THE LEGACY (completed)

Chapter thirty-five

Dianne's POV

An idea bumps o my mind kaya hindi ko hinayaan makapasok siya sa labi ko. He bite my lower lips but I strong do not move and not open my mouth. Natawa pa ang utak ko nang makita ang pagsalubong ng kilay niya. He continue kissing me when ilI was shock that his palm already copping my bosom. Pinagapang ko ang kamay ko para tanggalin iyon kahit ayaw niyang putulin ang paghalik nito ngunit mas lalo lamang niyang idiniin iyon.

"Jo-" that moan was cut when he successfully enter inside my mouth. Wala ee! Nakahanap ng paraan. Naramdaman ko pa ang pagngiti ng labi niya ng wala na akong magawa kundi makipagtagisan ng halik sa kanya.

Muli akong napakapit sa batok nito ng hawakan niya ang isang hita ko para ilagay yun baywang niya. Nanghihina ang mga tuhod ko ng diin nananam ako nito sa pader at mas lalo kong naramdaman ang bagay na nasa loob ng pantalon niya. Napaungol nalang ako at napakapit ng mahigpit sa batok niya.

"Dianne... Asan k-" napahiwala ang aming mga labi at naghabol sng hininga ng marinig ang oagbukas ng pinto at ang tinig na nanggagaling doon. Freez! Kung ano ang posisyon namin ay nanatiling ganon. Nahihirapan kaming gumalaw at harapin kung sino man ang taong nasa pintuan ngayon.

Joseph smile and hug me bago niya dahan-dahan ibinaba ang nakapulupot na isang hita ko baywang niya.

"Istorbo." bulong pa nito at napakamot sa noo niya. Dahan-dahan kaming humarap sa kung sino man ang nasa pintuan.

"Zia..." bulalas ko ng makita ko siyang nakatakip ng mata. Joseph pulled me closer to him at mahigpit na napahawak sa baywang ko.

"You are disturbing." seryosong sabi ni Joseph na nakatingin kay Zia.

"I..I'm sorry. O..okay ka naman pala. I..I think I should go now." nauutal nitong sabi.

"Zia, ano... Dito ka lang muna." actually, gusto kong dito muna siya dahil baka saan na kami papunta ni Joseph. Ayaw ko. Wag muna, hindi pa naman ako nakakapagpigil.

"Are you sure?" tanong ni Zia at nakita ko ang pagtaas sa sulok ng labi niya.

"No, lumabas kana." napatingin ako kay Joseph na tinaasan pa ng kilay si Zia.

"Hahaha, this place is mine Mr. Montero, kaya wala kang karapatan na paalisin ako. Isa pa, ikaw ang umalis kong ayaw mong ipakalad-" napahinto siya sa pagsasalita ng biglang ihulog ni Joseph ang nasa gilid niyang baso sa side table. "Ah...sabi ko nga aalis na ee."

Patakbong lumabas si Zia na hindi na isinara ang pinto. Tinanggal ko ang kamay ni Joseph sa baywang ko at tinungo ang pinto para isara iyon bago padabog na umupo sa sofa.

"Hey." lumapit ito at umupo sa tabi ko.

"Umuwi kana." utos ko dito ngunit niyakap niya lamang ako. "Joseph." tinanggal ko ang braso nito sa katawan ko ngunit binalik niya parin yun.

"Uuwi tayo." sagot nito at inilagay ang baba sa balikat ko. Hindi ako nagsalita at napapaisip nalang. Inabot ko ang remote sa tabi ko at binuksan ang tv. Ilang minuto pa kaming sa ganung posisyon habang nanunood.

"Joseph, kung uuwi ako andun si Kath. Nagrerecover palang siya at ayukong mastre-" napatigil ako ng pagsasalita ng may marinig akong maliit na hilik nito. Napatingin ako sa kanya. "Tulog ka?"

Dahan-dahan kong tinanggal ang kamay niyang nakayakap sa akin at niyalalayan ang ulo niyang ipinahiga sa sofa. Pinatay ko ang tv at pumunta sa kama at kumuha ng unan. I put the pillow under his head.

