Part 2
ရှောင်ကျန့် ရွာထဲကနေပြန်လာတော့
ချယ်ရီတောကိုဖြတ်ခဲ့ရသည်
" နှင်းတွေကျနေတာပဲ "
"ဟုတ်ကဲ့ သခင်လေး "
ရှောင်ကျန့် အိမ်ကိုမြန်မြန်ပြန်လာခဲ့တော့ ကလေးပါးစပ်မှာ သွေးတွေနဲ့ဖြစ်နေသည်
" အကုန်သောက်လိုက်တယ် "
ရေခဲသေတ္တာထဲမှာ ဘာသွေးမှမကျန်အောင် အကုန်သောက်လိုက်တဲ့ ဝမ်လေးကြောင့် ရှောင်ကျန့်အပါအဝင် သူ့တပည့်တွေပါ လန့်သွားသည်
" မဝသေးဘူး "
"ကြားတယ်နော် ဖန်ရှင်း "
"ဟုတ်...ဟုတ်ကဲ့ "
သူ့တပည့်တွေ ရွာထဲကို မြန်မြန်ထွက်သွားကျသည် Xiao Zhan ကလေးကို အခန်းထဲပြန်ဝင်ခိုင်းလိုက်သည် Xiao Zhan ကလေးမရှီတော့မှ သူ့လက်ကိုဓားနဲ့လှီးကာ သွေးကို ဖန်ခွက်ထဲထည့်လိုက်သည်
" ကလေးဖျော်ရည်ရပြီ "
ဝမ်လေးဖျော်ရည်ကိုသောက်လိုက်ပြီး
"လူသွေးတွေ အဟင့်..ဟင့် "
" ကလေးဘယ်လိုသိလဲ "
ရီပေါ်ဦးရဲ့လက်နှစ်ဖတ်ကိုကြည့်လိုက်သည် ဦးကလက်တစ်ဖတ်ကိုဖွတ်ထားသည်
" ဦးသွေးမို့လား ကျွန်တော့်မသောက်ဘူး "
"ကလေးလေးဘယ်ချိန်ကတည်းက သိနေတာလဲ "
" ဦး ကျွန်တော့်ကိုတိုက်တဲ့ဖျော်ရည်တွေက တိရစ္ဆာန်သွေးဆိုတာ ကျွန်တော့်သိတယ် ကျွန်တော့်ကနေရောင်ထိတွေ့လို့မရတဲ့ မကောင်းဆိုးဝါးဆိုတာလည်း သိတယ် "
" ကလေးကမကောင်းဆိုးဝါးမဟုတ်ပါဘူး "
" အဲ့ဒါကြောင့် ဦးကအချိန်ပြည့်နှင်းကျနေတဲ့ ဆောင်းချယ်ရီရွာမှာနေနေတာ ကျွန်တော့်ကြောင့်ဆိုတာသိတယ် "
" မဟုတ်ပါဘူး ကလေးက ဦးရဲ့ယောက်ကျား ဦးနဲ့ အတူတူပဲ အဲ့ဒါကြောင့် ကိုယ့်ကိုကိုယ်မကောင်းဆိုးဝါးလို့ မတွေးပါနဲ့ "
"ယီး..အီးဟီး ကျွန်တော့်ကိုယ်ကျွန်တော်ကြောက်တယ် အဟင့်...ဟင့် "
