Inside his darkness [BOOK 1]

Κεφαλαιο 77ο

Αχιλλέα POV

Είμαι εξοργισμένος... εξωργησμενος με ένα καθίκι που κατάφερε να με παγηδευσει με αυτό τον τρόπο... πως άφησα δον εαυτό μου να πιαστεί έτσι σε αυτού του είδους την πλεκτάνη;; Δεν θέλω να σκέφτομαι τι θα γινόταν αν  ημουν ακόμα στην ίδια κατάσταση με χθες... είναι τρομακτικό το πως κατάφερα να μαζέψω τα κομμάτια μου μέσα σε μόνο 24 ώρες... ποσό ηλιθιο... ποσό ειρωνικό... 'να μαζέψω τα κομματι μου' ενώ άφησα τον εαυτό μου να πέσει στη πιο προβλέψιμη παγηδα... μαρεσει που ήθελα να φτιάξω και την εικόνα μου... χα... ποσό ειρωνικό πια... το βλέμμα μου είναι καρφωμένο σε αυτό το νεκρό σώμα που πριν λίγα λεπτα είχε το θράσος να με ειρωνευτεί... δεν γίνεται να είμαι τόσο ηλιθιος... πρώτη φορά στη δουλειά μου πιάστηκα κορόιδο... Ο Λαβάν... αυτό το καθίκι.... νιώθω τις φλέβες στο σώμα μου να τσιτώνουν επικίνδυνα... ο λαιμός μου σφίγγεται και η ανάσα μου γίνεται όλο και πιο βαριά... θα το πληρώσει... θα το πληρώσει με την ζωή του!.... σκέφτομαι και αμέσως κάνω μια απότομη στροφή για να μπω στο αυτοκίνητο. Θα τον σκοτώσω με τα ίδια μου τα χέρια και μάλιστα ο θάνατος του θα είναι γρήγορος και επίπονος... δεν το αξίζει λεπτό παραπάνω βασανισμού... τέτοια σκουλίκια πρέπει να εξοντώνονται με την μια... ένα λάθος και μπορεί να αναγεννηθούν... το σώμα μου είναι έτοιμο να μπει στο αυτοκίνητο αλλά ένα δυνατό τράβηγμα στον ώμο μου με κάνει να σταματήσω. Ρίχνω μια πλαγιά μάτια αλλά ξέρω πως είναι ο Eric.

Ε:Ξέρεις πως αυτό που πας να κανεις είναι γελοίο. Θες όντως να διαρρήξεις το φρούριο του; Ξέρεις πως έχει την διπλή προστασία από άντρες από το δικό σου... λέει και επιτέλους παίρνει το χέρι του από πάνω μου. Δεν δίνω δεκαρα... δεν με ενδιαφερει τίποτα! Αυτή τη στιγμή το μόνο που με απασχολεί είναι να φτιάξω ξανά την φήμη μου στη πιάτσα. Αν καταφέρω να μπουκάρω μέσα στην έπαυλη του και ποσό μαλλον να τον βγάλω και από την μέση σίγουρα θα με φοβούνται μέχρι και τα μυρμήγκια... ένας σαν αυτό το καθίκι με αυτή την φήμη στη νύχτα η οποία απ ότι έμαθα κατά την απουσία μου μεγάλωσε θα κάνει τους πάντες να καταλάβουν ποιος είναι ο κυρίαρχος όλων... όλοι θα τρέμουν... θα υποκλίνονται στο μεγαλείο μου και ποτε κανεις δεν θα ξανά αμφισβητήσει στο ελάχιστο πως εγώ ο Αχιλλέας αποστολοπουλος είμαι ο φόβος και ο τρόμος της νύχτας!.... Ρίχνω ένα επιθετικό βλέμμα στον Eric και λίγο πριν μπω στο αμάξι του λεω

Α:Ή ακολουθείς ή ξόφλησες... λεω ψυχρά και μπαίνω μέσα στο αυτοκίνητο μου.... πρέπει να σκεφτώ... ακόμα και γω πρέπει αυτή τη στιγμή να μην αφήσω την οργή μου να πάρει τον έλεγχο... πρέπει να καθαρίσω το μυαλό μου και να βρω ένα τρόπο να φτάσω μπροστά του ζωντανός ώστε να τον καθαρίσω... αυτή τη στιγμή τα παίζω ολα για ολα... είμαι έτοιμος ακόμα και να πεθάνω προσπαθώντας να αποκαταστήσω το όνομα μου... 'να πεθανω'.... για λίγο τα ίδια μου τα λόγια με σόκαραν.... μέχρι τωρα δεν είχα φανταστεί ποτε τον εαυτό μου να πεθάνει... ακόμα και εκείνη τη στιγμή που η σφαίρα τρύπησε το δέρμα μου δεν φανταστηκα πως μπορεί με την δεύτερη φορά που θα με χτυπούσε η σφαίρα να πεθενα.... ίσως τελικά αν δεν κατάφερνα να την πυροβολήσω εκείνη τη στιγμή, μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου, τωρα να ημουν νεκρός.... Αχιλλέα τι σκατα σε έπιασε;; Μαρεσει που ειπες πως θα μείνεις και συγκεντρωμένος! Διαγράφω σε δευτερόλεπτα αυτές τις ηλίθιες σκέψεις από το μυαλό μου και ξεκινάω να σχεδιάζω τις κινήσεις μου.