Mecaz Adam

Şizofreni

Aşka uzanan ellerimde yanan bir sigara var sana uzatmak istediğim çiçekler yerine.

Parmaklarıma ve üzerime sinmiş kötü bir koku.

Gel temizle bedenimi.

Al beynimde ki çiçekleri.

Yangının bile güzel, su dökmek basite kaçar. Özlüyorum güzel yüzünü gülüşünü saçlarını örtüşünü.

Öyle bir aşktı ki benim ki Kerem misali yandığım.

Yüreğinde ki karanlıkta bıraktın beni, bekledim günüm aydınlığa çıkmadı müebbet yediğim bir cezaeviydi yüreğin.

Masamda duran küllük yanan yarım bir sigara ve içi izmarit dolu odamı sarmış pis bir koku. Elimde kırık bir kalem birkaç yırtık sayfa tüm olumsuzluklara rağmen aralarından sıyrılıp manzara gibi önümde duran seni yazmaya çalışıyorum.

Delilik bu yaptığım hiç görmediğim bir kadının hiç burnumdan ciğerlerime dolmamış kokusunu hissediyorum. Bir rüzgar getirmişti seni bana bir fırtına götürüyor şimdi ağaçtan düşmüş yaprak misali.

Evet,

Aradığım tabir buydu belki de. Ben bir ağaçtım sen dalımda ki yaprak. Tutunmak istemedin zira isteseydin değil kara fırtına kıyamet kopsa dalımda kalırdın. Sahi neden gittin. Bıraktın beni dipsiz kuyularda. Özlemin öyle ağır basıyor ki yürek terazimde gel artık ne olur gel.

Ben Züleyha sen Yusuf kör gözlerimle özlemini çekiyorum.

Neredesin ey Sevgili,

Hangi cehennemi cennet ediyorsun varlığınla.

Ben cehennemi yaşarken yokluğunla.