έναν αιώνα μετά (atla Fanfiction)

Part 8 : Το συμβούλιο και η αποκάλυψη...

Μεριά Άιροχ

Βρίσκομαι έξω από το γραφείο του Λουντόβιχ, ήρθε η ώρα για το συμβούλιο. Παρόντες θα είναι μόνο ανώτατοι αξιωματικοί του στρατού, των φυλακών και ορισμένοι ειδικευόμενοι σε θέματα μάχης ερευνητές. Ο κωδικός μπλε αφορά την επίσκεψη κάποιου ανώτατου αξιωματικού διαφορετικού φορέα, σε εμάς λογικά  του ναυτικού. Το θέμα συζήτησης θα είναι κατά πάσα πιθανότητα επίθεση στο βασίλειο της Γης, μάλλον για την Μπα σιν σε.

Το έθνος της φωτιάς στοχεύει εκεί από την αρχή του χρόνου, όμως μέχρι στιγμής δεν είχε βρεθεί κάποια στρατηγική ικανή να μας επιφέρει τη νίκη χωρίς τραγικές απώλειες. Το πιθανότερο είναι να έχει βρεθεί κάποιο σχέδιο μάχης και να πρέπει εμείς σήμερα να το επιθεωρήσουμε για να δούμε αν θα σταλεί σαν πρόταση στον πατέρα μου.

Η ώρα έχει περάσει κάπως και πλέον πολλοί αξιωματικοί έχουν συγκεντρωθεί σε αυτό το σημείο. Φύλακες και φρουροί έχουν μαζευτεί για οργανώσουν το σχέδιο φύλαξης του συμβουλίου. Δεν πρέπει να μας διακόψουν τυχόν ταραχές έξω από το γραφείο. Πρέπει όλα στη φυλακή να κυλούν ομαλά όση ώρα οι ανώτατοι υπεύθυνοι θα απουσιάζουν.

Ακούω το κουδούνι να χτυπάει και αυθόρμητα κοιτάζω την ώρα, κανονικά το διάλειμμα τελειώνει σε 20 λεπτά. Βάζουν νωρίτερα μέσα τους κρατούμενους για να μην υπάρξει πανικός μετά. Χωρίς να το καταλάβω το μυαλό μου τρέχει στην Λία. Ελπίζω να μπει γρήγορα μέσα γιατί αν την πιάσουν έξω την ώρα του συμβουλίου θα την πληρώσει άσχημα χωρίς να ξέρει και γιατί. Είμαι στη διπλανή αίθουσα απο το γραφείο όταν αναγνωρίζω τους δύο αξιωματικούς που συνάντησα πριν. Τους πλησιάζω και χαιρετάω σοβαρά. Ένας ελαφρύς ήχος σαν κοφτή αναπνοή μου τραβάει την προσοχή και στρεφω διακριτικά το βλέμμα μου στο χοντρό ύφασμα της κουρτίνας δίπλα. Τίποτα περίεργο, επιστρέφω τελικά τη ματιά μου στους δύο αξιωματικούς καθώς συνεχίζουν τη κουβέντα για μερικά δεύτερα.

Επιτέλους εμφανίζεται ο Λουντόβιχ, άργησε. Μπαίνω στο γραφείο και πηγαίνω προς τη θέση που λέει το όνομά μου. Έχουν αλλάξει το χώρο λόγω του συμβουλίου. Το ορθογώνιο γραφείο του Λουντόβιχ, οι καρέκλες απέναντί του, τα μικρά έπιπλα, όλα λείπουν τώρα. Στη θέση τους υπάρχει ένα πολύ μεγάλο μακρόστενο τραπέζι. Στη μία πλευρά υπάρχουν λίγες καρέκλες ενώ κατά μήκος του υπόλοιπου τραπεζιού υπάρχουν μόνο καρτελάκια με ονόματα. Μάλλον οι υπόλοιποι θα μείνουν όρθιοι, σκέφτομαι, είναι πάρα πολλοί για να χωρέσουν όλοι στο τραπέζι αν καθίσουν.