You Don't Scare Me (Laughing Jack X Reader)

deel 11

Tranen kwamen uit je ogen wanneer je je zelf van de grond raapte. Je wreef over je pijnlijke  wang, daar gaan zeker blauwe plekken komen. Deze clown, deze psychotische clown, veranderde persoonlijkheden sneller dan je zelfs kon verwerken wat er gebeurde. Hij was zo onduidelijk en het was niet veilig voor jou  om bij hem in de buurt te zijn. Je moet hier uit komen. Je keek snel de kamer rondt de kamer om er uit te gaan. Maar jammer genoeg was daar niks. Dus letterlijk zwart en wit. Je keek naar een raam je rende er snel heen. Het is was al donker buiten. Het enige wat je kon zien waren de hoge bomen rond de mansion. Je kon niet zien hoe hoog je zat door de dikke laag mist die boven de grond zweefde. Je keek naar beneden en zuchte. Het voelde als of je op de 5de verdieping zit, Toch herinner je dat je maar 1 trap omhoog bent gegaan. Je begon langzaam te voelen dat er geen andere uitweg was. Je kon niet hier wachten. Je kont niet wachten tot hij terug zou komen. En wie de hell weet wat die bedoelt met ''spelen'', en je wil dat eigenlijk ook niet weten. Terwijl je het wel straks moet doen.

Je start ongecontroleerd te panikeren. Je stond goed onderdrukt. Maar dit was gewoon te veel. Je zuchtte van schrik en leunde tegen de muur naast het kast terwijl je langzaam naar beneden gleed. Je raakte de grond met een harde plof. Je probeerde kalm en relax te woorden. Je legde je handen op de grond, alleen deed je handen meteen weer omhoog. De grond was ijskoud! De kamer was kil maar damn!

Je glimlachte tegen jezelf en realiseerde je dat dit maar een ding kon betekenen. Je schoot omhoog en duwde met alle kracht de kleding kast uit de weg. je slaagt dankbaar en schreeuwde bijna van geluk zodra je je realiseerde dat je gelijk had. Er was inderdaad een ventilator achter de kast en gelukkig was die groot genoeg om er in te passen. Je ging op je knieën zitten om de kleine luchtweg te onderzoeken. De schroeven waren oud en verroest, wat betekent dat ze niet moeilijk te breken zouden zijn. Je pakte het metalen plaatje vast en trok eraan. Je wist niet hoe lang je aan het trekken was, maar je wist wel dat je niet ging stopten totdat je de plaat los trok. Je grijnsde naar jezelf en zette het metalen frame opzij en staarde in de pikzwarte tunnel die op je wachtte.

 Je slikte. Je wist dat je snel moest bewegen, maar wist tegelijkertijd dat het niet slim was om zonder enige lichtbron de ventilatieopening in te gaan. Maar dat Brigitte-meisje kon op elk moment binnenlopen. Je besloot dat je liever je kansen met de duisternis waagt dan met die psychotische clown.
Je moest jezelf mentaal bevechten om daar naar binnen te gaan. Maar uiteindelijk heb je het gehaald. Na een tijdje werd je lichtbron uit de kamer van LJ's steeds kleiner. Uiteindelijk werd het volledig donker. Het was een ongebruikelijke ventilator. Dit huis moest toch zeker een eeuw oud zijn. Zo zag het er tenminste uit. en zoals verwacht was de ventilatie buis was vies van wat ik voelde. Het was ook behoorlijk recht, je kwam zelden doodlopende wegen tegen en als je die tegen kwam stootte je je hoofd.... Je hield een langzaam en traag tempo je wilde geen geluid maken. Je heb geen idee hoelang je al aan het kruipen bent. Maar ze zouden nu wel weten dat ik er niet meer zit. Gaan in een lucht Ventilatie was niet het slimste idee. Maar na zeker meer dan 1uur hebben rond gekropen kwam je met veel geluk een opening tegen.