"Mmm." halinghing nito kaya napatingin ako sa mukha nito. Napatitig ako sa nakapikit nitong mga mata. Mahahabang pilik mata, lalaki naman to pero bakit parang ang daya lang na may mahahaba siyang ganito. Makapal na kilay. Hinaplos ko ang matangos nitong ilong hanggang sa kanyang mapupulang labi.

Napangiti lang ako at hinalikan siya sa noo bago tumayo at tinungo ang kusina para magluto ng lunch. Hinanda ko na ang mga kakailanganin at para pagluto ng ulam.

Ilang minuto pa ay tiningnan ko ulit yun.

Okay, 3 minute more. Nilalagyan ko na ito ng iba pang pampalasa ng mapatigil ako dahil yumakap sa baywang ko mula sa likuran at siniksik ang mukha sa aking leeg.

"You know how to cook ah." para naman akong nakiliti sa pagdapo ng hininga nito sa leeg ko.

"Mmm, pero abodo lang ang perfect na naluluto ko." sagot ko naman sa kanya.

"Ito ang unang beses na matitikman ko ang luto mo pag-pinakain mo ako." pinatay ko na ang stove bago ito pumaharap sa kanya.

"Sige... Basta umupo ka na dun at wag kang yakap ng yakap sakin." sita ko sa kanya.

"What's the problem with that? I can hug you the whole day if I want." bulong nito sa akin kaya nagsitayuan nanaman ang mga pasaway kong maliliit na balahibo.

"Umupo ka na nga, kakain na pwede?" tinulak ko ito at hinila ang upuan. Hindi naman na ito nangulit at umupo nalang habang naghahain ako. Matapos kong maghain ay tumabi ako para makakain na.

"Not bad. Pwede ka na atang ikasal sakin." napatigil ako sa pagnguya at tiningnan siya habang busy sa pagkain.

"Ah, Joseph. Nasabi mo na ba kay Kath? Sinabi mo na alam mo na ang tungkol sa anak niya?" siya naman ang napatigil ngunit hindi ako tiningnan nito.

"Not yet." sagot niya.

"Kelan mo balak sabihin?" tumitig lamang ito sa kinakain niya.

"Kapag uuwi na tayo." hindi na ata ako makakain dahil sa sinabi nito.

"Dito muna ako." sagot ko sa kanya. Tumingin siya sa akin ngunit hindi ko mabasa ang nasa utak nito.

"No. Uuwi tayo."

"No. Dito lang-"

"Uuwi tayo!" nagulat ako sa pagsigaw nito. "That's final."

"Pwede ba wag mo akong sinisigawan." natulog lang saglit ang pagkademonyo ko kaya wag mong bubuhayin Joseph.

"I'm sorry. But please, Dianne. Don't make it hard for me. Dahil kung ayaw mong sumama sakin, mapipilitan akong isakay ka sa kotse." tumango nalang ako dahil alam ko naman hindi siya nagbibiro.

"Anong meron kay Trisha? Ano pinagsasabi niyo kanina?" pagiiba ko sa usapan.

"Kaibigan ko si Raff, yung isinayaw niya sa bar noong una kayong nag hang out sa bar ni Magnus." napataas ako ng kilay. Yung Man of her dreams kaibigan ni Joseph?

"Paano? Anong kinalaman nun?"

"Lagi siyang hinahanap ni Raff, alam kong kaibigan mo siya kaya di ako nagsalita kay Raff noon, pero hinanap ko siya para mahanap ka. Kapg di niya sasabihin sakin kung nasaan ka, ibibigay ko siya kay Raff." kaya pala hindi kami sabay na umuwi noon, ang bruhang yun.

"Pero tinawagan mo parin si Raff." tumango naman siya.

"Don't worry, hindi naman siya sasaktan ni Raff ee. He's crazy inlove to Trisha simula nung may mangyari sa kanila sa gabing yun. No worries." anak ng tokwa. Nagpaubaya na talaga si Trisha ng gabing yun.

Pinagpatuloybko namin ang pagkain hanggang matapos na lamang kami. Okay! Fine, haharapin ko nalang ang mga nasa mansyon. Wake up evil!

Hai reader/readers 😁...
Please follow po, for more update.
Also, vote and comment is very appreciated 😍😘