Amiss Prayer (Zawgyi&Unicode) [Completed]

Part-2(နာကျင်မှုမရှိသော)

For Unicode

နာကျင်မှုမရှိသော

“ မြတ်သူ..ဒီနေ့ရုံးပြန်ရင် အကို့ကိုပြောနော်..."

“ ဗျာ... ဘာလို့လဲကိုထက်.. "

“ အတူတူပြန်မယ်လေ...ကိုယ်လိုက်ပို့မယ်.. "

“ ကိုထက်နဲ့ကျွန်တော်က ပြန်တဲ့လမ်းမတူဘူးလေ.."

“ ဪ... ဟုတ်သားပဲ..။ မြတ်သူကိုပြောပြဖို့မေ့နေတ။ ကိုယ်တို့ကအခု အိမ်အသစ်ပြောင်းထားတယ်။အခုကိုယ်ပြန်ရမယ့်နေရာက မြတ်သူတို့နဲ့တစ်လမ်းကျော်လေ။ အဲဒါကြောင့်လမ်းတူတော့လိုက်ပို့မယ်ပြောတာ "

“ နေပါစေ.. ရပါတယ် ကျွန်တော့်ဘာသာပြန်ပါ့မယ် "

“ ဘာလို့ငြင်းနေတာလဲ မြတ်သူ.."

“ အားနာလို့ပါ.... "

“ ဒီလူနဲ့ဒီလူအားနာစရာလားကွာ... သူစိမ်းဆန်လိုက်တာ။ ကိုယ့်ကိုမခင်ဘူးလား... "

“ ခင်ပါတယ် "

“ ခင်ရင်အားမနာနဲ့တော့။ ကိုယ်နဲ့အတူတူပြန်ရမယ်.. "

“ အင်းပါ... "

အားနာနာနဲ့ပြန်ဖြေလိုက်တဲ့အဖြေက သူလိုချင်နေတဲ့အဖြေမို့လို့ ပြုံးပြီးထွက်သွားလေရဲ့။ ရုံးဆင်းချိန်ရောက်တော့ ကိုယ့်ပစ္စည်းတွေကိုကူသိမ်း ပေးပြီးစောင့်နေလေရဲ့။

ဒီလူကြီးက တကယ်ပါပဲ.. ဘာလို့အဲလောက်လူကိုလိုက်ကပ်နေတာလဲ။ တစ်ဆိတ်ရှိခင်တာနဲ့ပဲ ကိုင်ပေါက်နေတာ။ သူခင်တာကလည်း သူများတွေနဲ့မတူ တစ်မူကိုထူးခြားနေတာ။ အောင်ပိုင်ပြောသလို.. သူငါ့ကိုတကယ်များကြိုက်နေတာလား...။ ဟာ..မဖြစ်နိုင်တာ သူကငါ့ကထက်ရာထူးကြီးလို့လက်အောက်ငယ်သားကို ဂရုစိုက်တာနေမှာပါ..။ အင်း...ဟုတ်တယ်..ဂရုစိုက်တာ..ဟုတ်တယ်..။

ကိုယ်ကမေးလိုက်ကိုယ်ကဖြေလိုက်နဲ့ အတွေးလွန်နေတဲ့မြတ်သူကို ကိုထက်ကခေါ်လိုက်သောအခါ...

“ မြတ်သူ..."

“ အင်း.. ဟုတ်တယ်.. အယ်.."

မြတ်သူရဲ့အလွဲအချော်ပြန်ဖြေတဲ့စကားကြောင့် မြတ်သူအတွေးလွန်နေကြောင်း ကိုထက်နားလည်သည်..။

“ ဟမ်... ဒီကောင်လေး ဘာတွေအတွေးလွန်နေတာလဲ.."

“ မတွေးပါဘူး..."

“ စိတ်ညစ်စရာကိစ္စ‌တွေကို တစ်ယောက်တည်း တွေးမနေနဲ့နော်.. ကိုယ့်ကိုတိုင်ပင်လို့ရတယ်..."

“ ဟုတ်ကဲ့.."

“ ကိုယ့်က သူများကိစ္စတွေကိုစပ်စုတယ်မထင်နဲ့နော်..။ ကိုယ်က မြတ်သူစိတ်ညစ်နေတာမှာကိုမကြည့်ရက်လို့.."

