Ο Φύλακας Άγγελός Σου

Κεφάλαιο 17ο

Ήταν Σάββατο και αποφάσισα να χουζουρέψω λίγο παραπάνω αφού δεν είχα τίποτα σημαντικό να κάνω όταν χτύπησε το κινητό μου " Ναι; " απάντησα μέσα στον ύπνο μου " Καλημέρα Δανάη το ξέρω ότι σε ξύπνησα αλλά θέλω να μιλήσουμε είναι επείγον " μου είπε ο Στέλιος και αμέσως πετάχτηκα " Οκ έλα από εδώ να τα πούμε σε μια ώρα " του είπα κλείνοντας το τηλέφωνο και τρέχοντας στο μπάνιο για να ετοιμαστώ. Μετά από μια ώρα το κουδούνι χτύπησε " Ανοίγω εγώ " φώναξα ενώ κατέβαινα τις σκάλες και είδα τον Ορέστη, την Ειρήνη, την Έλενα και τον Δήμο στον καναπέ να βλέπουν τηλεόραση, μα καλά κέντρο διερχομένων έχουμε γίνει τι γίνεται; και πως δεν τους πήρα χαμπάρι;. " Γειά " μου είπε ο Στέλιος χαμογελαστός μόλις άνοιξα την πόρτα " Γειά " του είπα και του έκανα νόημα να περάσει " Δεν το ήξερα ότι έχεις επισκέψεις " μου είπε βλέποντας τα παιδιά που κάθονταν στον καναπέ " Καλημέρα " είπε η Έλενα χαρωπά " Και αυτή είναι η Έλενα " είπα εγώ χαμογελώντας " Στέλιος χάρηκα " της είπε και δώσαν χειραψία ενώ ο Δήμος αγριοκοίταζε μια την Έλενα και μια τον Στέλιο " Πάμε πάνω να μου πεις αυτό που ήθελες; " είπα στον Στέλιο τραβώντας τον " Μας συγχωρείται λίγο εμάς " είπα στα παιδιά χαμογελώντας. Μόλις μπήκαμε στο δωμάτιο ο Στέλιος κάθισε στην καρέκλα του γραφείου " Συγγνώμη για αυτό αλλά ούτε εγώ το ήξερα ότι ήταν εδώ πριν μια ώρα ξύπνησα και... " ξεκίνησα να λέω και ο Στέλιος άρχισε να γελάει " Θα χαλαρώσεις δεν έγινε και τίποτα σιγά το πράγμα.. Άλλωστε δεν είσαι το κορίτσι μου να μου δίνεις και λογαριασμό " είπε και του χαμογέλασα " Λοιπόν τι ήταν τόσο επείγον; " του είπα και του κόπηκε το γέλιο αμέσως " Να μωρέ το σκεφτόμουν και έλεγα να σταματήσουμε να παριστάνουμε το ζευγάρι, είναι άδικο και για τους δυο μας και κυρίως ανώριμο, ξέρω πως θες να είσαι δίπλα μου και είσαι δίπλα μου το νιώθω, δεν χρειάζεται να παίζεις ένα παιχνίδι για χάρη μου ώστε να μου δείξεις πως με υποστηρίζεις, οπότε καλύτερα να σταματήσουμε " μου είπε και η αλήθεια είναι πως ανακουφίστηκα τρομερά ούτε εγώ ήθελα να το συνεχίσουμε ήταν κουραστικό " Ωραία και εγώ ήθελα να στο πω αυτό και χαίρομαι που συμφωνούμε " του είπα και τον αγκάλιασα " Τέλεια! Πάμε κάτω τώρα; " μου είπε και σηκώθηκε από την καρέκλα τραβώντας με " Αμέ φύγαμε! " του είπα και τρέξαμε κάτω. Στο σαλόνι ήταν η Έλενα μόνη της μα καλά που πήγε ο Δήμος; " Κάθισε Στέλιο θες να σου φέρω κάτι; " του είπα ευγενικά και μου έγνεψε αρνητικά " Οκ πάω στην κουζίνα λίγο και έρχομαι " είπα και η Έλενα μου έκλεισε το μάτι, γιατί μου έκλεισε το μάτι λες να της άρεσε ο Στέλιος; μακάρι! Γιατί όχι άλλωστε μόνο 2 χρόνια διαφορά είχαν. Μπήκα στην κουζίνα και αγνόησα τον Δήμο που καθόταν στον πάγκο " Γεια και σε εσένα " μου είπε ειρωνικά και ήπιε μια γουλιά από το χυμό του, εγώ απλώς ξεφύσηξα και ήπια λίγο νερό όταν γύρισα και τον είδα άρχισα να βήχω αφού πνίγηκα από το πως ήταν ντυμένος ή δεν ήταν " Τόσο πολύ σου άρεσε το σώμα μου που όταν το είδες πνίγηκες; " μου είπε και σηκώθηκε, πάλι καλά φορούσε παντελόνι από κάτω γιατί η μπλούζα ήταν άφαντη " Μα καλά τι στο διάολο κάνεις; έτσι έχεις συνηθίσει να έρχεσαι στα σπίτια των άλλων εσύ χωρίς μπλούζα; " του είπα μόλις συνήλθα από τον πνιγμό μου " βρέχτηκε και την έβγαλα μέχρι να στεγνώσει " είπε και με πλησίασε, ήμουν έτοιμη να πάθω εγκεφαλικό ήταν τόσο κοντά μου σε απόσταση αναπνοής και μου είχε κοπεί η ανάσα " Δή.. " πήγα να πω όταν βρήκε την ευκαιρία και με φίλησε με πάθος, σχεδόν αμέσως ανταποκρίθηκα στο φιλί του και μόλις κατάλαβα τι έκανα τον έσπρωξα και βγήκα από την κουζίνα χωρίς να πω κουβέντα " Τι έγινε; " με ρώτησε ο Στέλιος μόλις με είδε με κομμένη την ανάσα " Τίποτα μωρέ τι να γίνει; " του είπα χαλαρή και κάθισα στον καναπέ δίπλα του " Μάλιστα " μου είπε και με κοίταξε δύσπιστα ενώ η Έλενα έκρυψε ένα γελάκι.