Je lachte van geluk je bent zo dicht bij. Je kan eindelijk weer naar huis weg uit deze hell. Je glimlach werd groter en groter met hoe meer je dichter bij de uitgang kwam. Eenmaal dicht bij de uitgang, stopte je meteen en houde je je hand voor je mond en neus. De geur van bloed werd sterker met hoe dichter bijer je kwam. Het was ergen dan LJ's kamer. hoe graag je ook niet wilde je wist dat je door moest gaan. Want je wist nu zeker dat ze hadden gemerkt dat je er niet meer bent. Je bleef kruipen naar de opening maar toen je daar was maar zeker te worden dat er niemand in de kwam was voordat je uit de Ventilatie gaat. Je merkte op dat de kamer ongeveer even groot was als die van LJ. Het had 3 rode muren en 1 grijze. Ook hing een verschrikkelijke sterke geur van bloed. Maar ondanks dat  zeg het er gewoon uit als een slaap kamer van iedereen, een  bed, bureau, kast en ect. Toen je er zeker van was dat er helemaal niemand in de kamer was. gaf je een harde tik tegen de Ventilatie rooster. Gelukkig was er wel genoeg ruimte in de ventilatie  om je zelf om te draaien. ''Dit gaat een harde klap geven'' fluisterde tegen je zelf. je gaf een harde schop tegen het rooster end at met een klap op de grond viel. Je wachte nog een paar minuten in de ventilatie om er zeker van de te zijn dat er niemand de kamer binnen kwam, door de klap van het rooster. Toen je eenmaal wist dat de kust veilig was, ging je de ventilatie uit. en maakte je snel de weg naar de deur. Zonder ook maar te boeien wie's kamer dit is. Je wist dat het stonk en meer hoefde je niet te weten. Voordat je maag over slaat ging je zo snel mogelijk de kamer uit. Toen je eenmaal bij de deur was kwam je er achter dat hij op slot zat. Je hoorde stemmen van de gang komen. aan een stem kon je horen dat het de clown is. Maar nu was zijn stem niet zo speels als eerst. 'We moeten haar vinden voor dat de baas terug komt.'

Zijn stem klonk zo duister en kwaad dat zijn zin er letterlijk een brul er uitkwam. 'Relax bro, we vinden haar heus wel. Hoe moeilijk kan het zijn?' 

Jij idiote elf! Ze is door de ventilatie gegaan ze kan nu overal zijn.'

'Hey! Wie noemt you elf?'

'Koppen dicht jullie alle bij! We gaan haar echt niet vinden door ruzie te maken!'

Luister laten we op splitsen en zoeken naar haar, en onthoud Ik wil haar levend hebben en ongedeerd het is mijn taak om haar een straf te geven.'

 Je keek snel om je heen. Nu moet je er zeker voor zijn dat ze jouw niet vinden. Nu is je kans om te ontsnappen en die kans liet je niet voorbij gaan. Je keek rond om iets te vinden waarmee je de deur kon komen maken uit na een minuut vond je een peperklip en haalde je de deur van het slot. 

De seconden dat je 1 stap uit de deur opening zette voelde je iets heel scherps tegen je nek aan.

Een gil was het enige wat er uit je kwam. toen de mes langzaam door je huid ging. net voor dat het metaal je luchtpijp kwam stopte hij

'Zo dus jij ben de oorzaak van dit probleem in de mansion?'

Je zei niks en deed je ogen dicht, Niet willent zien wie dan ook dat mes vast heb tegen je nek.

'Doe je fucking open open en kijk naar mijn beautiful face, Voor dat ik je in stukken maak!

Je deed aarzeling je open ogen en schreeuwde van het gene wat je zag.

-------------------------------

Hey Guys!

Sorry voor het super langen wachten!

Dus vandaag maar een hoofdstukje van maar liefst 1279 woorden!

Ik ga van nu proberen minimaal 1x keer in de 2 weken te uploaden en het liefst elke week. 

oke doeggggg