“ ဘာလို့..."

“ ချစ်လို့လေ..."

“ ဗျာ.."

ကိုထက်ရဲ့သွက်လက်သော အဖြေကြောင့် မြတ်သူတစ်ယောက် အောက်မေးပြုတ်ရသည်...။ မျက်လုံးအစုံသည်လည်း ကျွတ်ထွက်မတက် ကိုထက်ကိုပြူးကြည့်နေမိသည်။

ဒါ... ဒီလူကြီး.. သက်သက် အခွင့်ကောင်းယူတာ။ လူကို အိမ်တစ်ခါလောက်လိုက်ပို့ရုံနဲ့ ရည်းစားစကားပြောလိုက်တာ မလွန်လွန်းဘူးလား။ မေးမိတဲ့ကိုယ့်ပါးစပ်ကိုဖြတ်ရိုက်ချင်လာပြီ။ ဒါဆို.. တကယ်ပဲ.. အောင်ပိုင်ပြောသလို ဒီလူကြီးက ကျွန်တော့်ကို သဘောကျနေတာလား။

“ ဘာလို့ကိုယ့်ကို အဲဒီ‌လောက်ပြူးကြည့်နေတာလဲ.. အံ့သြသွားလို့လား.."

ဟုတ်တယ်လေ တုံးတိကြီးပြောလိုက်တော့ မအံ့သြပဲနေမလား။

“ ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ..."

အစကတည်းက သူဘာလုပ်လုပ်သဘောကျနေတော့ အခုပြူးတူးတူးလေးနဲ့ ကြည့်နေတဲ့ပုံလေးကလည်း ချစ်ဖို့ကောင်းလို့ ဟန်မဆောင်နိုင်ဘဲ ဖွင့်ဟလာသည့်စကားတစ်ခွန်းက သူ့ကိုနေရခက်စေမလား။

“ ကိုယ်ချစ်နေတာကြာပါပြီ။ မင်းလေးစိတ်ဆိုးမှာစိုးလို့ ဖွင့်မပြောဖြစ်တာ..။ အစက ကိုယ်တကယ်ရူးနေပြီထင်တာ။ ယောက်ျားလေးချင်းသဘောကျရလား ဆိုပြီးတော့လေ..။ လောကကြီးရဲ့နိယာမတွေကိုမဆန့်ကျင်သင့်ဘူးထင်ပြီး ကိုယ့်စိတ်ကိုပြင်ဆင်ခဲ့ပါသေးတယ်..။ ဒါပေမဲ့ မင်းကိုချစ်တဲ့စိတ်က မပြောင်းလဲသွားဘူးဖြစ်နေတယ်။ မင်းကိုသဘောမိလို့ ၁၉၉၀ခုနှစ်အတွက် ကိုယ်ကအထူးဆန်းဆုံးလူသားများဖြစ်နေမလား..။ နောက်ပြီးကိုယ်မင်းကိုသဘောကျနေတာ မင်းသူငယ်ချင်းသိပါတယ်..မင်းလေးသာမသိတာ..'

ပြောချင်တာက ငါ့ကိုတုံးတယ်လို့ပြောချင်လား။ ဒီလူကြီးကတော့...

“ အခုရော....စိတ်ဆိုးသွားပြီလား.. "

ဘယ်လိုပြန်ဖြေရမလဲ။ စိတ်မဆိုးဘူးပြောရင်လည်း သူ့ကိုသဘောကျတယ်လို့ ထင်နေဦးမယ်။ စိတ်ဆိုးတယ်ပြောရင်လည်း အခုအခြေအရ ကိုယ်ကသူ့ကားပေါ်မှာ...။ ကိုယ်ကမချစ်ဘူးငြင်းလိုက်လို့ဒေါသထွက်ပြီး ကားနဲ့ဓာတ်တိုင်ကိုမိတ်ဆက်လိုက်မှ ကိုယ်ပါအသက်ပျောက်နေဦးမယ်။ မဖြစ်ဘူး.. မဖြစ်ဘူး.. ငါ့အသက်ကငယ်ငယ်လေးရှိသေးတာ.. သေလို့မဖြစ်ဘူး။

“ မြတ်သူ..."

