Bound By Faith (one direction vampire)

chapter 7

'Oké.' Zegt Harry en hij laat zijn hoofd laag hangen. Nee nee nee. ik zoek sneller, maar Harry staat al op en loopt de kamer uit. Ik kijk hem na als hij de trap af loopt en de voordeur uit. Langzam loop ik terug de kamer in en mijn ogen landen op het boekje dat open op het bed ligt. met opgetrokken wenkbrouwen loop ik er naartoe en wat er stond had ik beter niet kunnen lezen want zodra ik het zag rende ik de trap af en de voordeur uit. 'Vanavond ga ik andere pijn voelen. Pijn die deze weg haalt.'

Jasmins pov

Zodra ik de deur door ben springt mijn lichaam op zichtbaar. Terwijl ik de straat af ren probeer ik mijn telefoon uit mijn broekzak te halen, in de verte zie ik de slagbomen van de spoorwegovergang dichtgaan, voor ik weet sta ik er voor en heb ik mijn telefoon aan mijn oor.

Hallo?

'LIAM!' schreeuw ik in de telefoon terwijl ik weer ga rennen omdat de slagboom open is.

Jasmin? wat is er aan de hand waarom huil je?

Liam zijn stem klinkt bezorgd, en ik merk nu pas dat de tranen over mijn wangen lopen.

'Harry, h-hij wil zichzelf p-pijn doen.' het rennen maakt het moeilijk om goed te kunnen praten.

Wat? Jasmin waar heb je het over? Waar ben je?

'Ik ben onderweg naar je flat.' Zeg ik snel en hang dan op omdat ik te moe ben om te rennen en praten tegelijkertijd.

Ik ren een klein staartje in en besluit heel even te rusten, 2 weken geleden heb ik de laatse keer bloed gedronken ik ben dus niet sterk genoeg om zo'n lange afstand in een keer te rennen. Ik leun tegen de koude muur en hijg heftig totdat ik een zware stem hoor. 'Geen goeie plek voor een meisje als jij denk je niet?' De stem is zwaar en een rilling loopt over m'n rug. Als ik naast me kijk zie ik een groepje jongens staan, aan hun gezichten is te zien dat ze in hun laate 20 zijn. Een sarcastische lach is het enige wat ik uit laat. 'Ik denk niet dat jij de gene bent die zou moeten lachen.' Zegt een van de jongens. Mijn ogen draaien terug naar de grond, als ik een keer goed adem haal voel ik mijn ogen rood worden en mijn tanden slippen over mijn lip heen uit mijn mond. Ik open mijn ogen die ik gesloten had om alles te onderdrukken, maar als ik de schoenen van een van de jongens zie gaat alles heel snel en voor ik het weet ren ik uit het steegje met een bloedsmaak in m'n mond en 4 doode lichaamen achter me. Een zwaar schuld gevoel komt over me heen en en ik begin weer te huilen terwijl ik door ren naar Liam zijn flat. Als ik aankom staat Liam al buiten, zodra hij me ziet komt die naar me toe en ik ren in zijn armen en huil in zijn nek. 'Ik ga met hem praten.' zeg Liam opeens. 'W-wat?' Stotter ik op een zachte stem. 'Jij mag misschien niet met hem in contact komen maar ik wel, ik ga met hem praten.' liam lijkt er zeker van maar ik twijfel. 'Maar Liam hij mag niet van me weten.' Herinner ik hem. 'Ik ga het ook niet over jou hebben, geen zorgen ik weet wat te doen.' Zegt Liam geruststellend. Hij geeft me een kus op m'n voorhoofd en knuffeld me stevig. 'Ga naar huis, neem wat rust, ik zorg dat er niks met Harry gebeurt.' Zegt Liam en laat me los. Ik kijk hem na als hij naar zijn auto loopt, instapt en wegrijd. Ik draai me om en begin mihjn weg naar huis.

Na ongeveer 15 minuten lopen kom ik bij mijn appertement aan. ik steek de sleutel in het slot en loop naar binnen, het is donker binnen aangezien ik hoier al een tijdje niet geweest ben en de rolluiken dicht gelaten heb. Ik loop de keuken in en wil de lamp aanmaken maar blijf stokstijf staan als ik iemand in mijn nek voel ademen. 'Hallo Jasmina.'

