Nasreddin Hoca akşamüstü, yorgun argın evine gidiyordu. Yolda kendine vazife olmayan işlere burnunu sokmayı alışkanlık haline getirmiş biri karşısına çıkıp:
– Hoca Efendi, demin biri bir tepsi baklava ile buradan geçti, gözlerimle gördüm. Hoca, bu zevzekliğe kızmış. Yürümeye devam ederken adamı da terslemiş:
– Bundan bana ne?
Ama zevzek adam Hoca'dan ayrılmaya niyetli değilmiş.
– Sözümü tamamlamaya fırsat vermedin Hoca Efendi, demiş. Baklava tepsisini taşıyan kişi, sizin eve girdi.
Hoca bu haddini bilmeze son sözünü söylemiş:
– İyi, ama bundan sana ne!
