| Saat 23.52 | Yarı Texting |

4. Bölüm "Kahverengi Saçlı Kız"

Bora_dm : ASLA !

Anan.bora adlı kullanıcıyı engellediniz

🎈

2 gün olmuştu.
Bu iki gün boyu ne mesaj atmıştı ne de başıma bir dert açmıştı.
Belki... belki vazgeçmiştir
Ya da daha büyük bir bela ile geliyordur.
Ahhh kafam çok karışık.
1 saattir ders çalışmaya çalışıyordum. Ama kafamda ki şeyler beni engelliyordu. İnleyerek test kitabını kapatıp ayağa kalktım. Telefonumu alıp kendimi yatağa attım.
İnstagram'dan mesaj vardı. Hemen oraya tıkladım.

İntikam-b : Kötü şeyler olabilir (23.52)

İntikam-b 1 dakika önce aktifti

Kaşlarım çatık bir şekilde ekrana bakarken içimde bir yumru oluştu.
Ne yapacaktı ?
Derin bir nefes alarak aşağıya indim.
Ev çok sessizdi.
Televizyonu tedirgin bir şekilde açarak koltuğa oturdum.
Korkuyor muydum ?
Sanırım
Tedbirli bir şekilde televizyona bakarken normal kanal çıkması ile derin bir nefes aldım.
Çok tedirgindim.

🎈

Yaklaşık 2 saat geçmişti.
Kalçamın uyuşması ile ayağa kalktım.
Odama geçip lambayı kapattım. Yatağa yatıp uykuya dalacakken camın açık olduğunu fark etmemle of'layarak ayağa kalktım. Ben bu camı kapatmamış mıydım ?
Camın kulpuna elimi koyup kapatacakken aşağıda gördüğüm kahverengi saçlı kızla irkildim.
Bu kimdi ?
Bana hareket çekip arkasını döndü ve koşmaya başladı.
Ben ne yaptım
Tabii ki de onu takip ettim.
Yoksa meraktan uyuyamazdım.
Paltomu üzerime geçirip aşağıya indim.
Ayakkabılarımın bağcıklarını bağlayıp kızın arkasından koşmaya başladım.
Fakat bir sorun vardı.
Onu kaybetmiştim.
"Hay sikeyim böyle işi"
Mırıldanarak geri eve doğru dönerken arkamdan değişik bir gülme sesi duymamla o tarafa döndüm.
Oydu.
Kahverengi saçlı kız.
"Sen kimsin ?"
Bağırmama karşılık bir adım attı bana doğru.
"Cık cık cık beni hatırlamadın mı Bora ?"
"Yok valla çıkaramadım."
Sinirlendiğini hissediyordum.
"Her zaman böyle aptaldın. Yorulmadın mı aptallık rolünden ?"
Bir dakika bu ses bana tanıdık gelmeye başladı.
2 adımla yanına ulaşacakken onun hızlı bir şekilde arkasını dönüp koşmasıyla bende onu takip etmeye başladım.
Çok hızlı koşuyordu.
"Dur !"
Arkasından bağırmama karşılık eline gelen ilk şeyi bana attı.
Attığı her neyse bacağıma gelmişti. Koşmayı bırakıp bakışlarımı bacağıma indirdim.
Bira şişesi mi ?
İnleyerek eve doğru adımlamaya başladım. Tabii bu sırada kendime sövüyordum.
"Al işte yine boku yiyen sen oldun."
Odama çıkarak bacağıma pansuman yaptım. Yavaşça ayağa kalkarak camın yanına geçtim. Bir ihtimal belki oradadır diye dışarı baktım.

Oradaydı.

Elinde bir kağıt vardı.
Beni görmesi ile elimde ki kağıt'ı bana gösterdi.

O engeli kaldır !

Gözlerimi kocaman açarak ona döndüm.
Anonim oydu.
Sesi çok tanıdıktı.
Elinde ki kağıdı çöpe atarak ilerlerken son kez konuştu.
"Sonunun kötü olmasını istemiyorsan dediklerimi yap yarın 23.52 de engel kalkmış olsun."

Sanırım bu sefer engeli kaldırmalıydım.

🎈