Okyanus gözlüm

5. Bölüm (akıl ve kalp)

O gece çok düşündüm Evrene karşı olan duygularımı ona karşı olan hislerim neydi aşık değildim buna çok eminim içimde bir yerlerde bişey vardı ona karşı ama neydi off bu belirsizlikler öldürecek beni o parka gittiğimde bi anda herşey uçup gitmişti aklımdan Evrene yazdıklarım falan hep unutmuştum çokta takmam gerekmiyordu olanları boşvermiş ve her zaman ki gibi parka gidip gelmeye devam etmiştim.
Hava çok soğuktu ve biz gine soğuğa aldırmayıp parkta oturuyorduk Ayda ben ve Eleyna kenardaki karanlık çardağa oturmuş Evren'leri izlerken Evren'ler de ateş yakmış ve başında ısınıyorlardı. Ama parkta ateş yakmak yasak biz de tabi bunu fırsat bildik vee
Eleyna birden
-polis geliyorr
diye Evren'lere bağırınca Evren ve Emre arkalarına bakmadan kaçmaya başladılar bizde hemen koşup onların yaktığı ateşin başına oturup ısınmaya başladık
-yaa kıyamam çok mu korktunuz
Evren'ler yalan olduğunu anlayıp yanımıza geldiklerinde Ayda onlarla dalga geçmeye başlamıştı bile
Evren
-ya ben zaten korkmadım ki gelsin polis ben burdayım.
-gördük nasıl arkana bakmadan kaçtığını dedi Eleyna
Ben konuya hiç dahil olmadan orda kendi halimde ısınıyordum çünkü Evren'in olduğu yerlerde konuşmayı pek sevmezdim. Evren birden poliste kimmiş deyip benim tam önüme oturdu ve ellerini benim gibi ateşin üstüne koyup ısıtmaya başladı o an okadar yakındık ki ellerimiz yan yana ve biz karşı karşıyaydık aramızda yanan bir ateş vardı ve ben gözlerimi kaldırıp ona baktığımda göz göze geldik o an okadar düşündüm ki ben bu çocuğa karşı ne hissediyorum ona bakınca heyecanlanıyor muyum biraz onu görünce mutlu oluyor muyum evet ama bunlar aşka işaret değil ki bilmiyorum ya insanın kendi duygularını bilmemesi ne saçma bişey Ben bunları düşünürken Emre ve Evren ayağa kalkmış birbirileriyle şakalaşıyorlardı Emre Evren'i ateşin üstüne atmaya çalışıyordu bunları hiç anlamıyorum ya çok şapşik bir anlaşma şekilleri var Emre'nin dediği gibi Evren herkesle arkadaş olmaz tanışır ama sadece tanışmakla kalır kimseyle samimiyet kurmaz Emre ile aralarında gerçekten güzel bir bağ var tek gerçek dostu Emre sanırım, belki de benim ona hissettiklerim arkadaşlık duygusudur çünkü ben küçüklüğümden beri erkeklerle büyüdüm ve erkeklerin arkadaşlığını çok seviyorum gerçekten bir erkekle bir kız çok sıkı dost olabilirler. sırf bu yüzden biraz sert  bir yapım vardır hatta Emre bir keresinde ben bu kızdan çok korkuyorum demişti bana resmen saygı duyuyordu korkusundan bir tarafta Evren bir tarafta bana yazan o çocuk normal de bana sanaldan yazan hiç kimseyi kafama takmam anında unuturum ismini bile hatırlamam ama bu çocuk farklı gibi kafamı çok meşgul ediyor. Ama bu Evren meselesini çözmeden o çocukla konuşmak istemiyordum çünkü kendimi kötü hissediyordum onun bana alışma  ihtimali vardı bir kaç gün oldu tanıyalı ama üzülmesini istemem sonuçta onun da bir kalbi var ve bence kalbi çok güzel kafam okadar karışık ki kalbim ortada Yok, zaten ben hep aklımla hareket eden biriyim kalbimin beni yanılttığını düşünürüm çünkü duygularıma yenilmekten korkuyorum duygularımdan da korkuyorum her insanın bir korkusu vardır ya şu dünya üzerinde, benim de tek korkum özlem ve bağlanmak birine bağlanmaktan onu özlemekten ve ona ulaşamamaktan çok korkuyorum. Şu yaşıma kadar hep birilerini özleyerek yaşadım alıştım mı bu durumu alıştım ama her özlem ve her özlenen aynı değildir.