Utopia

CHAPTER 10

- වසරකට පසු -
පෙබරවාරි 18 00.30am

කුකී වයින් බෝතලයත් වීදුරුවකුත් අරන් බැල්කනී එකට ආවේ කලබලෙන් පිරුනු දවසේ අවසානයට හරි නිදහසක් බලාපොරොත්තුවෙන්..

වයින් ටිකක් තොල ගාපු කුකී සීතල පොලවේ වැතිරුනා.. සෝල් අහසේ එක තරුවක්වත් නෑ.. කුකි ටිකක් ඇස් දෙක පියාගෙන ඉදලා ඇස් ඇරියේ එක පාරටම dorm එකේ current එක නැති උන නිසා.. ටිකකින් ජෙනරේටර් on වෙනවා කියලා දන්න නිසා කුකි එහෙමම ඉදගෙන ආයෙත් අහස දිහා බැලුවා..

පුදුමයකට වගේ ලස්සන දම් පාට තරුවක් දිලිසෙනවා.. කුකීට ඒ එක්කම ආව සකුරා මල් සුවදට යමක් මතක් උනා වගේ නැගිට්ටේ තරුව දිහා බලාගෙනමයි..

"මොකක්ද මට මේ දැනෙන්නේ?? ඇයි මට මෙහෙම පාලු දැනෙන්නේ?? මොකක්ද මේ හිස් තැන?"

කුකි තමන්ටම කියන ගමන් එක උගුරට වයින් බෝතලෙන්ම උගුරක් බීවා.. ඒ එක්කම කාමරේ ඇතුලට ආවේ ජිමින්..

"ජන්ග්කුකා.. මං ආවට කමක් නැද්ද??"

"හ්ම්ම්ම් එන්න.. තාම නිදාගත්තේ නැද්ද??"

කුකි අහනකොට ජිමිනුත් කුකි ලගින්ම බිම ඉදගත්තා..

"මට අද හරි අමුත්තක් දැනෙනවා.. තේරෙන්නෑ.. ලොකු හිස්කමක්.."

ජිමින් කීවේ අදුරු හිස් අහස දිහා බලාගෙන..

"වාහ්හ්හ්.. රෑ අහස දිහා බලන හැමපාරම මට ඒ අඩුව දැනෙනවා වැඩි.."

"ඔව්.. මටත්.."
කුකි වයින් එක ජිමින්ට දෙන ගමන් බැලුවේ කලින් දැක්ක තරුව දිහා.. ඒක කලින් තරම් දිලිසුනේ නැතත් ඒක එතනම තිබුනා..

"හ්‍යොන්ග්.. අර තරුව පේනවද??"

"ඔව්ව්.. පොඩ්ඩක් ඉන්න මේ සකුරා මල් සුවද... මට අමුත්තක් දැනෙනවා.."

කුකි කලබලෙන් නැගිට්ටේ දෙයක් මතක් වෙලා.. එය ඉක්මනට ඇතුලට ගිහින් අරන් ආවේ කලු පාට පෙට්ටියක්.. ඒක ඇතුලේ තිබුනේ වීදුරු බෝලයක්..

"මේ මොකක්ද??"

"දන්නෑ.. මේක එහා කාමරේ ඇද යට තිබුනේ.."

කුකි ඒක අතට අරන් බිමින් තියලා ලයිට්ස් off කලා.. හරියටම තරුවේ ප්‍රතිබිම්බය‍ වැටෙන විදියට.. ටිකකින් වීදුරු බෝලේ ලස්සන දම් පාටකින් දිලිසෙනකොට ඒක ඉබේම ඉහල අවකාශයට පා වෙලා පොලොවේ ඉදන් අඩියක් විතර උඩින් නතර උනා..

"ජන්ග්කුකා මොකද මේ වෙන්නේ??"

"මං දන්නෑ.. මගේ ඔලුව ඇතුලේ හඩක් කීවේ.."

