DİKENLİ YOLLAR (BXB)

17.Bölüm 🦋

Derin
O gün akşama kadar evde birlikte takıldık Dorukla ama akşam olunca eve gitmesi gerektiğini söyledi bende istemeye istemeye kabul etmiştim.Ona kesinlikle doyamıyordum.Akşam yemeğini beraber yiyecektik o yiyip evine gidecekti.Mutfakta yiyecek biseyler hazırlarken bir yandan konuşuyorduk.Birden Doruk beni çok şaşırtan ve mutlu eden bisey söyledi."Ben babamla konuşacağım.Bu akşam.Eve gidince.Artık herşeyi bilmesini istiyorum."dedi."Neden bahsediyorsun?Yoksa biz..."derken sözümü kesti."Evet.Bizden bahsediyorum.Zaten senden hoşlandığımı biliyor.İlk tanıştığımız zamanlarda konuşmaya ara vermen beni olumsuz yönde etkilemişti.Babam da farketti bunu.O zamandan beri biliyor.Kesin bisey söylemedim ama bu akşam öğrenecek.Yani senin için bi mahsuru yoksa tabi?"diye sordu daha sonra."Yok sevgilim tabiki bi mahsuru yok.Bende babama bahsetmek istiyorum senden."dedim ve bir öpücük bıraktım dudaklarına.

Yemeğimizi yedikten sonra Doruk eve gitmek üzere yola çıktı.Bende evde babami beklerken,televizyonun karşısında ki koltukta uzanıyordum.Birden aklıma gelen fikirle uzandığım koltuktan doğruldum.Hemen telefonumu elime alıp Ozanı aradım.Çok geçmeden açıldı telefon.

"Selam Ozan.Naber?"

"Selam Derin.Iyidir senden naber?"

"Benden de iyi.Seninle bisey konuşmak istiyorum da müsait misin?"

"Evet?"

"Ozan ben Doruga bi sürpriz yapmak istiyorum da.Ben yarın bütün gün Doruğu oyalasam,sen yapar mısın hazırlığı?"

"Nasıl bir hazırlık?"

"Romantik bir ortam.Yani evlenme teklifi etmeyi düşünüyorum da.Eğer ben ortadan kaybolursam kesin anlar biseyler olduğunu."

"Tamam da ben pek anlamam öyle romantizm işlerinden.Sonra pişman olma bana bıraktığın için."

"O zamaaan..."dedim ve bir iki saniye sustuktan sonra aklıma gelen şeyle devam ettim."Emre!"dedim biraz yüksek sesle.

"E-Emre mi?Ne olmuş ona?O nerden çıktı birden?"

"Beraber hazırlık yapın o zaman?Eğer olur dersen onu da arayacağım şimdi."

"Olur tamam.Yani...Sorun değil." dedi ve anlaştıktan sonra kapattım telefonu.Bu Ozan da Emreden hoşlanmıyorsa adım Derin değil.Emreyi de aradım ve ona Ozanın da onunla olacağını söyleyince bi heyecan yapmıştı nedense (!) Beni bile şimdiden heyecan sarmıştı.Tekrar koltuğa uzanmış tavanla bakışırken telefonuma bildirim gelmesiyle elime aldım.Doruk yazmıştı.
Doruk:Birazdan babamla konuşacağım.Sen ne yaptın?

Derin:Henüz gelmedi bebeğim.Gelsin konuşacağım bende.

Doruk:Tamam aşkım 😘

Derin:Seni seviyorum 😘

Doruk:Seni seviyorum 😘 yazıp gönderdim ve telefonu sehpanın üstüne bırakıp televizyonda oynamakta olan filime odaklanmaya çalıştım.

Bir süre sonra kapının sesi kulaklarıma ilişti."Baba?"diye seslendim ve salona doğru gelirken cevap verdi."Benim oğlum."dedi.Bende mutfağa geçtim.Dorukla beraber hazırladığımız yemek bitmemişti ve kalkıp babama ısıttım biraz.Aç mı tok mu bilmiyordum?Babama neden yemek ısıttım onu da bilmiyordum?Normalde babam her işini kendi yapardı.Babam mutfağa kadar geldi."Oğlum neden ses vermiyorsun?"dediğinde ısıttığım yemeği tabağa koyuyordum.Babamda bunu görünce şaşırmıştı haliyle."Sana yemek ısıttım.Oturur musun baba?Hem seninle konuşmam gereken önemli bir konu var."dedim.Takım elbisesinin ceketini çıkarıp sandalyenin birine astı,kravatını da çıkardı ve gömleğinden bir iki düğme çözüp tabağı koyduğum taraftaki sandalyeye oturdu.Gömleğinin kollarını dikkatlice katlarken konuştu."Evet neymiş bakalım benimle konuşman gereken önemli konu?"diye sordu.Hiç gergin değildim ve zaten babam Doruktan hoşlandığımı biliyordu.Ah,ama ben Doruğa âşıktım."Baba ben aşık oldum."diye bir giriş yaptım.Babam gözlerime baktı ve çok rahat bir şekilde konuştu."Sonunda bunu anlayabilmene sevindim oğlum."dedi gülümseyerek."A-anlamadım?"dedim sorar gibi.