“ ဗျာ..."

“ ကိုယ့်ကိုဘယ်လိုသဘောထားလဲ.. "

ဒုက္ခအကယ်ဒမီကို ထပ်ဆင့်ရပါသည်။ ဘာဖြစ်လို့ထပ်မေးရတာလဲ။ ပထမမေးခွန်းတောင်မဖြေနိုင်သေးတာ ဘာလို့ဒုတိယမေးခွန်းပါထပ်တိုးလာရတာလဲ။

“ မသိဘူး "

ကဲ..မှတ်ပြီလား။ ဘူးတစ်လုံးဆောင် အိုတောင်မဆင်းရဲတဲ့..။ ရပြီ..အခုကစပြီးဘာမေးမသိဘူးပဲ။ မြတ်သူကွ..

“ ဘာကိုမသိတာလဲမြတ်သူ..."

“ ဟင့်အင်း..မသိဘူး..."

ကိုယ်မေးတာတခြား ဖြေတာတခြားပါလား..။ အင်းလေ ကိုယ်ကလည်း ချက်ချင်းကြီးထမေးလိုက်တော့ သူဖြေရခက်နေမှာပေါ့။

“ အင်းပါ.. ကိုယ်နားလည်ပါတယ်။ ကိုယ်ကချက်ချင်းကြီးပြောလိုက်တော့ မြတ်သူဖြေရတာခက်နေမှာပေါ့။ အခုတော့မဖြေလည်းနေပါ။ ဒါပေမဲ့.. ကိုယ့်ကိုစဉ်းစားပေးပါနော် "

ရော.. ခက်ပါလား..။ ဇွတ်ကိုစဉ်းစားခိုင်းနေတာပဲ။ ကိုယ်ကလည်း တွေးတောစဉ်းစားရတာလောက် ပျင်းတာမရှိဘူး။ အိမ်ကိုသာမြန်မြန်ရောက်ပါစေတော့။ မြန်မြန်သာပြန်မရောက်ရင်။ ဒီလူကြီးဘာတွေထက်မေးဦးမလဲမသိဘူး။

အိမ်မြန်မြန်ရောက်သွားလို့ရော ဘာထူးမှာလဲ။ မနက်ဖြန်ရုံးတတ်ရင် အဲဒီမျက်နှာကြီးကိုတွေ့ရဦးမှာလေ။ ဟူး...စိတ်ရှုပ်လိုက်တာ။

စိတ်ရှုပ်ခြင်းအဖြာဖြာနှင့် ထိုတစ်နေ့တာ ကုန်ဆုံးပြီး နောက်တစ်နေ့တာသို့ ရောက်သောအခါ...

“ မြတ်သူ..မနေ့က မင်း ကိုထက်နဲ့အတူပြန်တယ်ဆို..."

“ အင်း... "

ထို့နောက် အောင်ပိုင်က တစ်ခုခုကိုစူးစမ်းလိုဟန်ဖြင့် မိမိအနားသို့ကပ်လာကာ မေးလိုက်သည့်စကားသည် သွေးထွက်အောင်မှန်နေသည်။

“ မင်းကို ကိုထက်ရည်းစားစကားပြောလိုက်သေးလား.."

ဟမ်..ဒီကောင်ဘယ်လိုသိတာလဲ။ ဘယ်သူပြောပြလိုက်တာလဲ။ ကိုထက်ပြောပြလိုက်တာလား။

စိတ်ထဲတွင်ပြောနေသောစကားသည် စိတ်ထဲမှာပင်မနေ...နှုတ်ခမ်းမှတစ်ဆင့် အပြင်သို့ထွက်လာမိသည်။

“ မင်းဘယ်လိုသိ... "

“ အောင်ပိုင်ပါကွာ.. တွေးကြည့်တာပြေးကြည့်တာထက်မြန်တယ်..သိလား..။ငါပြောသားပဲ..မင်းကို ကိုထက်က သဘောကျနေတာပါလို့..."

