ပြင့္လင္းတယ္...။
ေက်ာင္းတက္ရက္ေတြဆို ေက်ာင္းသြားဖို႔Baekကဘဲ
yeolကိုလာလာႏိႈးေနက်ဆိုေပမယ့္...ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြမွာဆိုရင္ေတာ့Baekသြားႏိွုးေလ့မရိွပါဘူး...။
မိဘေတြကလည္း သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို အရမ္းခ်စ္ၾကတဲ့
သူငယ္ခ်င္းေတြမွန္းသိတာေၾကာင့္ က်ဴ ႐ွင္ကိုလည္းအိမ္
မွာဆရာေခၚၿပီးႏွစ္ေယာက္အတူတူတက္ၾကေပမယ့္ Yeolက ငါ့အိမ္မွာလာတက္ဆိုလို႔ ဆရာကိုBaekအိမ္မေခၚဘဲ Yeolအိမ္မွာေခၚၿပီးေတာ့သာတက္ၾကတယ္....။
ငယ္ငယ္ထဲက Yeolဆိုရင္ အလိုလိုက္အေလ်ာ့ေပးတတ္
တာေၾကာင့္ baekက yeolရဲ႕ ငယ္ႏိုင္တစ္ေယာက္လိုျဖစ္ေနတတ္ၿပီး Baekကလည္းyeolရဲ႕အႏိုင္က်င့္မႈေတြကို
အပစ္ေတြလို႔ေတာင္မျမင္တတ္ခဲ့တဲ့သူတစ္ေယာက္ပါ...
ျပန္ေတြးၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ငယ္ငယ္ထဲက Yeolက
ကြၽန္မကိုသာအားကိုးတယ္...အဓိကက ကြၽန္မကိုသူ
ငယ္ခ်င္းေတြထားတာမႀကိဳက္ဘူး...သူ႔အတြက္အခ်ိန္မ
ေပးနိုင္မွာစိုးလို႔တဲ့ေလ...baekမွာ သူငယ္ခ်င္းဆိုလို႔
yeolတစ္ေယာက္သာရိွေနခဲ့ၿပီး...yeolရဲ႕သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ေတာ့တစ္ခါတစ္ရံ စကားေျပာဖူးပါတယ္...
ကြၽန္မကိုယ္တိုင္ဘဲ yeolရဲ႕စကားေတြဆိုေျမဝယ္မက်နားေထာင္ေနတတ္တာဟာ ဘယ္လိုဆုေတာင္းမ်ိဳးပါလိမ့္ဆိုတာ မနက္သူ႔အိမ္လာရာလမ္းတစ္ေလ်ွာက္ ေန႔တိုင္းစဥ္းစားၾကည့္ေပမယ့္ သူ႔အိမ္ေ႐ွ႕ေရာက္တိုင္း အေျဖက႐ွာမေတြ႔ခဲ့ဘူး.....။ဒီေန႔ေရာဘဲ အေျဖ႐ွာမရခဲ့ျပန္ဘူး