"Aşık olduğun kişi Doruk değil mi?"diye sorunca başımla onayladım."Ben bunu anlamıştım.Ondan bahsederken gözlerinin içi gülüyor.Aşık olduğunu da açıkladığına göre karşılıksız değil ha?" diye sordu ve devam etti konuşmasına."Ve sanırım söyleyeceğin daha önemli bisey var."dedi.Babam böyle herşeyi sayınca şaşırmıştım.Diyecek bişeyim kalmamıştı ki."Şey...Evet baba aşkım karşılıklı.Bende sana onunla ilgili bisey diyecektim zaten.Ben Dorukla ciddi biseyler düşünüyorum.Yani resmi olarak evlenemeyiz ama aynı evde yaşayabiliriz.Bu senin için sorun olur mu?"diye sordum."Ne yönden oğlum?"diye cevapladı kolasindan içmeden önce.
"Ayrı eve çıkarsak burda olmayacağım ya,ondan."

"Dert etme.Nasıl mutlu olacaksan öyle davran,o şekilde yaşa.Ben sana yap yada yapma diyemem.Hayat senin hayatın.Ama arada bir ziyaretime gelirsin.Olur mu?"dedi gülümseyerek.O kadar duygulanmıştım ki kalkıp sarıldım babama.Canım babam her koşulda arkamda duruyordu.

"Çok teşekkür ederim babacım.Çok şanslıyım senin gibi babam olduğu için." Dedim ve bi daha sarıldık.Ama bu sefer babam dolan gözlerini saklamak istiyordu farkındaydım.

Doruk
Babamla konuşmaya karar vermiştim ama lafa neresinden girsem bilemiyordum.Babam Derini biliyordu ama ilişki içinde olduğumuzu bilmiyordu.Sadece bunu söyleyecektim.Babam üstünü değiştirip mutfağa geldi.Asla değişmeyen bir rutindi bu.Eve gelir gelmez odasına çıkar,üstünü değiştirir,mutfağa geçip kendine kahve yapardı.Ama bugün kahvesini ben yapmıştım.Masadaki dumanı hala üstünde duran kahveyi görünce yüz ifadesi değişti.Gülümsedi ve oturdu karşıma."Doruk bey,bu kahveyi neye borçluyum?"dedi."Sana ilk kez kahve yapmıyorum baba."dedim bende gülümseyerek."Ama?"dedi sorar tonda."Ama bugün konuşacaklarımız var."deyip kahvemden bir yudum aldım."Seni dinliyorum."dedi o da kahvesini yudumlamadan önce.Lafa her zaman için direkt girme taraftarıyım.O yüzden direkt söylemeyi düşünüyordum."Baba,ben aşık oldum.Biliyorsun zaten."dedim.

"Evet.Bilmemem mümkün değil."dedi ve devam etti."Derinden bahsederken gözlerinde öyle bir ışık beliriyor ki bunu anlamamak için aptal olmak gerekir.Ondan hoşlanıyorum diye bahsettiğin zaman bile bunun aşk olduğunu biliyordum."dedi gülümseyerek."Ama Emre olayından sonra korkuyordun tekrar aşık olmaktan ve bunu anlaman gerekiyordu.Bu yüzden sessiz kaldım.Senin anlaman daha doğru olur diye düşündüm."dedi.Aslında çok şaşırmadım.Babam benim hislerimi her zaman benden iyi anlardı.Bu hep benim duygularımı dışa vuruşumdan kaynaklanıyordu."Teşekkür ederim baba.Her zaman yanımda oldun.Seni çok seviyorum."diyerek kalkıp sarıldım.O da sırtımı sıvazladı sarılırken."Derinle çok mutlu olacağınıza eminim.Sakın üzmeyin birbirinizi.Ne olursa olsun yalan söylemeyin.Gerçekler canınızı ne kadar acıtacak olsa da hep doğruyla yaklaşın birbirinize.Yalan söylerseniz canınız daha çok yanar."dedi.Yerime geçtiğimde ben konuşmaya başladım bu kez."Öyle bi sorun olmayacak.Ama yine de desteğin için tekrar teşekkür ederim."dedim ve babamla birbirimize gülümsedik.

Benim mutluluğum onu da mutlu ediyordu,biliyordum.Bu sefer gülen taraf biz olacaktık.Mutlu olmayı hakediyorduk.Bu kadar zor olmamalıydı mutluluğu yakalamak.Benim için zor ama sonu bir o kadar da güzel olmuştu.Bir gün öylesine tanıştığım yeşil gözlerin hayatımı değiştireceğini nerden bilebilirdim ki?

Bölümler geç geliyor farkındayım.Bunun için özür dilerim 🙏

Umarım beğenirsiniz 🙏

Sizleri seviyorum ❤

İyi okumalar 🦋