Kappen!

5

Dave loopt naar Tessa toe, kijkt haar aan en veegt haar tranen weg.

"Lieverd, stil maar. Alles komt goed"

"Nee dat doet het niet! mijn fiets is gestolen en mijn vader zal kwaad worden!"

Tessa maakt schokkende bewegingen met haar schouders en haar stem is hard en overstuur.

-Heei mensen, ik vind het toch fijner om in de Ik-vorm te schrijven, dus vanaf nu lees je alsof je Tessa bent-

Ik kijk Dave in zijn medelevende, bruine ogen aan.

"Wat moet ik nou?"

Wanhopig laat ik de woorden uit mijn keel stromen, en de tranen uit mijn ogen.

Dave pakt een zakdoek uit zijn zak, dat is lief..

Maar in plaats van mij troosten kijkt hij in een flits om zich heen, en drukt het doekje op mijn mond en neus.

ik voel me slapper worden, ik zie nog dat er een zwart busje opengaat en dat ik er ruw word ingegooid.

Alles wordt zwart

"Ah, onze mooie meid is wakker."

Ik open mijn ogen, ik kijk snel om me heen en realiseer me dat ik in een onbekende ruimte zit.

"Voel je je goed?"

Ik kijk naar een bruine jongen rond de 20 jaar, hij kijkt me aan en glimlacht.

"Hallo, ik ben Max."

Nou geweldig om te weten, Max..

het enige wat ik wil weten is waar ik ben!

"Waar ben ik?"

Voorzichtig kom ik overeind, wat achteraf toch niet zo een goed idee was.

Ik grijp naar mijn hoofd en knijp mijn ogen pijnlijk dicht.

De hoofdpijn zakt een beetje, ik doe mijn hand weg en open mijn ogen weer.

"Jij hoeft niet te weten waar je bent, schat."

Max staat op en loopt het grijze, kleine en donkere kamertje uit.

Als hij verdwijnt in de deuropening doe ik een poging tot conclusie trekken.

Ik open de deur, die gek genoeg niet op slot zit.

Ik zie een grote, lange gang.

Voorzichtig loop ik tot het einde en kom bij een trap.

Het is een stenen, grijze trap.

Wat een verschrikkelijk lelijk en saai is dit huis.

Midden op de trap blijf ik stilstaan.

Hoorde ik daar stemmen?

Twijfelend om braaf terug te gaan naar het grijze kamertje blijf ik op de trap staan.

"Max! waar is dat nieuwe wijf?!"

Snel kijk ik om en zie iemand in de verte boos met zijn armen zwaaien.

Dit is mijn kans!

Snel ren ik van de trap af en kom ik in een grote ruimte.

Ergens hoor ik rustige muziek en veel mensen, ik ga op het geluid af en open een deur.

Mijn ogen flitsen van paaldanseressen naar oude mannen.

Het rode licht, sjieke bars met meisje erachter die zowat geen bh meer dragen.

Ik blijf staan van schrik..

Waar ben ik beland?