Evet ben burada kendi hikayemi de yazmak istiyorum
Benim 2 tane abim var ikisi de evli Ümit'in babası büyük abim ondan sonraki abim korona gelemeden önce evlendi çocukları yok ben 15 yaşındayım ben umut yokken kendime diğer vermeyen biriydim sevgilim verdi geçen 9 ay önce 9 ay önce umut küçüktü ben içimdeki yaraları
Başkasını değil gidip umut'a anlattım umut geldiğinden beri benim sırdaşım oldu benim canım oldu tabi her hala bunu söyler ama bu sevgi öyle böyle değildi ağladığım günlerin hepsi umut'de saklı evet belki içinden = hala ya sen benim başımı çok ağrıttın = deyi demiştir ama ben sadece ona derdime anlattım önceden yengem verdi sonra umut oldu evet bugün onu o soğuk toprakları verdik çiğerimize sokup alıp götürdü umut şu an saat 5 : 49 herkes uyur ama annesi bahçede oturmuş ayakkabı örüyor umut'un kiyafetlerine de önüne almış onları hem kokluyor hem örüyor
Ne kadar söylesek boş annesi Gül teyze de söyl3di gül teyze annesi oluyor bağırdı çağırdı kırdı döktü hatta sınıre krizi geçirdi ondan sonra biz hiç bir şey diyemedik zor tabi bir anne nasıl dayanabilsin ki düşünsenize oğlun daha dün 3 yaşını bastı ve bu hayattan gitti allah duşmanımızı bile bu acıyı yaşatmasın şu an benim göz altlarım sanki patlayacak tabi siz diyorsunuzdur allahım yeğeni ölmüş ama kendisi gelmiş burada rahat rahat yazıyor hayır ben bunları ağlayarak yazıyorum yengem geldimizden beri bir su bile içmedi işte umut bizi bıçaklayıp gitti umut ılık kanseriydi onun küçük canı dayanamadı ve gitti
Evet benim hikayem bu kadarki biraz kendime geldim zaman hadmur hikayelerine yazmayı devam edeceğim sizlerden de hikaye bekliyorum 😭😘😘