Harry's pov

Ik Loop de drogist binnen en probeer niet op te kijken naar de mensen die al binnen zijn. Met mijn hoofd laaghangend loop ik door de winkel, te beschaamd om iemand onder ogen te komen. Als ik bij het rek kom waar ik naar opzoek was pak ik er een pakje scheermesjes eruit, maar meerdere pakjes vallen en komen met een hard geluid op de grond. Ik voel iedereens ogen op me gericht, snel ga ik op m'n knieen zitten en begin met de pakjes op te pakken. Ik zie in mijn ooghoek dat er iemand naast me komt zitten en begint te helpen. 'J-je je h-hoeft n-niet te h-helpen.' Zeg ik snel. 'Oh nee het is geen probleem.' Zegt de jongen op een aardige toon. als alles is opgeruimd staat hij op. Als ik ook op wil staan zie ik dat de jongen een hand naar me uitsteekt. Ik kijk hem van onder mijn krullen aan en hij glimlacht naar me. Ik geef hem een klein lachje en pak dan zijn hand zodat hij me kan optrekken. 'Ik ben Liam trouwens.' Zegt hij op een vriendelijke toon. 'Harry.' Zeg ik zacht. Liam glimlacht naar me. 'Harry dus, ben je niet te jon om scheermesjes nodig te hebben.' Vraagt Liam op een lachende toon. Ik kijk hem niet aan als ik langs hem af loop, ik heb geen kracht om nog iemand die me uitlacht te verdragen. 'Hey Harry wacht!' Hoor ik Liam me na roepen. Ik negeer hem en reken af bij de kassa. Als ik buiten kom voel ik een hand op mijn schouder, ik verstijf van angst en knijp mijn ogen dicht, de persoon die de hand op mijn schouder had gelegd draait me nu om. Hij legt nu ook een hand op mijn andere schouder. 'Harry, waarom ben je bang?' Ik herken Liam z'n stem, ik open heel langzaam mijn ogen en kijk in 2 bezorgde bruinen. 'B-bang?' Vraag ik zacht. 'Denk je dat ik je pijn ga doen?' Vraagt Liam. Ik probeer zijn emotie te lezen, maar het enige wat ik zie is bezorgdheid. Ik geef geen antwoord op zijn vraag en kijk naar de grond. 'Kom op Het is al heel laat, ik breng je naar huis.' Zegt Liam op een zorgzame toon. Hij legt zijn hand op mijn bovenrug en lijd me naar een auto waarvan ik denk dat hij van hem is. Mijn geweten zegt dat ik hem niet moet volgen en alleen naar huis moet gaan, maar wat boeit het ook eigelijk. Ik ga in de auto zitten en wijs Liam de weg naar mijn huis, maar vreemd genoeg lijkt het alsof hij precies weet waar die naartoe moet. veel aandacht geef ik er niet aan als Liam zoder dat ik het zeg bij het goeie huis stopt. Als ik uit wil stappen voel ik dat Liam mijn hand vast pakt. Ik kijk hem vraagend aan en Liam laat mijn hand los. 'Hier is mijn nummer, als je een keer iemand nodig hebt of gewoon wat lol wil hebben laat 't maar horen.' Liam geeft me een blaatje waar een nummer op gekrabbelt staat. Ik kijk van het blaadje op en kijk hem heel voorzichtig aan. Niks dan een lieve glimlach bedenkt zijn gezicht. Ik kan niet anders dan een glimlach terug geven, ik ken hem pas een uur en hij is nu al een van de aardigste mensen die ik de afgelopen paar maanden ontmoet heb. 'Dankje.' Zeg ik zacht en stap dan uit, in een weg ga ik naar boven naar mijn kamer, er is toch niemand thuis tegen wie ik iets kan zeggen, m'n moeder werkt altijd over uren om de belasting te kunnen blijven betalen en mij naar school kan sturen. De deur van mijn kamer gooi ik achter me dicht en ik doe mijn jas snel uit. met het pakje scheermesjes in mijn hand ga ik op bed zitten. het pakje is snel open gescheurd en ik pak een van de mesjes eruit. Ik stroop de mouw van mijn linker arm op totdat mijn hele onderarm zichbaar is. Ik zet het mesje tegen mijn onderarm aan en heel diep adem . Met mijn ogen dicht geknepen duw ik het mesje in mijn huid. het doet pijn maar deze pijn is draagelijk dus ik treg het mesje een stukje door mijn huid heen. Op een zieke mannier voelt het goed dus ik haal het mesje uit mijn huid en zet het een klein stukje verder opnieuw erin. Een waas hangt voor mijn ogen, het eenige wat ik voel is het mesje dat meer en meer sneeen in mijn onderarm maakt en het bloed dat langzaam over mijn arm loopt. Na een tijdje voel ik me duizelig worden, snel knipper ik een paar keer met mijn ogen en dan zie ik pas wat ik gedaan heb. Mijn hele arm en hand zitten vol met bloed, uit schrik laat ik het mesje vallen en ik ren naar de badkamer, met wat wc papier probeer ik het bloeden te stoppen en na een tijdje lukt het. Mijn ogen gaan over m'n onderarm. Wat heb ik gedaan? Ik tel de sneeen. Het zijn er 13, 4 hele diepen en de rest lijken meer op krassen. Ik voel de tranen in mijn ogen, maar ik probeer ze te onderdrukken. Ik voel mijn telefoon trillen in mijn broekzak en ik kijk snel wat het is.

Mam:

Hey Harry, ik kom vanavond niet meer thuis het zal vroeg in de morgen worden. Sorry x

De tranen stromen nu volop over mijn wangen, ik schreeuw en gooi mijn telefoon kapot tegen de muur. Mijn benen worden zwak en ik ga op de grond zitten. met mijn gezicht in mijn handen huil ik totdat ik in deze houding uit vermoeidheid in slaap val.

-Vote?
-comment?

-KJG