Pewien mglisty wieczór sprzed paru lat zmienił w życiu Kim Taehyunga wszystko, przynosząc ze sobą nieprzespane noce i poranki pełne wyrzutów sumienia. I kiedy przeszłość daje o sobie znać w jeden z najbardziej bolesnych sposobów, gdzieś pośrodku teg...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
×××
[[disclaimer: 1/3 tego rozdziału to dość dokładny opis ataku paniki, dlatego jeśli takie sceny sprawiają, że czujesz się niekomfortowo lub czytanie może wywołać u Ciebie podobną reakcję - nie czytaj]]
×××
Wielkimi krokami zbliżał się Dzień Rodziców w Korei i Taehyung już dawno zaplanował, że wróci do miasta rodzinnego na ten szczególny weekend, by spędzić chociaż dwa dni z rodziną. Chciał przytulić siostrę, poklepać brata po plecach, pomóc matce w przygotowywaniu obiadu i obejrzeć wraz z ojcem mecz koszykówki. Te czynności wydawały się całkowicie zwyczajne, a jednak dawno żadnej z nich nie robił razem z bliskimi. Z tego powodu odczuł niemały zawód, kiedy rodzice powiadomili go, że przez cały weekend będą zajęci pracą, więc nie ma po co przyjeżdżać. Zamiast w domu rodzinnym, znów przyszło mu siedzieć w swoim mieszkaniu i w dodatku sam, ponieważ Jimin ledwo kilka godzin temu wyjechał na wycieczkę ze swoją dziewczyną.
Jak zawsze, kiedy spędzał czas samotnie, słuchał ulubionych kawałków jazzowych artystów i pochłaniał drugą z kolei paczkę słodyczy, nie przejmując się żołądkiem, który zdołał już go rozboleć z powodu nadmiaru jedzenia. Ostatnio jadł jakieś ciastka za każdym razem, kiedy jego nastrój nie był najlepszy i musiał przyznać, że powoli stało się to jego nawykiem. Co prawda, w tym momencie najchętniej spotkałby się z Hyunjung i wyszedł z nią gdzieś na miasto, zamiast konsumować niezdrowe rzeczy, ale nie miał większego wyboru. Jego przyjaciółka, tak samo jak on, zdecydowała się odwiedzić w weekend rodzinę, tylko że ją, w przeciwieństwie do Taehyunga, rodzice chętnie przyjęli. Chłopakowi pozostało więc tylko samotne objadanie się i myślenie, jak to się stało, że nie miał absolutnie nikogo, z kim mógłby się spotkać.
Zirytowany ściągnął z uszu słuchawki i cisnął je na pościel, kiedy zamiast kolejnej piosenki, włączyła się reklama Spotify. Może powinien w końcu zapłacić za konto premium.
Wszystko go wkurzało i nawet nie potrafił zaprzeczyć temu, że czuł się wyjątkowo źle. Tęsknił za Hoseokiem, który setki kilometrów dalej zapewne świetnie się bawił z nowo poznanymi przyjaciółmi. Rodzice nie chcieli widzieć go w swoim domu. Jimin i Soonmi wyjechali. Hyunjung też wyjechała. Był sam.
Z jakiegoś powodu ta myśl smuciła go zdecydowanie bardziej, niż powinna. Sięgnął dłonią do plastikowego opakowania, by wsadzić sobie do ust kolejne ciasteczko i przytulił się do swojej poduszki, wciskając twarz w jej miękki materiał. Parę lat temu, kiedy miał duże problemy z zasypianiem odkrył, że obejmowanie czegoś pomaga mu szybciej zmrużyć powieki. Ciekawe, czy to też by działało, gdyby zamiast do poduszek lub zmiętej pościeli, przytulał się do kogoś.