“ မင်းဗေဒင်ဟောစားပါလား... "

“ အင်း.. ငါဗေဒင်ဟောရင် အခုလက်ရှိဗေဒင်ဆရာတွေ ထမင်းအိုးပျောက်ကုန်မှာစိုးလို့...။ အဲဒါထားတော့..။ ငါသိချင်တာက မင်းကရော ကိုထက်ကို ဘာပြန်ပြောလိုက်လဲ... "

“ မသိဘူး..လို့ပြောလိုက်တယ်... "

“ ဟာ... မင်းအဖြေကြီးကလည်း ရင်ခုန်စရာမကောင်းလိုက်တာ။ ငါမေးမယ်... မင်းကရော ကိုထက်ကိုဘယ်လိုသဘောထားလဲ.. "

“ ရော.. မင်းကလည်း တကယ်တုံးတာပဲ။ မသိလို့ မသိဘူးဖြေလိုက်လေ။  မသိဘူးဆိုမှ..မသိဘူးပေါ့ဟ... ကဲ.. နှစ်ခါတောင် ထပ်ပြောပြီး‌ပြီနော် "

“ မသိဘူး..နှစ်လုံးတည်းဖြေလို့ မင်းကိစ္စကြီးကပြီးသွားမှာလား..."

“ သုံးလုံးပါကွာ.. "

“ အေးပါကွာ...မင်းပြောတဲ့နှစ်ခါနဲ့ ရောသွားလို့ပါ။ မင်းကိုထက်ကိုမချစ်ဘူးလား..."

“ ငါ..ငါစဉ်းစားလို့မရဘူး..တကယ်ပြောတာ.. "

“ ဟမ်...ဘယ်လို... "

“ ဒီလိုကွာ.. အဲဒီလူကြီး ငါ့ကိုဂရုစိုက်တာတော့ သဘောကျတယ်..။ သူကငါ့အပေါ်နွေးထွေးတာကိုလည်းငါသိတယ်..။ ဒါပေမဲ့...ငါသူ့ကိုရင်မခုန်ဘူး...'

“ ရင်မခုန်ဘူးဆိုတော့.. မချစ်ဘူးပေါ့.."

“ အင်း..ဆိုပါတော့..."

“ ဒါနဲ့.. နေပါဦး.. ငါမင်းကိုမေးစရာရှိသေးတယ်။ မင်းရင်ကြီးက ဘယ်တော့မှခုန်မှာလဲ...။ တက္ကသိုလ်မှာတုန်းကလည်း ဘယ်သူမှရင်မခုန်ဘူး။အခုလည်း ရင်မခုန်သေးဘူးဆိုတော့.. မင်းဟာက ဟုတ်တော့မဟုတ်သေးဘူး..'

သူပြောတာလည်းဟုတ်ပါရဲ့။ ကိုယ့်ရဲ့ရင်ခုန်သံကို နှိုးထ‌စေနိုင်တဲ့သူမရှိသေးဘူး။

ဘာကြောင့်လဲ... ဘာအတွက်လဲ။ မိမိ ကိုယ်တိုင်မူမမှန်တာလား။ မဖြစ်နိုင်တာ..။ကိုယ့်စိတ်အားလုံးက ပုံမှန်ဖြစ်ပါတယ်။ နေ့စဉ်လှုပ်ရှားမှုကလည်းပုံမှန်ပါပဲ။ ငါကငယ်ငယ်လေးရှိသေးတာ..မရူးနိုင်ဘူးနော်...

“ မင်္ဂလာနံနက်ခင်းပါ မြတ်သူ "

လာပါပြီ..ကိုထက်..။ မြင်ယောင်သေးတယ်။ ဒီနေ့တစ်နေ့လုံး အောင်ပိုင် စတာခံရတော့မယ်ဆိုတာ။ သူစလည်း စချင်စရာပဲလေ..။ မနက်ရုံးရောက်ပြီးလို့ စနှုတ်ဆက်ပြီးကတည်းက ဘယ်လောက်ဂရုစိုက်ကြောင်း ဘယ်လိုချစ်ခဲ့ရကြောင်းတွေကိုတောက်လျှောက် ပြောနေတာပါ။ ဂရုစိုက်ခံရတာကြိုက်ပေမဲ့ နားပူတာများလာတော့လည်း စိတ်တိုတာက ထိန်းချုပ်မရတော့ဘူးလေ

ထိုနားငြီးမှုကြီးကသက်သာလိုသက်သာငြား သန့်စင်ခန်းသုံးရန်သွားမည်အပြု ကြားလိုက်ရသည့် ကိုထက်၏စကားကြောင့် ‌စိတ်မကြည်မှုက ပို၍ကြီးထွားလာသည်။

“ မြတ်သူ..ဘယ်သွားမလို့လဲ.. "

“ အိမ်သာသွားမို့.. ဘာလဲအီးလိုက်ညှစ်ပေးဦးမလို့လား.."

