Wat ik denk

Hoofdstuk 45: Jij bent mijn thuis dus overal waar jij bent, ben ik.

Als Rein een half uur later nog steeds niks gestuurd heeft, moet ik mezelf afleiden met een boek.

Ik ga beneden langs mam in de zetel zitten die een politieserie aan het kijken is.

Zo goed als ik kan probeer ik me op het boek te concentreren wat me meestal wel lukt als er andere mensen aan het praten zijn, maar deze keer zijn het mijn gedachten die me van het verhaal van mijn boek weghouden.

'Julio,' zegt mam en ik kijk op.

Ze heeft de serie op pauze gezet en kijkt me met haar blauwe ogen aan. Haar blik is serieus.

'Ja?' vraag ik, maar iedereen die me langer kent dan vandaag ziet al meteen dat er iets mis is, dat mijn gedachten op dit moment belangrijker zijn dan de persoon voor me.

'Wat is er?' vraagt ze.

Ik sla mijn ogen neer en wil net tegen haar liegen dat alles oké is en dat er zich geen zorgen moet maken, maar ze leest mijn gedachten en zegt: 'En waag het niet om te liegen.'

'Het ... Het is Rein,' zeg ik zacht.

'Hij heeft het toch niet uitgemaakt, eh?' vraagt ze en meteen kijk ik terug op.

'Nee, nee, we zijn nog steeds samen en zullen dat ook altijd zijn, maar hij ... Hij probeert me te beschermen ook al wil ik dat hij zichzelf in deze situatie eerst beschermt,' zeg ik.

'Wat is er dan aan de hand? Heeft hij problemen met iemand?'

'Zo kun je het noemen,' zeg ik zachtjes en ik steek mijn bladwijzer tussen mijn boek en leg het daarna op het koffietafeltje.

'Met iemand slecht? Heeft hij drugs gedaan?' vraagt mam.

'Nee, dat zou hij niet zonder mij doen,' zeg ik en ik bloos als ik het heb gezegd. 'Niet dat we het willen proberen, maar als we het zouden proberen, zouden we het samen doen.'

'Daar heb je gelijk in,' zegt mam. 'Maar ik raad het toch sterk af.'

'Dat weet ik,' zeg ik en dan neem ik een teug adem voordat ik de woorden die op mijn tong liggen, zeg: 'Hij heeft problemen met zijn stiefmoeder.'

'Hoe bedoel je?' vraagt mam en ik zie aan haar blik dat ze al een vermoede heeft.

'Hij ... Ze slaat hem. Soms,' zeg ik zacht. 'Als ze terug thuiskomt van één of andere zakenreis, doet ze het meestal.'

'O, Julio,' zegt mam en ik voel de tranen tegen mijn ogen drukken.

'Ze kwam binnen toen we aan het zoenen waren en daarna heeft Rein me naar buiten gestuurd omdat hij ... omdat hij ... Mam, wat heb ik gedaan? Ik moest hem en Florian meenemen naar hier,' zeg ik en nu rollen de tranen over mijn wangen.

Mam strijkt steeds opnieuw over mijn rug en ik begraaf mijn gezicht in haar hals.

'I-ik ben echt vreselijk,' stotter ik en ik haal mijn hoofd uit haar hals.

Mam veegt mijn wangen droog en glimlacht triest.

'Dat ben je niet, lieverd. Je liet Rein je beschermen en dat is oké, maar je weet dat we de politie moeten bellen en haar moeten aangeven,'zegt mam.

'D-dat kan niet. R-Rein wilt wachten tot hij gaat studeren,' zeg ik.

'Dat is nog een heel jaar,' zegt ze. 'En wat als ze daarna Flroian mishandelt? Dat zou Rein ook niet willen.'

'Je hebt gelijk,' mompel ik.

De bel gaat en schalt door het huis. Mam en ik kijken meteen op en ik frons.