(Zawgyi)
ရိေပၚသူ႔ရင္ခြင္ထဲမွာျဖဴေဖ်ာ့စြာအိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ကိုကို႔ကိုၾကည့္ကာ မ်က္ရည္ေတြက်ေနမိတယ္။ သူကိုကို႔ကို ထပ္အဆံုး႐ႈ့ံးမခံႏိုင္ဘူး။
ကိုကိုမင္းကအ႐ူးေလးလား။ဘာလို႔တစ္ေယာက္တည္းပဲကၽိတ္ခံစားေနရတာလဲ။ဘာပဲျဖစ္ေနေန
အတူရင္ဆိုင္ၾကမယ္လို႔အထပ္ထပ္အခါခါေျပာ
ထားတာကိုကြာ...။
ကိုကို႔ေခါင္းကိုအသာႂကြလို႔လက္ေမာင္းကို
ဖယ္လိုက္ၿပီးေခါင္းအံုးေပၚတင္ေပးလိုက္တယ္။
နဖူးေလးကိုျငင္သာစြာနမ္းလိုက္ၿပီးကားေသာ့ဆြဲ
ကာထြက္လာလိုက္တယ္။သူတစ္ေနရာသြားစရာ
႐ွိတယ္။
"ေ႐ွာင္ဝမ္..ညႀကီးမိုးခ်ဳပ္ႀကီးဘယ္လိုေရာက္
လာတာလဲ၊ ေ႐ွာင္းက်န္႔ေရာမပါဘူးလား"
မားရဲ႕အေမးကိုမေျဖႏိုင္ပဲ..
"ဥကၠဌဝမ္ေရာ.."
"မင္းပါးပါးက စာၾကည့္ခန္းထဲမွာ"
"....."
ရိေပၚရဲ႕မ်က္ႏွာက ေအးသထက္ေအးစက္ေန
ကာ အံျကိတ္ထားသျဖင့္ေမး႐ုိးေတြပါေထာင္
တက္ေနတယ္။
"သားဘာျဖစ္လာတာလဲ၊ မားကိုအရင္ေျပာ"
သူ႔သားပံုကိုၾကည့္ကာဝမ္ကေတာ္စိုးရိမ္လာတာ
မို႔..။ရိေပၚကဘာမွမေျပာ။စာၾကည့္ခန္းထဲတန္း
သြားတယ္။
စာၾကည့္ခန္းထဲမွာဥကၠဌဝမ္ကေအးေဆးလြန္းစြာ
စာဖတ္ေနတယ္။ရိေပၚဝုန္းခနဲဝင္လာေပမယ့္တစ္
ခ်က္သာၾကည့္ၿပီးသူ့စာအုပ္ထဲျပန္အာ႐ုံေရာက္
သြားတယ္။
"ဝမ္ရိေပၚ..ညႀကီးမိုးခ်ဳပ္ဘာျဖစ္လာျပန္ၿပီလဲ"
"ဥကၠဌဝမ္..ကိုကို႔ကို ဘာေၾကာင့္ဂ်ပန္ကျပန္ေခၚခဲ့တာလဲ"
"အဆက္အစပ္မ႐ွိဘာေတြလာေမးေနတာလဲ"
"ဘာေၾကာင့္ကိုကို႔ကိုျပန္ေခၚခဲ့တာလဲလို႔..
အား..."
ေဒါသေတြေပါက္ကြဲထြက္လာတဲ့ရိေပၚက စာၾကည့္ခန္းထဲကေႂကြအိုးေတြ၊ပန္းခ်ီကားေတြ
ကိုဖ်က္စီးပစ္တယ္။စာအုပ္ေတြေရာအကုန္ဆြဲခ်
ပစ္တယ္။ဟိုက္ခြမ္းေကာနဲ႔မားနဲ႔အေျပးဝင္လာ
တယ္။
KAMU SEDANG MEMBACA
I Wanna Grow Old With You
Romansaလူတစ္ေယာက္ကိုကိုယ့္အသက္ထက္ပိုခ်စ္မိသြားတဲ့အခါကိုယ့္ျဖစ္တည္မႈကိုမသိေတာ့ပဲသူ႔ကိုပဲကာကြယ္ေပးခ်င္ေတာ့တယ္...... own story Fan Fiction
