Yasak Gülüşler (DEVAM EDECEK)

13. Bölüm

Lütfen beğendiyseniz oylamayı ve yorum yapmayı unutmayın :)

Seda kalabalık olduklarını öne sürererek Açelya ile Aslıyı diğer odaya kovaladı. Denizle yanlız kalmak istemişti.

- Cemre yani eski psikoloğum benim haberim dahilinde bana dokunabiliyordu

Aniden verdiği bu bilgi ile Sedanın gözleri ışıldadı.

- Ona çok güveniyordum ama sonra kimseye dokunmayı istememiştim bile

İstemsizce geçmiş zaman konuşmasına takıldı.

- Cemre nerede şuan?

Korkarak sormuştu. Tamda tahmin ettiği cevabı aldı.

- Trafik kazası

Öldü yada vefat etti gibi bir terim kullanmaktan kaçınmıştı.

- Saçlarını tarayabilir miyim?

Hayır demeye çekindi. Ona bu kadar yardımcı oluyordu.

- Hem saç vücut ile çokta bağlantılı değil. Sana dokunmuş bile sayılmam

Gergin bir şekilde kafa sallamasıyla kazağını banyoda giyip gelen Deniz'in siyah ipek gibi saçlarını eline aldı. Bir titreme gelmişti Denize. Anıları gözünün önüne geldi. Nefesini tuttu, bunun gerçek olmadığını defalarca kendisine söylemesine rağmen o anları tekrar yaşıyordu. Dudaklarından bir bağırış döküldü sesi çıktığınca.

- Dokunma

Seda anında elini çekerken sesi duyduğu gibi fırlayan Emre odaya daldı.

- Merak etme kırlangıç. Ben buradayım

Emrenin gözlerine odaklandı. Sanki kabusu durdu o an. Nefes alışverişi düzene girdi. Gökyüzünde sakinleşti.

- Yıkayalım

Çaresizce Emreye doğru gitti. Seda da üzüntü ile yatağa oturdu. Profosyenelliği bir kenera bırakıp acele etmişti. Kendine kızdı.

- Saçların çok güzel biliyor musun? yumuşacık olduğuna eminim o kadar ulaşılmaz ama o kadar güzel

Emrenin musluktan su tuttuğu saçlarını daha iyi yıkasın diye belini bükmüş olan Deniz duyduğu sözler ile aniden doğrulmaya kalktı. Islak saçları kazağını ıslatacaktı ki ani bir refleks ile tuttu saçlarını. Emre hemen havuluyu koyup bıraktı.

- Özür dilerim tekrar yıkamak ister misin?

Garip bir şekilde rahatsız olmamıştı. Ne gözlerinin önünden anılar geçmiş ne de acı çekmişti. Anlaşılan beklemediği kadar hızla kazanmıştı Emre güvenini.

- Sorun yok. Sanırım bana dokunabiliyorsun

Emre o an dünyalar onun olmuş gibi ilk önce seslice güldü. Neredeyse bir kahkahaydı bu. Sonra gözleri doldu ama bunu Denize belli etmedi yada o öyle sandı. Yukarıya doğru bakıp şükür etti çok mutluydu aşırı mutluydu çocuk falan sevindirmeliydi.

- Gerçekten mi?

Deniz cevap vermeden içeri, Sedanın yanına geçti belki de Emre gelmese bir kabusa sebep olacaktı lakin ona kızgın değildi.

- Emre bana dokundu

Gülerek söylemişti. Ağzından bir kıkırtı daha çıktı çenesinde ki çukur dahada derinleşti.

- Ben ona dokunabiliyorum

Emre de farksız değildi. Gamzelerini sunuyor, adeta ağzı kulaklarında bir oraya bir buraya yürüyordu. Evet belki kulağa basit gelebilirdi fakat bu o kadar büyük bir gelişmeydi ki.