စိတ်ပေါက်ပေါက်နဲ့ပြောချင်တာပြောပြီး ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်...။ ဟူး..ဘယ်တော့ဒီဝဋ်ကကျွတ်မှာလဲကွာ။

ရုံးကစိတ်ရှုပ်တာကတစ်မျိုး။ အိမ်ရောက်တော့ ပိုပြီးစိတ်ရှုပ်စရာစကားကို ကြားရပြန်ပြီ။

“ သား..မေမေတို့..အိမ်ပြောင်းရမယ်.."

“ ဟမ်...ဘယ်ကို.. "

“ သီပေါမြို့ကို.. "

ရန်ကုန်မှာနေတဲ့သူကသီပေါမြို့ကိုပြောင်းတယ် မနီးလွန်းဘူးလား။ မြစ်ကြီးနားထိသွားလိုက် ပါတော့လားဟင်...။

“ အဲဒီသီပေါမြို့က အိမ်ကိုမေမေဘယ်လိုရှာတွေ့လဲ.. "

“ ဖာသာကြောင့်.. မင်းဘွားဘွားက ခြံနဲ့ဝန်းနဲ့ အေးအေးဆေးဆေးနေချင်တာလေ..။ အခုလိုတိုက်ခန်းတွေကမွန်းကြပ်တယ်တဲ့.. "

“ အင်း.. ပြီးတော့ရော.."

“ အဲဒါကို ဖာသာကသိထားတယ်လေ.. အဲဒီတော့ဖာသာက သူ့အသိဖာသာတစ်ဦးစီက အိမ်အကြောင်းပြောပြတော့ မင်းအဘွားကနေချင်တယ်တဲ့။ အဲဒါနဲ့ပဲအဲဒီအိမ်ကိုဝယ်မယ်တဲ့.. "

“ အဲဒီအိမ်က ဖာသာပိုင်တာလား.. "

“ ဘယ်လိုပြောရမလဲ.. အရင်ကတော့ ဖာသာပိုင်တာမဟုတ်ဘူး..။ လူတစ်ယောက်ကမသေခင်လှူ သွားတာတဲ့..။ အခုဖာသာအတွက် အဲဒီအိမ်ကြီးကအသုံးမဝင်ဘူးလေ။ အဲဒီတော့မိဘမဲ့ဂေဟာအတွက်.. အဲဒီအိမ်ကိုရောင်းမှာ..."

အေးလေ ဘာတတ်နိုင်မှာလဲ ပြောင်းဆိုတော့လည်း ပြောင်းရုံပေါ့။ အလုပ်ကတော့ရှုပ်ဦးမယ်။ အရင်ဆုံးအလုပ်ထွက်ရမယ်။ ပြီးရင်ပြောင်းဖို့ရွှေ့ဖို့လုပ်ရဦးမယ်။ ဘွားဘွားလည်း အဲဒီအိမ်ကိုမှ ဘာလို့နေချင်ရတာလဲ။ ရန်ကုန်မှာလည်း အိမ်တွေပေါရဲ့သားနဲ့။ သီပေါမြို့ကိုရောက်ရင်ရော အဆင်ပြေပါ့မလား..။ နေရာအသစ်ကြီးမှာအလုပ်အသစ်ကိုလည်း လုပ်ရဦးမယ်။ ဒီအလုပ်လေးက ကိုထက်နဲ့ကလွဲရင်အကုန်အဆင်ပြေနေတာကို။ ဘယ်တတ်နိုင်မလဲ..။မေမေနဲ့ဘွားဘွားရဲ့ဆန္ဒဆိုတော့လည်း ငြင်းလို့မှမရတာ..။