Black Love {Dramione Fanfiction}

Part 38

Πλευρά Ναρκίσας

Η Ανδρομέδα ετοιμάζει το ξόρκι λέγοντας διάφορα ξόρκια τα οποία είναι γραμμένα στα λατινικά. Την βοηθάω και ψιθυρίζω και εγώ μαζί της τα λόγια καθώς τα κοιτάω μέσα από το βιβλίο. Όταν επιτέλους είναι έτοιμο ρίχνει το υγρό μέσα σε ένα μικρό μπουκαλάκι, το σφραγίζει γερά και πριν το δώσει στα χέρια μου με κοιτάει.

"Ναρκίσα, πρόσεχε το καλά." κουνάω το κεφάλι μου θετικά και επιτέλους το κρατάω στα χέρια μου

"Ανδρομέδα, θέλω να σου ζητήσω κάτι τελευταίο." πριν προλάβω να πω αυτό που θέλω ακουμπάει τα χέρια της στο πρόσωπο μου

"Ξέρω. Θα προσέχω τον γιο σου και το κορίτσι όσο τίποτα άλλο. Μην ανησυχείς." χαμογελάω απαλά και με αγκαλιάζει πριν φύγω. Όταν με αφήνει από την αγκαλιά της ένα δάκρυ κυλάει από τα μάτια της όπως και στα δικά μου. 

"Θα μου λείψεις τόσο πολύ." είναι τα τελευταία λόγια που ακούω από την Ανδρομέδα

"Και εμένα θα μου λείψεις." είναι το τελευταία λόγια που της λέω και ακούει από μένα. Ύστερα φεύγω. Αυτή είναι η τελευταία φορά που βλέπω την Ανδρομέδα και αυτή που βλέπει εμένα. Μακάρι τα πράγματα να μπορούσαν να γινόντουσαν αλλιώς. Άλλα όσο υπάρχει το κακό δεν γίνεται να γίνονται μόνο καλά στον κόσμο. Παίρνω μια βαθιά ανάσα καθώς φτάνω έξω από το Χόγκουαρτς. Μπαίνω μέσα και πηγαίνω στο δωμάτιο μου. Κοιτάζομαι στον μεγάλο καθρέφτη που έχω και μέσα νιώθω ότι αυτή είναι η τελευταία νύχτα που περνάω σε αυτό το δωμάτιο. Νιώθω ότι αυτή είναι η τελευταία νύχτα που είμαι ζωντανή. Βγάζω από την τσέπη μου το μπουκάλι όπου μέσα περιέχει το ξόρκι για να θυμηθεί η Γκρέιντζερ την παλιά της ζωή. Ξεκλειδώνω το μικρό κουτί όπου μέσα έχω όλα μου τα σημαντικά πράγματα και το κλειδώνω εκεί ώσπου να έρθει το αύριο. 

"Δεν χρειάζεται να γίνει έτσι." ακούω την φωνή του Σνέιπ και γυρίζω να τον κοιτάξω

"Δεν υπάρχει άλλη επιλογή Σνέιπ." απαντάω και με πλησιάζει

"Και όμως υπάρχει." λέει και κουνάω το κεφάλι μου αρνητικά

"Μην προσπαθείς να με σταματήσεις. Δεν μου αλλάζει κανένας γνώμη." ο Σνέιπ δακρύζει. Ξέρει ότι από αύριο δεν θα υπάρχω στη ζωή του ζωντανή. Νιώθω τα χέρια του να χαϊδεύουν το πρόσωπο μου και να βγάζει το κοκαλάκι από τα μαλλιά μου. 

"Δεν θα αντέξω την απώλεια σου." χαμογελάω καθώς ένα δάκρυ πέφτει από τα μάτια μου και ακουμπάω τα χέρια μου στο πρόσωπο του