Миний талаас буюу И Хэжигийн талаас
17 насны төрсөн өдөр минь үнэхээр новшийн боллоо. Яагаад гэж үү учир нь надад хүний урманд нэг ч найз байхгүй. Бүх хүмүүс надтай зүгээр л танилын хүрээнд харьцдаг. Мэдээж гэр бүлээс бусад нь. Аав байнгын гадаад дотогшоо томилолтоор явдаг. Харин ээж... Мэдэхгүээ надад ээж байхгүй, байгаачгүй. Гэртээ 2 ахтайгаа амьдардаг гэж хэлж болно.
Өөрийнхөө амьдарлыг бодон хэвтэж байтал гэнэт нүүр лүү аягатай ус асгачихав. Хамаг хараалаа урсгаад босгол Сүүбин ах байдымдаа. Басхүү гайхаж бага зэрэг шоконд орон зогсож байтал тэр:
11 цаг болж байна. Өмхийрлөө
Би: та чинь аль хөл дээрээ босчихоов. Нөгөө даруу дөлгөөхөн ах минь хаана байна? Арай ингээд 2 чөтгөртэй амьдрах болж байгаа юм биш биз?? (нөгөө чөтгөр нь Тэкхён шүү)
Том ах: тэнэгт, үхсэн юм шиг хана гөлрөөд байхаар чинь айсандаа аягатай усаа цацчихлаа. Тэглээч одоо 11 өнгөрч байна. Эмэгтэй хүн байж эрт босоход яадын
Би: больж үз өнөөдөр бүтэн сайн өдөр. Намайг сэрээсний оронд Тэкхён чөтгөрийг сэрээ гэсээр өрөөнөөсөө хөөж гаргав.
Өдөржингөө утсаа ухаж, эсхүл ном уншиж өлсхийн эрхэнд аргагүй хоол идэхээр доош буув. Гэтэл юу болсон гэж санана, Тэкхён хоол хийгээд зогсож байсан. Өнөөдөр манай хоёр ах сүнсээ сольчооюудаа гэж бодож байтал тэр намайг бууж ирснийг бая л анзаарсан бололтой суухыг дохив. Бид хоолоо идчихээд би түрүүнд шүршүүрт орохоо хэлээд гялс дээшээ гараад угаалгын өрөө орж усаа тохируулаад шүршүүрт орж байв
Би: аххх сайхан байна, хамаг биений ядаргаа гарах шиг л боллоо хэмээн ганцаараа ярьж байтал гэрэл унтрав.
Би: Хөөш үхэхийг хүсээ юу буцаагаад асаагаач.
Тэкхён: хуц усанд ормоор байна 3 минутын дараа гарч ирэхгүй бол өрөө рүү чинь орж тэмдэглэлийн дэвтрийг чинь уншина шүү!
Би с уухайн тас толгойны савангаа арилгаад гартал тэкхён хөмсгөө зангидсан хэвээр намайг түлхэж гарган өөрөө усанд орохоор зэхэв.
Ийнхүү нэг өдөр өнгөрөн маргааш нь нүүрээ хөнгөхөн будаад гарав. Тэкхён 12р анги. Харин би 11. Бурхан минь тэр хурдан зайлаасай гэж бодон анги руугаа ороод суудал дээрээ суув. Манай ангид шинэковууд ирсэн бололтой. Гүэ яахав дажгүйл царайтай юм... Тэднийг У Сэхүн, Ду Кёнсүү, Ким Жунин гэсэн байх. Охид дор дороо царайлаг юмаа, тэд минийх шүү гэсээр ам хуурайгүй ярина. Багш кёнсүүг миний хажууд, сэхүнг хойно, жунинийг урд суулгав.
Кёнсүү гараа сунган: намайг Кёнсүү гэдэг гээд инээв.
Би: Хэжү гэж сулхан хэлээд ширээгээ дэрлэв
Тэр шинээр ирсэн болохоор хараахан номоо аваагүй тул би номоо дундаа тавин хичээлээ хийж байтал над руу ойртоод суув. Маш их гайхаж, бага зэрэг сандран түүн рүү хартал миний номноос хичээлээ хийж байв. Нээрээ тиймлдээ тэрэнд ном байхгүйг санан өөрийгөө дотроо хараан хичээлээ үргэлжлүүлэн хийж байтал хонх дугаран хичээл тарлаа. Түүн рүү харахгүйг хичээн аль болох хурдан сургуулиас гараад гэрийн зүг алхлав. Хойноос Хэжүү гэхээр нь гайхаад эргэн хартал кёнсүү инээмсэглэн гүйж ирэв.
Кён: чамайг явчихлаа л гэж бодлоо хэмээн амьсгаадна.
Би: аан эрт харих ёстой юмлдаа.
Кён: зза тэр яахав. Дугаараа өгчих
Би: айн яах гэж байгаан?
Кён: аан надад ном байхгүй. Хэд хоног зурвасаар номны зураг авах гээд л
Би: аан тиймлдээ (новш гэж нээрэ тийшдээ намайг юу гэж бодож байгаа бол)
Кён: тэгээд өгөх үү?
Би: өө тэгэлгүй яах вэ
Кён: баярлалаа маргааш уулзъя гэсээр яваад өгөв.
Бүр сүүлдээ өөрөөсөө ч ичих шиг. Гэртээ очин хувцсаа солиод хоолоо идэлгүй хичээлээ хийгээд унтав.
Өглөө сэрэн суниагаад гар луугаа хальт хараад юу ч тоолгүй босов. Гэнэт зог тусан гар луугаа хартал новш гэж миний хумсыг хэн нэгэн будчихаж. (үгүэ тэгэх ёсгүй, манайд хумсны будаг хэрэглэдэг хүн байхгүй, би ч сонирхдоггүй) юу болоод байнааа...
