Hediye olarak aldığım deftercide gezip bulduğumuz her güzel defteri sepete atıyorduk.
Deniz: işimiz bitince lunaparka gidelim mi?
Kumsal: olurrr...
Defterciden çıkıp arabaya bindik. Kumsal camını açıp elini dışarı çıkarmıştı. Yüzüne vuran rüzgar saçlarını savuruyor ona daha çok masumluk katıyordu. Batan güneş gözlerini rahatsız etmiş olacak ki etrafa gözlüğü olmadan bir şey okumaya çalışan nineler gibi bakıyordu. Onun bu haline gülüp torpido dan kendime ve kumsala gözlük aldım.
Kumsal: nasıl oldum?
Deniz: çok güzel oldun.
Gülümseyip aldığım deftere resim çizmeye başladı.
Sessiz yarım saatin ardından lunaparka girmiştik. Kumsal sevinçle olduğu yerde zıplayıp hangi oyuncağa bineceğini seçmeye çalışıyordu. Çarpışan arabaları gösterip gözlerime umutla bakmaya başladı. Gülümseyip kafamı olumlu anlamda salladım. O anlık mutlulukla bana sarıldı ve elimden tutup beni çekiştirmeye başladı.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Lunaparkta ki bütün oyuncaklara bindikten sonra dönme dolaba sıra geldi. Dönme dolabın üstüne geldiğimizde bana çizdiği resmi gösterdi. İlk tanıştığımız günki ağacı ve bankı. Not defterimi çıkarttım. Evet Kumsal için defter taşıyordum.
Deniz: çok güzel çizmişsin.
Kumsal: teşekkür ederim. Bişey sorabilir miyim?
Deniz: tabi sorabilirsin.
Kumsal: benim gibi bir kızla neden takılıyorsun?
Deniz: sen nasıl bir kızsın ki?
Kumsal: biliyorsun... Sağırım ya.
Deniz: bu seninle takılmamı veya seni sevmemi engellemiyor. Lütfen kendini küçük görme.
Kumsal: beni... Seviyor musun?
Deniz: tabiki seviyorum, sen sevmiyor musun?
Kumsal: bilemiyorum Deniz. Sadece hislerimi anlamak için zamana ihtiyacım var.
Deniz: sorun değil, bekleyebilirim
Yıllardır güzel günlerin gelmesini bekliyordum. Şimdi ihtimal varken pes edemezdim.
Bölüm sonuuu...
Bölüm kısa oldu biliyorum lütfen bana kızmayın.
Öpüldünüz ❤️❤️
