A night at the trampoline

Κόμπρες και οχιές

Μάρκους: Κάποιος πρέπει να ήταν εδώ. Πρόσφατα.

Σιγή επιτόπου.

Μαρτίνους: Μην λες βλακείες!

Τον έσπρωξε και προσπάθησε να ανοίξει το φερμουάρ.

Πηνελόπη: Τι εννοείς Μάρκους;

Μάρκους: Το φερμουάρ κόλλησε. Κάποιος το έκλεισε με δύναμη.

Rachel: Τελειώνετε, δεν έχουμε σκοπό να ξημεροβραδιαστούμε μαζί σας!

Μάρκους: Με εκνευρίζει.

Όλγα: Και εμένα.

ΚΡΑΚΚΚΚ

Μαρτίνους: Άι στο διάολο!

Με έναν τσιριχτό ήχο, ο Μαρτίνους κατέστρεψε το φερμουάρ. Ο Μάρκους άσπρισε επιτόπου.

Μάρκους: Τι έκανες βρε κατεστραμμένε!

Μαρτίνους: Μάντεψε!

Ο Μαρτίνους πέταξε το διαλυμένο φερμουάρ στον Μάρκους και πιάστηκαν στα χέρια.

Πηνελόπη: Παιδιά, παιδιά ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ!

Αφού καταφέραμε να τους χωρίσουμε επιτέλους, ετοιμαστήκαμε να τακτοποιήσουμε το τραμπολίνο.

Μαρτίνους: Δεν καταλαβαίνω τι φοβάσαι. Εξωγήινοι θα μας επιτεθούν την νύχτα; Θα βγουν τα φαντάσματα στις δώδεκα; Ή μήπως οι μάγισσες στις τρεις.

Ο Μάρκους έμεινε ακίνητος και όλοι γυρίσαμε να τον κοιτάξουμε.

Όλγα: Τι συμβαίνει;

Μάρκους: Φίδια.

Πηνελόπη: ΤΙ;;;

Μάρκους: Φίδια! ΕΧΕΙ-ΦΙΔΙΑ! Τώρα χάρη στον πανέξυπνο Μαρτίνους Γκιουνάρσεν θα ξυπνήσουμε το πρωί με μια ΟΧΙΑ πάνω στο κεφάλι μας!

Ο Μαρτίνους δεν έδειχνε ιδιαίτερα ένοχος.

Μαρτίνους: Πού ξέρεις αν είναι οχιές; Μπορεί να έχουμε την τύχη να βρουμε καμία κόμπρα...

Τότε ακούστηκε η φωνή του Nickolas έξω από το σπίτι. Τελικά μιλάγαμε πολύ πιο δυνατά από ότι νομίζαμε.

Nickolas: Δεν έχει κόμπρες στην Νορβηγία! Ούτε οχιές!

Μάρκους: Σκάσε φυτό!

Ο Μάρκους μπήκε μέσα στο τραμπολίνο κουβαλώντας μια κουβέρτα και την άπλωσε βίαια στο πάτωμα. Μπήκα και εγώ μέσα λοιπόν.

Όλγα: Σταματά να είσαι τόσο απότομος.

Ο Μάρκους παράτησε την κουβέρτα.

Μάρκους: Απότομος;

Όλγα: Πες μας τι τρέχει. Κάτι κρύβεις. Ο Μαρτίνους το ξέρει;

Μάρκους: Δεν είναι τόσο σημαντικό. Παράτα το καλύτερα, θα σου πω άλλη φορά.

Και βγήκε έξω από το τραμπολίνο.

Αρκετή ώρα αργότερα, είχε είδη σκοτεινιάσει και είχαμε ετοιμάσει το τραμπολίνο. Η Πηνελόπη και ο Μάρκους κουβέντιαζαν με τους άλλους στο φράχτη, και ο Μαρτίνους προσπαθούσε να επισκευάσει την πόρτα του τραμπολίνου με σιλοτέιπ.

Όλγα: Τι στο καλό κανείς;

Μαρτίνους: Ότι καλύτερο μπορώ.

Γύρισα την πλάτη μου και ετοιμάστηκα να πάω να βρω τους υπόλοιπους, όταν ξαφνικά ο Μαρτίνους με τράβηξε πίσω.

Όλγα: Τι θες;

Μαρτίνους: Να σου πω κάτι. Αλλά τώρα που το ξανασκέφτομαι....καλύτερα άστο.

Κοίταξα την Rachel η οποία έριχνε δολοφονικές ματιές στην αδερφή μου και στον Μάρκους.

Μαρτίνους: Πιστεύεις πως όντως αυτό το μέρος είναι στοιχειωμένο;

Όλγα: Θα το ανακαλύψουμε.

Ερώτηση κρίσεως. Πιστεύετε στα φαντάσματα, στα πνεύματα, στην μαγεία και γενικά σε όλα αυτά τα μεταφυσικά πράγματα;;;