armed and lovely

Well, as soon as I get my gun

Karşımdaki kızın neden burada olduğunu bilmiyordum.

Yine de sorunu her ne ise, bu evime bir çanta dolusu silah ve patlayıcıyla gelmesini gerektirmiyordu.
Neden burada olduğunu açıklayacak mısın?
Kaygılı görünmemek için uğraşmıştım. Karşımda böyle biri varken endişemi belli edemezdim. Her an patlamaya hazır bir bombaymış gibi hissettiriyordu.
"Aslında o kadar da özel bir sebebim yok, arkadaş olmak istiyorum."
Söyledikleri çok normalmiş gibi, cıvıl cıvıl konuşuyordu. Rengarenk boyadığı tırnaklarını, uzun saçlarına götürüp oynamaya başladı.
"Tabii asıl amacım arkadaştan fazlası ama onu sana bırakıyorum. Seni zorlayacak değilim."
Ne saçmalıyordu? O zaman evime neden böyle gelmişti?
Madem arkadaş olmak istedin, neden bu çantayla geldin?
Ayağımın dibindeki çantaya tekrardan baktım. O boyuyla bu ağırlıktaki bir şeyi neden taşırdı ki?
"Çünkü peşinde olan insanlardan haberim var ve ben sana sevgimi kanıtlamak istiyorum."
Nereden biliyordu hiçbir fikrim yoktu, neden bunu istediğini de...
Kendisini sadece gittiğim okuldan tanıyordum, adından ve sınıfından başka bir şey bilmiyordum.
O ise kimsenin öğrenmemesini istediğim bir şey biliyordu. Kim bilir, benim hakkımda daha neler biliyordu.
Öldürülebilirsin, farkındasın değil mi? Benimle burada bulunduğun için bile başın derde girebilir.
Konuşmamı dikkatle dinlese bile, söylediklerim onun canını biraz sıkmış olmalıydı.
"Elbette biliyorum, neden söyleme gereği duydun ki?"
Konuşmasına devam ederken, bana bir şey göstermek istercesine, eteğini hafifçe yukarı kaldırdı.
Sol bacağı protezdi.
"Bırak birkaç uzuv daha kaybedeyim, ne olur ki? Ben sana olan sevgimi göstermek istiyorum."
Sözlerindeki delilik akıl alacak gibi değildi. Aklı olan biri bunu yapmazdı bile.
Geri dönüşüm yok gibiydi.
O halde sana izin vermekten başka şansım yok. Ne zaman başlarsın?
Gülümsedi. Deli olsa bile kesinlikle sıcak ve sevimli bir gülümsemesi vardı.
"Silahlarımı alır almaz, başlayabilirim."