Φίλοι.....;

Αναστασία

-Μαμά,άσε θα ανοίξω εγώ!της λέει και τρέχει να ανοίξει την πόρτα.
-Επιτέλους ήρθες ρε φίλη!της λέει γ κολλητή της και αγκαλιάζονται.
Αναστασία
Η Αναστασία πέρσι έδωσε πανελλήνιες και κατάφερε να περάσει στο οικονομικό τμήμα των Ιωαννίνων. Αγαπάει τον χορό κι αυτό αποτέλεσε ένα από τα διλήμματα της όταν βγήκαν τα αποτελέσματα των πανελληνίων. Δεν ήθελε να αφήσει τη σχολή της, δεν ήθελε να αφήσει τον "έρωτα"της. Σκέφτηκε να ξαναδώσει πανελλήνιες και να προσπαθήσει να περάσει στον τόπο της,στην πόλη της. Τη Θεσσαλονίκη. Δεν είχε,όμως,το κουράγιο. Έτσι,αποφάσισε να πάει εκεί που κατάφερε να περάσει,αφήνοντας πίσω της το όνειρο της. Θα το συνέχιζε όταν ξαναγύριζε πίσω,γιατί δεν ήθελε να πιέσει τους γονείς της να πληρώνουν πέρα από όλα τα άλλα και καινούρια σχολή χορού στη νέα της πολη.
Η Αναστασία ήταν ένα ήσυχο,εσωστρεφές κορίτσι. Είχε λίγους φίλους. Λίγους φίλους που πίστευε ότι θα τους έχει για μια ζωή. Για την Αναστασία οι λέξεις φιλία και φίλοι είχαν μεγάλη σημασία.
Μια μέρα πριν φύγει
Όλοι οι φίλοι της είχαν συγκεντρωθεί σπίτι της για να την αποχαιρετήσουν. Όλοι,εκτός από τον κολλητό της,κάτι που την πλήγωσε πολύ. Έλειπε ο Στέφανος. Ο Στεφανος της.