Ο δικός μου μπάτσος

||•κεφ.22ο•||

Άρης POV

Είμαστε στην κυριολεξία δέκα ώρες έξω.

Έχει πάει επτάμισι το απόγευμα.

Αφού φύγαμε από τη καφετέρια κατά της έντεκα πήγαμε στο σπίτι του Ιάσωνα.

Γιατι πήγαμε ούτε εγώ ξερω!

Αλλά το θέμα είναι ότι παίξαμε λίγο PlayStation και πέρασε η ώρα.

Πήγε δωδεκαμισι και αποφασίσαμε να πάμε στο Mall.

Έκανε λίγα ψώνια ο Ιάσωνας και επειδή πεινασα καθίσαμε σε μια πιτσαρία.

Βασικά δεν πειναγα ακριβώς, απλά προσπαθούσα να κερδίσω χρόνο για να μην με βάλει να ψωνίσω

Φυσικά και πλήρωσα εγώ μιας και εκείνος πλήρωσε τους καφέδες.

Ή ώρα πήγε τέσσερις.

<<λοιπόν σήκω, πάμε να ψωνίσεις εσύ τωρα>> είπε και σηκώθηκε

<<έλα ρε Ιάσωνα>> παραπονέθηκα.

<<εσύ ελα>> είπε και με τράβηξε από το χέρι.

Πήγαμε Pull and bear και άρχισε να μου φέρνει ρούχα.

Μου αρέσει πολύ ένα μαύρο κολλητο πουκάμισο που μου έφερε και ένα άσπρο τζιν.

Οπότε αφού τα δοκίμασα τα αγόρασα.

Μετά με πήγε σε ένα με κουστούμια.

Κλαρινογαμπρός.

<<πάρε αυτα τα λίγα και έρχομαι>> είπε και άφησε τα κουστούμια.

<<τι λίγα ρε μαλακα είναι οκτώ κουστούμια>> είπα και τον κοίταξα με γουρλωμένα ματιά.

<<ε αυτό λέω και εγω>> είπε και έφυγε.

Ξεφυσηξα νευριασμενος και μπήκα στο δοκιμαστήριο.

Γιατι συμφώνησα είπαμε?

Δεν είπαμε!

Γιατί δεν συμφώνησα!

Από αυτά που μου έφερε δοκίμασα μόνο τα μαύρα κουστούμια.

Μιας και το μαύρο είναι το αγαπημένο μου χρώμα......καλα οκ και επειδή είναι και το δικό της.

Πήρα ένα κουστούμι ολο μαύρο και ένα άλλο με άσπρο πουκάμισο.

<<Ιάσωνα θα πάρω αυτά τα δύο>> φώναξα για να με ακούσει..

<<οκ πλήρωσε και πάμε στο επόμενο μαγαζι>> Φώναξε και ξεφησυξα

Πλήρωσα και τον περίμενα έξω.