Okulda ki Çete 2

Özel Bölüm 4

Selamünaleyküm gençlik.;)

Karantina günleri nasıl gidiyor bakalım?

İnşallah hepimiz sağlıkla bu zor günleri atlatacağız.:)

Kafa Güzel adlı yeni gençlik kitabıma da göz atın derim.:)

Bakalım oturdukları semte hırsız dadanan Yaşayan Ölüler tedbirlerini nasıl alacak? Neler bekliyor hep birlikte görelim.:)

Çok kısa bir süre sonra yine Özel Bölüm gelecek inşallah.:)

Keyifli okumalar.:))

Rüyanın ağzından

Mira'nın pamuk gibi yumuşacak, poğaça gibi pofuduk yanaklarına ufak bir öpücük bıraktım ve üstünü örttüm. Ağzından düşürmek üzere olduğu emziğide düzelttim ve odadan çıkmıştım.

Salona gittim.

"Mira öğle uykusuna yattığına göre bir kahve içeriz artık."

Dedim Merve, Güneş ve Elif'e.

"Ay olur valla. Mira hanıma bak sen daha yeni uyudu. Umut uyanacak şimdi ses çıkaracak."

Başımı salladım. "Mira tıpkı bana çekmiş. Derin bir uykusu var." Dedim gülerek ve mutfağa geçtim.

Kahveleri cezveye hazırlayıp aygaza koydum.

"Bizde gelelim bari zaten çocuklar uyanınca iki lafın belini kıramıyoruz."

Dedi Merve hepsi mutfağa geldiler. Sandalyeleri çekip oturdular.

"Güneş hiç mi merak etmiyorsun sen annesi bebeğin cinsiyetini."

Güneş güldü.

"Ediyorum etmesinede doğumda öğrenmekte ayrı bir duygu olur hem kızlar neneleriniz size hiç anlatmadı mı eski hamilelik dönemlerini."

Birbirimize baktık ve Güneşe döndük.

"Anlattı ama artık yeni çağ herşey normal."

Güneş başını salladı. "Yok biz Berkayla ortak karar aldık doktorla da konuştuk muayeneye gidince de demiyor sağolsun."

Kahveler olunca fincana koyup kızların yanına oturdum.

"Ya asıl siz şeyi duydunuz mu? Mahalleye hırsız dadanmış."

Dedi Merve. Elif başını salladı.

"Evet bizim yan binaya girdi daha geçen gün hemde cesarete bak evde insan varken girmişler. Tabi biz dışardaydık sonradan duyduk."

Ben hiç duymamıştım.

"Ay duymaz olur muyuz Merve. Berkayı biliyorsun nerede kötü haber var hepsini biliyor ve evde tedbir alıyor."

Dedi ve devam etti.

"Hayır abartmıyorum çizgi filmlerdeki süper kahramanlar görse emekliye ayrılır o derece."

Gülüşmüştük.

"Biz hiç duymadık demek bu tarafta yok."

Merve güldü.

"Rüya iyi misin hepimiz aynı mahallede oturuyoruz."

Tedirgin olmuştum bir an.

"Ya doğru." Elife döndüm. "Hemde insan varken he!" Aklıma felaket senaryoları geliyordu.

"Aman kızlar korkmayın seri katil değil. Evde aradığını bulamayınca gider. Hem bir kere o benden korksun."

Dedi Elif saçlarını savurup.