The crashed plane ft. L.T.

Hoofdstuk 4

22-6-2020

Het is negen over vijf en ik sta te wachten op de rest van de klas. Al snel komen meneer Woodstong en mevrouw van Dalen aangelopen. Ze zien mij staan en komen mijn kant op gelopen.

'Super, jij bent er al. Als je wat wilt kopen mag dat. We verzamelen ons dan op dat bankje,' zegt mevrouw van Dalen en wijst naar een leeg bankje.

Ik knik en ik loop gelijk naar de Starbucks, waar ik een ijskoffie koop. Daarvoor kan ik altijd wakker voor worden gemaakt. Vandaag is het de grootste dag van mijn leven. We gaan naar Amerika! Het is wel mijn eerste keer, dat ik ga vliegen. Wat ik erg spannend vind. Dadelijk storten we neer in zee of, of...

'Sabrina, gaat het goed met je?,' hoor ik opeens Donny vragen.

'Euh, ja. Het gaat goed met me,' lieg ik, maar laat het niet merken. Ik wil niet als een angsthaas overkomen naar Donny.

'Jo Donny, alles kits?,' hoor ik Anne zeggen, die samen met Lewis aan komt lopen.

'Don, is Emm er ook al?,' vraag ik en Donny schudt zijn hoofd. Hij komt naast me zitten en kijkt me aan.

'Is dat koffie?,' vraagt Donny nieuwsgierig, als hij ziet dat ik een slok van mijn ijskoffie neem.

Ik knik en gelijk pakt hij mijn beker af. Hij neemt een grote slok, maar slikt het niet door en kijkt me met grote ogen aan.

'Haha Sabrien, wat voor koffie is het?,' vraagt Anne lachend aan me.

'Gewoon koffie die ik altijd drink. IJskoffie!' zeg ik droog.

Meteen spuugt Donny het uit en geeft de beker terug. 'Gadverdamme, had je dat niet eerder kunnen zeggen?,' vraagt Donny met een vies gezicht.

Ik grinnik en schud mijn hoofd.

'Hey bro's, alles perfect? Hebben jullie wel eens eerder gevlogen?,' hoor ik opeens Silas vragen en ik kijk op.

Ik zie Silas samen met Kim aan komen lopen.

'Hey Silas en Kim, alles gaat goed. Het kan niet perfect, want Emm is er nog niet. Ik heb in ieder geval wel eens gevlogen,' zeg ik, maar het laatste lieg ik. Natuurlijk mag ik niet liegen, maar ik wil niet als een watje aan gezien worden. Watjes zijn te eerlijk en ik ben geen watje!

"Hoi iedereen, sorry dat ik zo laat ben. Maar het duurde wat langer dan gepland,' hoor ik dan Emmeliens stem zeggen.

'Ja, we zijn compleet. We gaan richting het vliegtuig,' zegt mevrouw van Doorne. We staan op en lopen naar de securityscans. Iedereen gaat er één voor één door, waar het lampje groen brand.

Als ik aan de beurt ben, brand het lampje rood. 'Natuurlijk, moet ik weer eens hebben!' Denk ik meteen.

'Mevrouw, draagt u een riem?,' vraagt de meneer, die bij de securityscan staat.

'Ja, meneer,' antwoord ik beleefd.

'Wilt u dan ook zo vriendelijk zijn de riem af te doen?,' vraagt de meneer aardig.

Ik knik en doe mijn riem af en leg hem in de bak. Opnieuw loop ik door de securityscan en wat een geluk, dat het lampje nu wel groen brand.

Even later komen we aan bij de bagageruimte. Daar staan mevrouw Vossen, meneer Ossenworst en meneer Kluistra al op ons te wachten. 'Willen jullie je koffers bij ons brengen? Handbagage, mogen jullie bij je houden,' zegt meneer Kluistra en iedereen doet wat hij heeft gezegt.

Als iedereen alles heeft ingeleverd, leggen de docenten de bagages op de band.

'Hey prinsesje van me, vertel tegen Emmelien dat ze mijn zusje, na de buitenlandse reis mag koppelen met Guus. Cilia heeft een oogje op hem, dat zag ik gister avond thuis. Ze was helemaal rood, waarschijnlijk zat ze te appen met hem,' fluistert Donny en ik grinnik bij het woord "prinsje" en kijk de menigte van klasgenoten rond.

'Hey prins van me, ik kan haar niet vinden,' fluister ik tegen Donny en hoor hem grinniken.

'Voor je neus, gekkerd,' fluistert hij.

Ik kijk voor me en zie inderdaad Emm voor me staan. Heel even twijfel ik, maar dan tik ik haar aan. 'Emm, je mag van Don, Cilia met Guus koppelen. Natuurlijk na de buitenlandse reis,' fluister ik tegen haar en haar ogen beginnen te schitteren.

'Yes,' zegt ze blij en geeft me een knuffel.

Na zeker een kwartier zitten we dan eindelijk in het vliegtuig. Iedereen is rumoerig en hopen dat we bijna vertrekken, maar bij mij is het eigenlijk het tegenovergestelde. Ik ben zo bang en mijn hart klopt in mijn keel. Donny zit naast me, aan de kant van het pad. Ik zit bij het raam en ik kan alles goed zien. Helaas, kijk ik wel een beetje op de motor van de linker vleugel. Maar dat boeit me niet echt. 'Gelukkig maar, anders zag ik meteen hoe hoog we zitten,' denk ik.

'Sabrien, gaat het goed met je?,' vraagt mevrouw van Doorne, die achter ons zit.

'Ships, wat moet ik nu zeggen?,' vraag ik me af.

'Sabrine, hoor je me wel?,' vraagt mevrouw van Doorne.

'Euh... wat zei u mevrouw van Doorne?,' vraag ik en probeer verbaasd te klinken.

'Gaat het goed met je?,' vraagt ze opnieuw.

'Ja, ik lag te slapen,' lieg ik, gelukkig hoor je niet aan mijn stem dat ik lieg.

'Welkom aan boord, dames en heren. Vandaag vliegen we naar Amerika. Heeft u iets nodig, vraag het gerust. Het is nu zes over half zes. We vertrekken over één minuut, prettige vlucht,' vertelt de stewardess. Na elke seconden word ik banger en banger. Was dit wel een slimme zet? Ik kan nu niet meer terug.

Een minuut later krijgen we te horen, dat we onze gordel om moeten doen.

'Sabrien, zou ik de gordel bij je om doen?,' vraagt Donny, die aan me ziet dat ik bang ben. Als hij zijn gordel heeft omgedaan doet hij mijn hordel vast klikken, daarna snuffelt hij wat in zijn tas. Dan tovert hij een geel potje tevoorschijn.

'Don, wat is dat?,' vraag ik een beetje nieuwsgierig.

Op dat moment komt er een stewardess langs. Donny vraagt om twee flesjes water. De stewardess geeft hem een twee flesjes water en loopt dan door met flesjes water aan andere passagiers.

Donny geeft het flesje water door aan mij en vist dan twee aspirientjes uit het gele potje tevoorschijn. Hij geeft het aan me.

'Waar werkt het voor?,' vraag ik.

'Tegen de angst, prinsesje,' zegt hij en knipoogt naar me.

Ik neem het in en merk al meteen dat ik minder bang word. 'Je bent mijn reddende engel, Donny,' zeg ik en geef hem een zoen. Ik merk aan hem, dat hij rood wordt en ik grinnik. Dan voel ik dat we opstijgen. Vanaf hier begint de grote reis, op naar Amerika.