You Are My Autumn🍁

უცნაურად სასიამოვნო.

-რა მოუვიდა? - გაკვირვებულმა გააყოლა თვალი იუნგიმ ჯინს და ახლად გამოსულ ნამჯუნს შეხედა.

- არ ვიცი - მხრები აიჩეჩა ისე თითქოს მართლა არ იცოდა - შენ აქ რა გინდა?

- შარში ვარ ძმაო - ღრმად ამოიხვნეშა და ოთახში არსებულ ერთადერთ სკამზე ჩამოჯდა. ნამჯუნიც მის პირდაპირ იატაკზე დაჯდა და ინტერესით შეხედა იუნგის, მეგობარი ასეთი დაღონებული არ ენახა.

- რა მოხდა? ყველაფერი კარგად არის?

- არა არაფერია კარგად. - ამოიოხრა და ნამჯუნს შეხედა.- შეყვარებული ვარ.

- მაგას რა ჯობია იუნგზ, შემეშინდა მეგონა რამე სერიოზული იყო - ჩაიცინა ნამჯუნმა და თავი გააქნია.

- ბავშვი შემიყვარდა - ამოოხვრით თქვა და თავი ხელებში ჩარგო.

- ბავშვი? რამდენი წლის არის - გაკვირვებულმა იკითხა.

- 18.

- შარში ხარ.

__

- ჯინ?

გაკვირვებულმა იკითხა სამზარეულოში შესულმა იუჯიმ. ძმა ასე ადრე ამდგარი ჯერ არ უნახია.

- ჰოო - ჩავილაპარაკე დაღლილმა და ცალი თვალით გავხედე.

- ჰეი, კარგად ხარ? - გვერდით მომიჯდა და ხელი ხელზე დამადო.
ჩამეცინა.

- ცუდად ყოფნის რას მატყობ პატარავ? - მთლიანად მისკენ მივტრიალდი და გავუღიმე.

- არ ვიცი, როგორც წესი გვიანობამდე გძინავს. ახლა ცხრა საათია და შენ ყავას სვავ, მგონი უცნაურია ხო? რას იტყვი?

- შეიძლება. - ჩავიცინე, ლოყაზე ვაკოცე და წამოვდექი რათა ჭიქა ნიჟარაში ჩამედო.

- კარგი მე უნდა წავიდე, დღეს დამატებით რამდენიმე ლექცია მაქვს და უნივერსიტეტში ადრე უნდა მივიდე - დაღლილმა თქვა და ფეხზე წამოდგა.

- მოდი დღეს რამე გავაკეთოთ, მე და შენ ერთად.

- დღეს არსად მიდიხარ?