Black Love {Dramione Fanfiction}

Part 40

Σείριος Μπλακ

Έχω φτάσει μέχρι το απαγορευμένο δάσος μέχρι που δεν αντέχω άλλο το τρέξιμο και σταματάω για να πάρω βαθιές αναπνοές. Δίπλα βλέπω ότι υπάρχει μια λίμνη και πηγαίνω να πιω νερό. Δροσερό, καθαρό νερό. Το απολαμβάνω τόσο πολύ!

"Σείριος Μπλακ!" ακούω μια γυναικεία φωνή να λέει και γυρίζω πίσω μου να δω ποιος είναι. Γελάω ασταμάτητα μόλις βλέπω την Ανδρομέδα. Με κοιτάζει από πάνω μέχρι κάτω καθώς παρατηρεί τα κουρέλια που φοράω.

"Γεια σου ξαδερφούλα!" της λέω χαμογελαστά και μπορώ να διακρίνω μια αρνητικότητα πάνω της

"Τι; Δεν χαίρεσαι που με βλέπεις;" με πλησιάζει νευρικά

"Σε αυτά τα χάλια που είσαι γίνεται να χαίρομαι;" μένω σιωπηλός μέχρι που κάνει νόημα να την ακολουθήσω. Περπατάμε χωρίς να ξέρω που με πηγαίνει.

"Έχεις όλα τα δίκια του μαγικού κόσμου! Είμαι σε μαύρα χάλια. Όμως υπόσχομαι ότι θα γίνω ξανά ο φυσιολογικός, κύριος Σείριος Μπλακ που συνήθιζες να ξέρεις." αναστενάζει και κουνάει το κεφάλι της αρνητικά

"Σείριος, τρελάθηκες; Γιατί δραπέτευσες; Υποτίθεται ότι έπρεπε να ήσουν φυλακή!" λέει και σταματάμε έξω από ένα ξύλινο σπίτι. Ανοίγει την πόρτα και μπαίνουμε μέσα. Είναι τόσο ζεστά εδώ μέσα. Καιρό είχα να νιώσω τόσο ζεστασιά. Πλησιάζω στο τζάκι.

"Είμαι εδώ επειδή πρέπει να είμαι εδώ. Πρέπει να προστατεύσω τον Ντράκο. Τον ανιψιό μας Ανδρομέδα." με κοιτάει και γελάει

"Δεν λέω ψέματα! Η Ναρκίσα ήρθε και με βρήκε στην φυλακή πριν δύο μέρες. Μου είπε ότι πρέπει να βρω τρόπο να έρθω εδώ ώστε να είμαι κοντά στον Ντράκο. Φαινόταν πολύ αναστατωμένη. Είναι καλά; Που βρίσκεται;" μόλις ακούει να ρωτάω αυτές τις ερωτήσεις κοιτάζει κάτω στεναχωρημένη

"Η Ναρκίσα είναι νεκρή Σείριος. Ο Λούσιος την σκότωσε." οι παλάμες μου γίνονται γροθιές μόλις ακούω αυτές τις δύο φράσεις. Νιώθω οργή μέσα μου. Μεγάλη οργή.

"Θα τον σκοτώσω με το δικό μου ραβδί. Το υπόσχομαι αυτό. Πρώτα θα τον βασανίσω και μετά θα τον σκοτώσω." λέω και η Ανδρομέδα με πλησιάζει

"Αν μαθευτεί ότι δραπέτευσες ξέρεις τι θα γίνει; Πρέπει να κρυφτείς Σείριος. Στο Χόγκουαρτς κυβερνάει ο Βόλντεμορτ πλέον." γελάω καθώς κουνάω το κεφάλι του αρνητικά

"Δεν πρόκειται να κρυφτώ. Πρέπει να δω τον Ντράκο. Να με γνωρίσει, να του πω όλοι την αλήθεια." η Ανδρομέδα συμφωνεί και δεν συμφωνεί με αυτό. Δείχνει μπερδεμένη και φοβισμένη.