Adamın içinde bastıramadığı bir sevinç vardı.Yıllar sonra döndüğü şehirin ona ne gibi yenilikler getiriceğini merakla bekliyordu.Yıllardır unutamadığı o mavi gözleri bir daha görme umudu vardı içinde.İnanıyordu onunla bir şansı daha olacaktı.
.
...
Satır arası yorumları merakla bekliyorum. Keyifli okumalar dilerim...
Rüya Ateş
İstanbul'a dün gece dönmüştük.Eve gelince ikizleri göremediğim için mesaj atmıştım. Ve direk geri dönüş yapıp onlarla konuşmuştum. Şuan da ise erkenden şirkete gitmek için kıyafet bakıyordum. İpek saten gömleğimi elime aldığımda altına uygun bir pantolon buldum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Odadan çıkmadan fularımı taktım ve eşyalarımı alıp aşağıya indim. Dosya çantamı salondan alıp kapının önüne geldim ve beyaz bilekten bağlamalı topuklumu giydim. Şirkete geldiğimde daha kimsenin olmadığını görmüştüm... Önceki işlerimi halletmek için erken gelmiştim. Direk odama geçip dün akşamdan hazır ettirdiğim dosyalara gömüldüm. Saat dokuza doğru odama Aslı gelmişti.
"Rüya Hanım hoşgeldiniz."
"Hoşbuldum, dosyalarda iyi iş çıkarmışsın."
"Teşekkür ederim." diyerek gülümsemişti. Gerçekten dosyalar çok açık ve netti.
"Bugün ki görüşmeleri bana söyle lütfen, dışarda herhangi bir görüşmem var mı?"
"Hayır Rüya Hanım yok, bugün tamamen şirkettesiniz."
"Tamam ve Aslı lütfen ne zaman olursa olsun beni her konuda bilgilendir.."
"Haklısınız Rüya Hanım, üzgünüm."
"İlk hatan olduğu için kabul ediyorum o davaya bakamamam senin değil benim de suçum sadece bilgilendirmeleri unutma."
"Tamam." deyip başını eğip kaldırdı. "Başka bir isteğiniz var mı?"
"Kahvaltı söyleyebilir misin? Ama çok bir şey olmasın birde kahve."
Olumlu anlamda başını salladıktan sonra odadan çıktı. Kahvaltım gelene kadar dosyalarla ilgilendim. Tek kişilik kahvaltım gelince sadece kahvaltıma odaklandım. O sırada telefonum çalmıştı.
"Efendim."
"Günaydın meleğim."
"Günaydınnn, nasılsın?"
"Uykuluyum... Evde yoktun?"
" Erken geldim şirkete, sen nerdesin?" Aslında arkasından gelen korna sesleri nerede olduğunu belirliyordu.
"Hastaneye gidiyorum... Bu akşam nöbetteyim, yer değiştirdiğim arkadaşın sırasıymış." Sesi o kadar yorucu gelmişti ki üzülmüştüm.
"Hmm, olsun sonra ki gün full uyursun."
"Aynen öyle, ama sıkıntı yok işimi yaparken yorgunluğum gidiyor." dediğinde güldüm. Gerçekten öyleydi sevdiğin işi yapınca hiç bir şey zor olmuyordu.
"Ben de akşam annemlere geçerim."
"Tamam o zaman görüşürüz canım."
"Görüşürüz sevgilim." deyip telefonu kapatmıştım. Ben bu adamı çok seviyordum.
