"Kalbim saf iyilikle beslendiği sürece dışım varsın, siyahtan koyu gözüksün."
Bir parça kızıl, bir tutam mavi: Onlar büyük bir planla hapishaneden kaçmış iki kadın da olsa, birbirlerinin kalplerinde hala birer mahkumlar.
Azra ve Deniz kaçak olarak y...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Azra ömür boyu taşıyacağı bir lekenin üzerine son anda sünger çekmişti. "Yapamam Alev. Ben Deniz'i her şeyden çok seviyorum." deyip ayağa kalktı. Kendini bu ilişki düşmanı saygısız kadından hızlı adımlarla uzaklaştırdı.
Çok kısa bir mesafeden onları izleyen Deniz elini göğsüne koyup rahat bir nefes almıştı. Azra ona ihanet etmemişti, zaten ihanet edeceğini neden ve nasıl düşünmüştü ki? Kendine kızıyordu. Hem de çok kızıyordu. Hafif adımlar atarak ilerledi, geri geri yürüyen Azra'nın kolundan tuttu.
Azra gözlerini birkaç kez kırpıştırıp başını çevirdiğinde Deniz'i orada gördüğü için çok sevinmişti. Neşeyle bağırarak ellerinden tuttu. "Deniz! Sevgilim! Seni çok seviyorum!"
"Tamam kes... Biliyorum. Bağırma."
"Ama çok seviyorum!"
"Ben de seni seviyorum ama bağırma. Milleti başımıza toplayacaksın."
Deniz'in gözleri az ötede dikilen Alev'e kaydı. Alev onları bir arada gördüğüne mutlu olmuşçasına bakıyordu. Yine de Deniz bu kadının samimiyetine hala inanmıyordu, hatta onu kovdurduğu için zerre kadar pişman değildi.
"Senin ilişkilere saygın bu kadar mı? Sarhoş birinden bile yararlanmaya çalışıyorsun. Utan kendinden."
"Düşündüğün gibi değil Deniz. Azra iyi değildi, başına bir şey gelmesin diye ben de onunla birlikte düştüm yollara. Bunun arkasında da bir şey arama çok rica ediyorum."
Deniz istese bu sinir bozucu kadının güzel yüzünü bir yumrukla darmadağın edebilirdi. Tanrı biliyordu ya son zamanlarda içi çok doluydu ve bir kavgaya karışıp tüm enerjisini savurmak için yanıp tutuşuyordu. Onun gibi naif ve şiddet yanlısı olmayan bir kadın bile yaşadıkları yüzünden delirmeye yüz tutmuştu.
"Gayet de düşündüğüm gibi." Azra'nın ellerini bırakıp yavaşça kadının üzerine yürüdü. Sokak lambasının ışığı onun öfke dolu yüzünü aydınlatıyordu. Yumruğunu sıktı, Alev'in karşısına dikildi. "Seni uyarmıştım. Ya uyarımı anlarsın ya da başka yollarla sana anlatırım demiştim..."
Alev irkilerek geriye doğru birkaç adım attığında Azra yanlarına gelip Deniz'i kolundan yakaladı. Deniz kolunu hızla çekerek Azra'yı bir kenara savurdu.
"Sen karışma. Benim hesabım onunla."
İçinde bulundukları durumdan ötürü yaşadıkları korkunun bütün sinirlerinin alt üst etmesi yetmiyor gibi üstüne katil herifle olan karşılaşmasında öğrendikleri bardağı taşıran son damla olmuştu. Artık öfkesini dışa vurmakta sakınca görmüyordu. Günah keçisi ilan ettiği Alev'in boğazına sarıldı. Nefesini aniden kesecek bir kuvvetle sıkmaya başladı.
"Geçen sefer seni öldürene kadar sıkmalıydım boğazını. Oracıkta gebertmeliydim seni. Kısmet bugüneymiş demek ki. Bundan sonra cilvelerini topraktaki kurtlara yaparsın artık."
