Affetmek istedim onca yaşananlara rağmen hemde hiç canım yanmamış gözlerimden yaş akmamışcasina . Saçmaydı biliyorum ama söz geciremiyorum kalbime böyle nefessiz kaldığım geceler geliyor aklıma durup düşünüyorum ve sonra diyorum evet çok canımı yaktı ama en cok da o sevdi be
Yani hep öyle sandım takı dün sabaha kadar
Yeni bir hafta başlamıştı mutluydum sabah kalktım kahvaltımı yaptım . Çantamı alıp çıktım çünkü onu görücektim mutluydum . İçimde her zaman ki gibi çocukça bir mutluluk takı okula gelene kadar . Okula geldim baktım bı kız var yanında oturmuş gülüyo mutlu yanında kardeşim dediği insan oda aynı şekilde azı kulaklarında tabi kız ne diyo sa ona neyse öyle böyle derken biraz zaman geçti ayrıldık . Sanki o yokken üvey evlat gibi hissettim kendimi o benim babam abim sevdiğim herseyimdi cümlenin başında da söylediğim gibi sanki . Bı baktım bu kızla çıkmaya başladı okul çıkışları buluşmaya öğlen araları sigara içmeye fln başladı . Onu her gördüğümde canım yandı . Evet çok sevdim onu belki hala seviyorumdur ama zaman geçtikçe soğudum ondan . Keşke herşey soğumak veya kaybetmekle kalsaydı o gittikten sonra ben farklı biri oldum asla yapmam dediğim yanlışları yapar konuşmam dedigim insanlarla konuşur oldum belki o bnm canımı yaktikca bende onun canını yakmak istedim bilmiyorum . Ama böyle oldu o yaptıkça bnde yaptım . Her neyse aylar yıllar geçti . O şimdi hiç görmediğim bı okulda ben ise başka bir okulda yaşadıklarım ve yasattiklarim için pişmanım ha dersen ki o kadar canını yaktı hala nasıl sevebilme ihtimali tasirsin diye
Bilmiyorum belkide gerçek aşk bu iyi de olsa kötü de olsa vazgeçmemek daha doğrusu vazgecememek
Bı insan nasıl bir hayatın içinde yaşarsa öyle bı hayatı olur bnce
Hani derler ya kızların ilk prensi babaları dir diye ben o hakkımı da kaybederek yaşadım be bazen en çok da buna yanıyorum . Hadi o elin oğlu da insanın babası nasıl kazık atar diyorum aklım hayalim almiyo tabi .
Kafamda dönüp duran bu sorulara cevap bulmayı umut ediyorum bu bekleyişin bı sonu olmadığını bile bile hemde ...
Bazen dönsem ona sarılsam boynuna birakmasam hiç ayrilmayiz heralde sonra dönüp gecmise bakıyorum . Ve diyorum ki kendi kendime ben birakmasamda o beni fırlatır atardı bı köşeye tıpkı eski yaptıkları gibi .
Aslında dışardan bakınca insan kendi içinde celisiyo gibi oluyo fakat sorun şu ki beynim ile kalbim farklı düşünüyor
Beynim neler yaparsa sonuçlarını hesapliyarak haraket ediyo
Ama kalbim öyle mi düşünmeden
Bu günün yarını yok mu demeden amaçsızca onu seviyorum diyo sen ne bilirsin o kadar acı çeksen de o senin herşeyin diyo
SEÇİM YAPMAK ZORUNDA KALİYOR İNSAN BAZEN DE İKİSİ ARASİNDA GELİP GİTMEK VE BİRİNİ SECEMİYOR
BU YÜZDEN ORTADA DİMDİZLAK KALIYOR CARESİZ ,YALNİZ ,SESSİZ
