ඊට පහුවදා උදේ හැමෝම jimin ව බලන්න ගියා.
"Jimina මගේ චුටි පැටියා "jk යි tae යි කෑගහගෙන jimin ගේ ඇගේ එල්ලුනා. "අපි අද ඔයාව ගෙදර එක්කගෙන යනවා, ඔයාට සතුටුයි නේද? "Tae ජිමින්ව බදාගෙන ඇහුවා.
Jimin ට සතුට වැඩි කමට වචන එන්නෙත් නෑ.
හැමෝම jimin ව එක්කගෙන ගෙදර ගියා. පිළිගැනීමේ උත්සවයකුත් ලෑස්තිකරලා. ඇයි ඉතිං අවුරුද්දකට පස්සෙනේ ගෙදර එන්නේ. අයිමත් අයියලා ටිකයි මල්ලියි එක්ක ඉන්න ලැබීම කොයි තරම් සතුටක්ද
වාහනයෙන් බැහැල ගෙදරට අඩිය තිබ්බා විතරයි දොර ඇරගෙන ආවේ jimin ගේ අම්මා. අම්මට සතුට වැඩිකමට කදුලුත් එනවා. ඇයි ඉතිං තමන්ගේ පුතානේ. ප්‍රසිද්ධ උනත්නැතත් ඕනම අම්මා කෙනෙක්ට තමන්ගේ පුතාව වටිනවා.
"මගේ පුතා "අම්මා jimin ව බදාගෙන කිව්වා. Jimi නුත් අම්මගේ උණුහුමට තුරුළු වුනා. කොච්චර කාලෙකට පස්සෙද අම්මගේ සුවද දැනෙන්නේ. ලෝකේ තියෙන ඉස්තරම්ම ගණයේ සුවද විලවුන් තිබුනත් ඒ හැම සුවදක්ම අම්මා කෙනෙක්ගේ සුවදට පරාදයි. ඒ සුවද එන්නේ අම්මගේ ආදරයත් එකක් එකට එකතුවෙලා.
"අපි යමු ගේ ඇතුලට "අම්මා jimin ගේ කඳුළු පිහදන ගමන් කිව්වා.
වෙනද වගේ කට්ටිය කෑගහන්නේ නෑ, පුදුමයි මොකද දන්නේ නෑ, කට්ටියම එකතු වුනාම නිශ්ශබ්දව හිටපු දවසක් මතක නෑ.
"මොකද අද කට්ටියම නිශ්ශබ්ද? ඇයි මං ආව එකට ඔයාලට සතුටු නැද්ද? Jimin අසල තිබු පුටුවක වාඩිවෙන ගමන් ඇහුවා.
"එහෙම දෙයක් නෑ hyung, අනික අද ඔයාගේ ගෙදර අයත් ඇවිත් ඉන්නවනේ, දගලන එක හරි නෑනේ "jk කටට ආපු බොරුවක් කිව්වා.
"මොකක්?? ආ හරි හරි කමක් නෑ "jimin අමුතු විදිහට jk දිහා බලලා කිව්වා.
"Jimin දැන් බඩගිනිත් ඇතිනේ අපි කන්න යමු "tae, jimin ව කෑම මේසේ ලගට එක්කගෙන යන්න ඉදිරිපත් උනා.
"යා.. මගේ අත් දෙක තුවාල වෙලා නෑ, මට තනියම කෑම කන්න පුළුවන් "jimin කෑගැහුවා.
"ආ.. මං හිතුවේ ඔයාගේ අතත් තුවාලවෙලා ඇති කියලා, අපරාදේ අත් දෙකත් තුවාල වෙන්න තිබ්බේ කටේ සද්දේ බලන්න "tae බොරු තරහක් අරගෙන කිව්වා.
