My Mafia : 2

1K 19 5
                                    

1 อาทิตย์ผ่านไป

"อะ อื้อ !"

จีมินค่อยๆลืมตาขึ้นมาปรับโฟกัสสายตาที่พล่ามัวมองไปรอบๆห้องก่อนจะรู้ว่าตัวเองยังไม่ได้จากโลกนี้ไป พอคิดแล้วก็ผิดหวังที่มันไม่เป็นไปอย่างที่ตั้งใจ

"คุณ คุณเป็นยังไงบ้างครับ"

"...."

จีมินมึนงงไปชั่วขณะเมื่อพบว่าเขาไม่ได้อยู่ในห้องนี้แค่เพียงลำพัง

"ค่อยๆลุกนะครับ" ซองอุนค่อยๆประคองจีมินลุกขึ้นนั่ง

"คุณเป็นใคร ปล่อยผมนะ"

"เคร เคร ผมไม่จับคุณแล้วก็ได้ เดี๋ยวผมไปตามหมอก่อนนะครับ"

"ไม่ต้อง ขอบคุณนะครับ แต่ผมดูแลตัวเองได้"

"ไม่ดื้อสิ นี่คุณยังเจ็บอยู่นะครับ"

"ผมบอกว่าไม่ต้องไง"

"อ๊ะ!"

โคลม!!!

ทันทีที่ปาร์คจีมินเดินลงจากเตียงก็ล้มลงไม่เป็นท่า ที่ขาอ่อนแรงนั่นเป็นเพราะว่าเขานอนเป็นผักหมดสตินานไปร่วมอาทิตย์จึงทำให้ร่างกายปรับสภาพไม่ทัน



"เสียงดังเอะอะโวยวายอะไรกันซองอุน"

"คุณเขาฟื้นแล้วครับนาย"

"ฟื้นแล้ว"

"ครับ"

จองกุกเดินใกล้เข้าไปยังคนที่นั่งพับเพียบอยู่ที่พื้นก่อนจะกระชากแขนจีมินให้ลุกขึ้นยืน

"โอ้ย! เจ็บนะ"

"ยังเจ็บก็แปลว่ายังไม่ตาย ทีคืนนั้นล่ะอยากจะตาย"

"แล้วพวกคุณมาช่วยผมไว้ทำไมกัน"

"ฉันแค่ไม่อยากเห็นใครตายต่อหน้าต่อตาฉันก็เท่านั้น"

"งั้นผมต้องขอขอบคุณพวกคุณมากนะครับที่ช่วยผมเอาไว้ ทั้งที่ผมไม่ต้องการ"

"คุณหมายความว่ายังไงครับ นี่นายผมอุตส่าห์ว่ายน้ำลงไปช่วยคุณเลยนะ ทั้งๆที่นายผมเนี่ยไม่ใช่คนจิตใจดีอะไรแบบนั้นเลย"

[kookmin]กุกมินมายมาเฟีย My Mafia [End]Donde viven las historias. Descúbrelo ahora