ජිමින් කුකි දිහා පුදුමෙන් බලලා ආයෙත් වීදුරු බෝලේ දිහා බැලුවා.. ඒක හෙමින් කැරකෙනවා.. ඒකෙන් විහිදෙන ආලෝකයත් එක්ක අකුරු වගේ දෙයක් කැරකෙනවා..

"මොනවද මේ අකුරු?? මට තේරෙන්නෑ.."

"මටත් නෑ.."

ඒ එක්කම නම්ජුන් එතනට දුවගෙන ආවේ එයාගේ බැල්කනි එකේ ඉදන් දෙන්නා කරන වැඩේ දැක්ක නිසා..

"හ්‍යොන්ග් මොනවද මේ? ඔයාටවත් තේරෙනවද?"

"හිතාගන්න බෑ.. ඔයාලාට කොහෙන්ද මේක??"

"මේක තිබුනේ එහා වහලා තියන කාමරේ ..අර මගේ room එකේ bathroom එකේ වතුර ප්‍රශ්නයක් නිසා මං ඒකේ හිටිය දවසෙ හම්බුනේ.."

එයාලා බලාගෙන ඉද්දිම ඒකෙන් පොලොවට ලම්බක දොරක් වගේ දෙයක් මැවුනා.. තුන්දෙනාම ඇස් ලොකු කරගෙන බලාගෙන හිටියේ මොනවා වෙයිද කියලා..

දොරටුවෙන් එලියට හෙමින් ආවේ හොබි.. හොබි පස්සෙන් ටේ එලියට එනකොට තුන්දෙනාම බය වෙලා බලාගෙන හිටියේ..

"අවුරුදු 2කට පස්සේ දැක්කාම මෙහෙමද පිලිගන්නේ ඔයාලා??"

හොබි හිනා වෙලා අහනකොට මොකුත් හිතාගන්න බැරිව තුන්දෙනා දෙන්නා දිහා මාරුවෙන් මාරුවට බැලුවා.. අන්තිමට නම්ජුන් කතා කරා..

"චෙසොහම්මිදා.. ඒත් ඔයාලා කවුද?"

ඒ අතරේ ජිමින් කුකි ටේ දිහා බලලා මූනට මූනට බලාගත්තේ ඔයාටත් ඒකම දැනෙනවද අහන්න වගේ..

"අහ්හ්හ්හ්හ්හ්හ්හ් ටේහ්‍යෝන්ග්... දැන්වත් එයාලාගේ මතකය දෙන්න.."

හොබි කියනකොට ටේ ලාවට හිනා වෙලා දබර ඇගිල්ල තුන්පාරක් කැරකුවා.. එක පාරටම තුන්දෙනා මූනට මුන බලලා තප්පරයක්වත් යන්න කලින් හොබීවයි ටේවයි බදාගත්තා..

"හ්‍යොන්ග්.. ඔයාලා..."

කුකී අඩ අඩම ටේව හයියෙන් බදාගෙන.. හොබිව නම්ජුන් බදාගෙන..

"ආයේ ඔහොම කරොත් නම් පිටසකවල නෙමෙයි මං අපායට හරි හොයන් එනවා.."

කට්ටියගේ සද්දේට නිදාගන්න ගිය යුන්ගිත් ජිනුත් කුකිගේ කාමරේට දුවගෙන ආවා...

"ජන්ග්කුකා... වේ?? ග්වෙන්චන්නා?? මට අඩනවා ඇහුනා.."

ජින් කුකි හොය හොය කාමරේට ආවත් බැල්කනි එකේ ඉන්න හොබිත් ටේත් දැකලා යුන්ගිවත් තල්ලු කරගෙන ලගට දුවගෙන ගියා..

"ආආආ ඇත්තටම මේ කොල්ලෝ දෙන්නා.. ඒත් කොහොමද ඔයාලා මෙහේ??"

ජින් හොබිව බදාගෙන ඉදලා ඈත් කරන ගමන් ඇහුවා..

"ඒක දිග කතාවක්.. අහන්න කැමතිද?"

- මතුසම්බන්ධයි -