(GIA'S POV)
"Aray!" Impit na sigaw ko ng naramdaman kong may bumangga saakin sa hallway namin.
WTH?! My books!!! At dahan dahan na ngang nalaglag ang books ko, bwisit!
Nag bell na kasi, sign na paakyat na ang teachers. Kaya halos lahat ng students ay nag mamadali nang pumasok sa kani kanilang room.
Inis na pinulot ko ang mga libro ko.
"Sorry!" Sigaw nya, sabay nag mamadaling umalis. Di man lang ako tinignan. Tinignan ko sya hanggang sa makapasok sya sa classroom namin. Hayst. Kahit boses nya alam na alam ko talaga na sya yun. Be thankfull I love you. Hmpt!
Kailan mo ba ako titignan ulit? Just one freaking glance only! Mahirap na yun ha?
"Arey!" Napatingin naman ako kay Lila na kaibigan ko nang gayahin nya ako pero pabebe nga lang.
"Arte mo." Sinamaam naman nya ako ng tingin.
"Alam mo, bakit di kaya umamin ka nalang sakanya? Malay mo dahil doon mapansin kana nya o kaya magustuhan kadin nya! Masaya kaya yun. Kesa ganyan ka lang hanggang palaging tingin tapos pag di napansin ako sisisihin." Malungkot na sarcastiko ko syang tinignan.
Tinignan naman nya ako ng masama. "Jusko naman Gia 6 years ka ng patay na patay dyan baka may balak ka namang kumilos dyan." Seryoso lo syang tinignan.
"Baliw kaba? Ako aamin? Ni hindi nga ako kilala nyan. Baka pag umamin ako dyan for sure kinabukasan limot na ako kaagad nyan. Tulad ng dati nu, tsaka baka mapahiya lang ako tama na yung mga letters." Sabi ko sakanya at pumasok na sa room namin at umupo sa pwesto namin.
"Hay nako Gia! Daming paraan para di ka nya malimutam after mong umamin sakanya! At ano naman kong mapahiya ka? Ang importante nakaamin kana after ilang years!" Sabi nya saakin habang inaayos ang gamit nya sa upuan.
"At ano naman yun ha? Kasi wala talaga ako maisip. Nabili ko na ata lahat ng klase ng special paper para mag padala ng mga love letter sakanya pero see? Wala padin! Di padin ako nanotice." Pag rereklamo ko sakanya.
"Totoo kaba girl?" Tinignan nya ako na para bang hindi sya makapaniwala sa mga pinag sasabi ko.
"Taga saan kaba? Bundok? Di mo ba alam ang facebook,instragram at messenger? Chat mo o kaya hingin mo number kay Queen tutal close naman kayo ng kapatid nya."
Sabi nya at tinarayan ako.
"Mapapansin nya kaya? Kasi for sure madaming nag chachat sakanya, baka matabunan lang." Malungkot kong sabi.
Katulad ng kung paano ako kaagad natabunan sa memorya nya.
"Alam mo, ang nega mo! Bahala ka dyan. Forever ka nalang pangarap dyan." Inis na sabi nya saakin. Bakit ba? Is it my fauly that after that day kinalimutan nya na nag eexist ako sa mundo?!
May sasabihin pa sana ako kaso dumating na ang teacher namin kaya tahimik na kami.
Pasimpleng tumungin ako sa pwesto kung saan sya naka upo, katabi ng mga kaibigan nya.
At doon, nakita ko kung paano sya pasimpleng nakikinig sa mga kaibigan nyang nag kwekwentuhan at tumatawa. How I wish na sana dumating din kami sa point na ganyan. Yung ngingiti sya everytime I'll tell him a story about my day.
Napangiti naman ako ng makita ko syang ngumiti. Gwapo talaga kainis!
Jiro Kael Dela Cruz
Alam mo ba, gusto na kita
Unang beses palang kitang pagmasdan,
Gusto na kita mag mula ng mga bata palang tayo,
Tandang tanda ko noon,
Grade 5, June 3 2014
First day of classes yun, natatakot ako pumasok sa room dahil nandoon si Kiamaldita, yung galit na galit saakin, kahit wala naman akong ginagawa sakanya.
Palibhasa lagi ko syang nalalamangan sa grades namin.
