I am Dark's (ASHLEY 1) ☑

Chapter 17

Chapter 17

"The more you choose to stay with him. The shorter the time you'll live."

Nagising ako sa isang malambot na kama. Im covered with white sheet and under it is my naked body. I feel so sore all over my body, pagod na pagod din ako na hindi ko mabuksan ng maayos ang mga mata ko habang tinitingnan ang paligid ko.

I tried to move a bit but a strong arms wrapped around my waist. Napatingin ako sa taong nasa gilid ko, his nose is now touching my cheek, at dahil sa hindi sya masyadong natatakpan ng bed sheet ay kitang kita ang hubad ng pang itaas na katawan. His eyes were closed but i know he's not asleep. Gumalaw sya at mas niyakap pa ako ng mahigpit. He bore his face on my neck, it tickles me but i tried not to move.

Napalunok ako ng maramdaman ang paghalik niya sa aking leeg. Sa bawat buga niya ng maiinit na hininga ay mas nang-iinit ang pisnge at katawan ko. He groan before opening his eyes.

Agad akong pumikit at nagpanggap na tulog.
Naramdaman ko ang paghalik niya sa magkabilang mata ko, kasunod neto ang paghalik niya sa mga kilay ko, bago ako niyakap ng mas mahigpit kahit na sobrang higpit na ang pagkakayakap niya sa akin, it seems like he cant get enough, like he sont want to let me go ...

"I know your awake." Bulong niya.

Napunok ako at dahan dahang minulat ang mga mata ko, his eyes were still closed pero pakiramdam ko ay nakatingin na sya sa akin. Binaba ko ang tingin ko sa mga labi niyang bahagyang nakabuka.

"I hope by now you know that your not allowed to leave me again, there will be no next time, subukan mo lang, makikita mo, honey.. " sabi niya sabay halik sa aking labi.

Ayaw ko naman nang ulitin dark. Pero kailangan, dont worry, the next time i leave, i will never ever come back. Never. Dahil wala ka na rin para balikan ko. The thought of it slowy kills me, pero yun ang totoo, kahit na ilang beses kong hilingin na magbago ang lahat ay hindi na ito magbabago dahil walang milagro. Wala.

Di ko namalayang nakaidlip na pala ako. Pagkagising ko ay nasa parehong lugar parin ako,   bigong hinawakan ko ang pwesto kung saan nakahiga si dark kanina. Wala sya. Alam kong wala sya, the moment i open my eyes i knew he's not with me, pero di ko maiwasang makaramdam ng lungkot dahil inaasahan kong nasa paligid lang sya, nanonood sa akin.

Tumayo ako at bahagyang napadaing dahil sa pananakit ng katawan ko, pero tiniis ko ito. Hinanap ko ang damit ko pero hindi ko ito nakita. Binuksan ko ang isang pinto sa pag-aakalang isa itong banyo ngunit isa itong walk in closet. Kumuha ako ng damit na sakto sa akin, naligo narin ako at isinuot ito.

Matapos kong ayusin ang sarili ko ay lumapit na ako sa pinto para makalabas sa pag-aakalang bukas ito pero mabigo ako, its lock. Its damn lock! Mabilis kong nilapitan ang mga bintana at sinubukan itong buksan, lock parin! Gamit ang braso at siko ay sinubukan ko itong basagin pero ang sarili ko lang ang nasaktan.

"Damn it!"inis na sigaw ko at halos baliktarin na ang lahat ng gamit dito sa kwarto para makahanap ng cellphone o kung ano ano!

Napatitig ako sa cellphone na nasa ibabaw ng mga nakapatong na libro na nakapwesto sa ibabaw ng cabinet.

Im sure dark left it with a purpose. Nag-aalinlangang lumapit ako sa kinaroroonan ng cellphone, kinuha ko ito at tiningnan. Its new.

Halos mapatalon ako sa gulat ng bigla itong mag ring. Its unregistered number. Lumunok ako saka ito sinagot.

"Hello?" Buong boses kong sabi.

"Your awake, are you hungry?" Tanong ng tao s kabilang linya.

Napapikit ako ng mariin, kinagat ko ang pang ibabang labi ko at umiling ng dalawang beses saka nagsalita.

"Why is the door lock?! Pati ang mga bintana! Dark! Unlock the door here, now!"

"May kidnapper bang ganun?"

"H-huh?" Naguguluhan kong sambit.

"Your being kidnapped right now. Magpapadala ako ng pagkain dyan, wag na wag mong susubukang tumakas, you know what i can do." Sabi niya saka binaba ang tawag.

"Ki-kidnap?!" Sigaw ko at ng makita ang pagkakashut down ng cellphone kahit wala naman akong ginagawa ay mas nainis ako.

What The hell?! Ano ba ang kailangan niya? Kung ano man yun ay nasisiguro kong wala itong ibang maidudulot sa akin kundi ang pabagalin ang mga plano ko! Ang nangyari palang kahapon ay isa ng malaking aksaya ng panahon! I need to work with my plan, i need to make it, i need to win against them, agaisnt him.

At ang dapat kong gawin ngayon ay bisitahin ang isang kabigan. Kaibigan.

Matapos kong takasan ang mga bantay ay dumiretso ako sa isang pamilyar na building. Gulat akong pinagmasdan ng mga empleyado habang naglalakad ako patungo sa ipisina niya.

Kumatok ako ng dalawang beses.

"I dont need anything." Aniya sa isang nairitang boses.

Kumatok ulit ako. Bago pumasok. Nakatalikod sya habang naka-upo sa swivel  chair, At humarap sya sa akin ng marinig siguro ang pagbukas at sara ng pinto.

"What the fuck-"

Nanlaki ang mga mata niya ng makita ako, ilang beses syang napakurap kurap saka lumunok.

"L-lenny?"

"Hi dwane!" Bati ko habang nakangiti.

Mabilis syang tumayo at tinatlong hakbang lang ang pagitan namin, Halos masuka dahil sa pagkakaipit ng tyan ko ng yakapin niya ako ng sobrang higpit.

Nginitian ko sya ng sa wakas ay pinakawalan niya na ako. Natawa ako sa reaksyon niya kaya tinapik ko ang magkabilanh balikat niya.

"Lenny, Your back." Di makapaniwalamg sabi niya .

I smirked.

Yes, dwane im back. And i wont leave again not until i did it.

"Its aurora, dwane. Wala ka bang naalala?"

Avisala, This is lady_assasin2004 and thank you for reading this chapter ,i hope you didnt get bored at sana hintayin niyo pa ang iba pang chapters hanggang sa matapos ang story na tu .

Dont forget to :
✔Vote
✔Share
✔Comment and;
✔Follow

Itutuloy pa ba?