Black Love {Dramione Fanfiction}

Part 39

Πλευρά Ντράκο

Έχω γονατίσει μπροστά στο νεκρό σώμα της μητέρας μου και κλαίω με λυγμούς. Είναι στα αλήθεια νεκρή. Και δεν μπορώ να κάνω τίποτα για να την φέρω πίσω. Μέσα από τους δάκρυα και τους λυγμούς βγάζω μία δυνατή κραυγή που είναι γεμάτη από πόνο. Νιώθω την Ερμιόνη δίπλα μου να με αγκαλιάζει σφιχτά και εγώ να κλαίω στους ώμους της. Το βλέμμα μου πάει προς τα πάνω και βλέπω τον πατέρα μου να κοιτάζει από το ρολόι του Χόγκουαρτς το όλο θέαμα. Ξαφνικά νιώθω τόσο θυμό μέσα μου. Και κανείς δεν μπορεί να το σταματήσει αυτό. Φεύγω από το πλευρό της Ερμιόνης και αρχίζω να περπατάω με γρήγορους ρυθμούς και γεμάτος οργή προς το ρολόι του Χόγκουαρτς. 

"Ντράκο!" ακούω την φωνή της Ερμιόνη να φωνάζει όμως δεν υπακούω. Ανεβαίνω τα σκαλιά μέχρι που φτάνω πάνω και βλέπω τον πατέρα μου να στέκεται στα κάγκελα σαν χαμένος. 

"Γύρνα και κοίτα με!" του λέω και μέσα σε λίγα λεπτά έχει γυρίσει προς τα εμένα ενώ εγώ έχω υψώσει το ραβδί μου προς αυτόν. 

"Πως μπόρεσες να το κάνεις; Πως μπόρεσες να την σκοτώσεις;" λέω με λυγμούς και με πλησιάζει με ένα κομμένο γέλιο να βγαίνει από μέσα του 

"Όπως θα μπορέσεις να το κάνεις και εσύ αυτό τώρα που πας να κάνεις." απαντάει και θυμώνω περισσότερο μαζί του

"Νομίζεις πως δεν μπορώ να το κάνω; Θέλω να σε σκοτώσω τόσο απελπισμένα! Δεν θα νιώσω ποτέ ότι είσαι πατέρας μου με τόσο κακό που προκαλείς και σε εμένα και στους ανθρώπους γύρω μου." συμπληρώνω και με δύναμη τραβάει το χέρι μου προς τα κάτω 

"Αν είχες ακολουθήσει από την αρχή την σκοτεινή πλευρά τίποτα από αυτά δεν θα είχαν συμβεί! Αυτή η απώλεια πιστεύω να σου βάλει μυαλό!" είναι το τελευταίο που λέει πριν εξαφανιστεί από μπροστά μου. Στη συνέχεια πλησιάζω προς τα κάγκελα και βλέπω προς τα κάτω τον Σνέιπ να έχει στην αγκαλιά του την μητέρα μου και να κλαίει. Η Ερμιόνη με κοιτάζει από εδώ που είμαι και το μόνο που κάνω είναι να αναστενάξω. Κατεβαίνω ξανά κάτω στο Χόγκουαρτς και στέκομαι όρθιος μπροστά στον Σνέιπ. Με κοιτάζει με τα κόκκινα μάτια του που έχουν δημιουργηθεί από τα δάκρυα του. 

"Θέλω να θάψω την μητέρα μου κανονικά. Χωρίς μαγεία." ο Σνέιπ κουνάει το κεφάλι του θετικά χωρίς να την έχει αφήσει ακόμα από την αγκαλιά του 

"Θα το κανονίσουμε εμείς αυτό μην ανησυχείς." ακούω μία γυναικεία φωνή να λέει και γυρίζω πίσω. Είναι ο κύκλος των μαγισσών. Σε αυτόν τον κύκλο άνηκε και η μητέρα μου.