Bir KELEBEK Kadar Mutlu Musun?

Bu Gece'De

Bu gecede aldım balkondaki yerimi
Açtım penceremi, önce hafif bir esinti doluştu içeriye...
Kabul etmeliyim ki biraz ürperdim ama sonra alıştım
Neye benzedi bu biliyor musun?
Gidişine...
Yanımdan kalkıp gittiğin o güne geri döndüm bir anda
Yanımdan kalktığındaki esinti yüzüme vururken, Düşen bir damla göz yaşımı anımsadım yeniden.
Balkonumu seviyorum ama daha çok geceleri
Neden mi?
Hani geceleri sokaklar boş oluyor
Ve onların karanlığını aydınlatan sokak lambaları oluyor
Ama onlara sorulmuyor ki sevgilim
Belki karanlığı seven onca sokak razı gelmek zorunda kalmıştır bir çok kez aydınlatılmaya
En çokta...
Balkonum ve esintileri seni hatırlatır bana
Gecelerse karanlık olmasına rağmen aydınlatılmak zorunda kalmayı hatırlatır bana
Biz insanoğlu, hangi çaresizlikte karanlığı kabullenebiliriz ki?
Sonsuz karanlık, bunu hangimiz cesaret edebiliriz peki?
Bak sokaklara, onlar bizim en büyük yol göstericilerimiz değiller midir aslında?
Hiçbir sokak hak etmez aslında karanlığı, belki de bir araba geçicektir...
İşte bu yüzden sevgilim, hiçbir insan hak etmez karanlığı
Hep bir umudu olmalı insanın karanlığa sığınmak yerine aydınlatılmaya
Çünkü bilemezsin belki bir mucize olacaktır hayatında
Belki karanlığa küstüren bir mucize...

Sen hiç gökyüzüne küsmüş bir yıldızla tanıştın mı?
Belki gökyüzüne küsmüş bir yıldız yoktur ama;
Yorulmuş ve gökyüzünü terketmiş yüzlerce yıldız var
Ben çok yoruldum sevgilim, artık başka mucizeler istiyorum...
Belki benimde sokaklarımdan bir araba geçer
Belki balkonumdaki esinti gecenin verdiği serinlik değilde
Gündüzün armağanı olan bir yaz esintisi olur.
Benim gecelerim yıldızlara küs, sokaklarım aydınlığa hasret
Beni affet sevgili
Belki başka mucizelerde
Başka aydınlıklardan gülümsemek üzere
Hoşçakal...